Weekje Zeeland

Afgelopen week hebben we, net als vorig jaar rond deze tijd, gepast op een huis in Zeeland. Gelukkig hadden we dit jaar prachtig weer, waardoor we de eerste vier dagen naar het strand konden gaan. 's Woensdag zijn we nog even in Middelburg zelf geweest en donderdag hebben we gezwommen in het Vrijburgbad.
Donderdagavond had ik afgesproken met Edwin en Eric-Jan, uiteraard bij de Seventy-Seven. En hoewel ik Edwin voor het eerst IRL ontmoette (mijn H. vroeg van te voren nog wat bezorgd: "Wie is dat dan? Waar ken je hem van? Je hebt toch wel in een openbare gelegenheid afgesproken?") was het uitzonderlijk gezellig. De gespreksonderwerpen varieerden van Jan Hanlo tot op vrouwenbenen gevormde dakpannen, het verschil tussen archieven en bibliotheken, ouder worden (of niet) en het nut van bibliotheekgebouwen.

O Edwin, ten aanzien van dat laatste bedacht ik vanmorgen nog iets.
Wat vóór een bibliotheekgebouw - met open kasten - pleit, is de heerlijkheid van het toevallig gevonden boek. Het boek waar je niet naar op zoek was, maar waar je tegenaan loopt op zoekt naar een ander boek. Dat is ook nog altijd het grote pré van een echte boekhandel of een boekenmarkt boven bijvoorbeeld Amazon of Bol. Zij doen wel suggesties voor boeken die ik "ook wel leuk zal vinden", maar dat creëert - en daar hadden we het gisteren ook nog over - een soort tunnelvisie. 
Maar, dat is waarschijnlijk wat mager als raison d'etre voor de komende tien jaar voor de bibliotheek.

Hoe dan ook, het was een heerlijke week.

Een bibliotheek om de beschaving te reconstrueren

Zo'n anderhalf jaar geleden schreef ik elders over Richard Heinsberg die beschrijft hoe de beschaving zou stoppen als er geen stroom mee zou zijn. Hij schrijft onder andere dat het een van de taken van een bibliotheek is om "essential cultural knowledge" analoog te bewaren. En hier liet ik al eens het filmpje van James O'Shea zien, die aantoont dat ze in principe in het Stenen Tijdperk een telegraaf hadden kunnen maken.
Kevin Kelly beschrijft op Long Now en The Technium de Library of Utility, waarin maar een paar analoge boeken bewaard worden. Maar dat zijn dan wel boeken met alleen maar praktische informatie, op basis waarvan het in de toekomst mogelijk zou moeten zijn om de huidige beschaving te reconstrueren:

Most great libraries of today have a broad mandate to be very inclusive. They contain “everything.” This everything is being duplicated in digital form by Google and others as the long-desired Universal Library. But the library at the top of the mountain would be different. It would be a very selective library. It would not contain the world’s great literature, or varied accounts of history, or deep knowledge of ethnic wonders, or speculations about the future. It has no records of past news, no children’s books, no tomes on philosophy. It contains only seeds. Seeds of utilitarian know-how. How to recreate the infrastructure and technology of civilization so far. The library would gather the knowledge needed to recreate itself — all the mechanical structures of brick, mortar, glass — the library itself. One could think of it as a manual for making a physical library with books and paper. Or a manual for reconstruction the infrastructure of civilization. A civilization reboot manual, which has also been discussed at the Long Now Foundation and in various science fiction stories. From the seeds of know-how archived here you could regrow the arts of printing, or metalworking, or plastics, or plywood, or laser discs.

De manier waarop Kelly zich de analoge bibliotheek voorstelt, is nog al digitaal, dat geeft hij zelf ook toe:

But rather than containing merely shelves of books, this Library of Utility would contain sequences of books. Depending on where you wanted to start, you would visit different documents. If you already knew how to make glue, you could immediately start the instructions on making plywood. But if you did not know how to make water-proof glue, you would begin at a different point. Or if you knew glue and wood spinning, but did not know about hydraulic presses, you’d get a different set of instructions. That multi-forking seems pretty hypertext; would not digital be better for this? Yes, it would be better, but would be done in paper as a back up.

Kelly eindigt met de vraag: Welke boeken zou jij opnemen in deze bibliotheek?
Nou, in het huis waar ik dit schrijf liggen twee boeken met de titel Zó doe je dat, 501 onmisbare, overbodige en best wel handige dingen die je écht moet kunnen. Hoewel, bij nader inzien zijn dit niet de meest belangrijke dingen:

Dus welke boeken dan wel? In ieder geval een paar woordenboeken, lijkt me.

Gerelateerd
Een telegraaf uit het Stenen Tijdperk

Afbeelding boven: Utility Work Ahead van Teastell

Data deluge, data visualisatie en archiveren

[This] image depicts the preservation risk of the collection. The pink outlines show the collection’s nested structure. Green boxes represent file formats with low preservation risk; blue represents medium risk; and red represents files at risk because they rely on proprietary software that could be discontinued.

Een van de problemen bij digitale archivering is de enorme hoeveelheid bestanden die beheerd, beschreven en geanalyseerd moeten worden. Het NARA verwacht in 2014 meer dan 35 petabytes aan elektronische bestanden te beheren. Bij het Texas Advanced Computing Centre werken ze aan methoden om al deze data visueel interpreteerbaar te maken:

One of the data analysis methods developed by the team combines string alignment and Natural Language Processing. This method helps archivists predict whether a group of records is organized by similar names, by date, by geographical location, in sequential order, or by a combination of any of those categories. Another analysis method computes paragraph-to-paragraph similarities to automatically discover “stories” from large collections of email messages. These stories may then become the points of entry to large collections that cannot be explored manually.

En dat levert dan dus plaatjes op als hierboven en hieronder, waarin het digitaal archief van de National Park Service is weergegeven.

Using visualization and data analysis methods, archivists can apply the appropriate filters to allow them to “see” the collection in a number of ways. The patterns that emerge let the archivist make decisions about the collection as a whole.

[This] image shows the types of files in a collection of NPS Web pages. Purple represents image files; green represents Web files; red represents PDFs; and black represents unknown file formats.

[This] image on the right illustrates the degree to which the NPS collection is “organized.” The system detects and assign colors to four dimensions of file organization: sequential file naming; similarity in file names; spatial arrangement; and temporal arrangement. The relationship between the four types of organization within a nested folder is shown by the ratio of one color to another.

De plaatjes zijn gemaakt door Varun Jain (UT), Suyog Jain (UT), Maria Esteva (TACC) and Weijia Xu (TACC)


Gerelateerd
Infopocalypse, kent u dat?
Wat is de relatie tussen een hamer en een RMA?

Geheimen en openbaarheid

Afgelopen donderdag beschreef Anil Ramdas in de NRC het "denkcafé" Het nut van geheimen waar Steven van de Walle en Anreas Wismeijer (die van Geheimen van Nederland) met elkaar van gedachten wisselden.

Toch zei Van de Walle dat instituties als de politiek niet zonder geheimen kunnen. Stemmingen zijn geheim. Belangrijk politiek overleg is geheim. Zelfs het geven van cijfers is geheim. Een leraar kan niet precies omschrijven wat het verschil is tussen een 7,2 en een 7,5.
Van de Walles relativering van openbaarheid stuitte op protest van mensen uit de zaal, die toch een groot verschil zagen met dictaturen.
Daarop zei de bestuurskundige, afkomstig uit rolluikland België, dat die Nederlandse openbaarheid toch sterk achterloopt op de rest van Europa. Verzoeken tot openbaring van stukken op grond van de Wet openbaarheid van bestuur worden tegengewerkt door hoge leges en ingewikkelde procedures. De cultuur van de protestantse open gordijnen valt tegen. De mensen zijn niet op zoek naar geheimen, verklaarde hij. „Het vertrouwen van Nederland in de overheid staat op eenzame, Scandinavische hoogte.”
Op een paar boze bloggers na protesteert bijna niemand tegen al die geheimhouding.

Zou Van de Walle gelijk hebben? Misschien wel, maar dat betekent niet dat die protesten van die paar bloggers onnodig of overdreven zijn. Iemand moet het toch doen?

Plaatje: Secret bunker van Marcmo

Over het vorderen van gegevens

In Informatieprofessional 4/2011 staat een artikel van Marian Koren van FOBID over Brandstof voor opsporing, de evaluatie van de Wet Bevoegdheden vorderen gegevens. Deze wet is op 1 januari 2006 in werking is getreden en "biedt overheidsinstanties, in beginsel, de mogelijkheid om alle infomatie te vordern die over een individu, of een rechtspersoon, voorhanden is bij andere instanties of bij private partijen, uiteraard onder voorwaarden."
In het artikel beschrijft Koren dat de juridische commissie van FOBID in samenwerking met de Vereninging Openbare Bibliotheken in 2006 een handreiking uitgebracht heeft waarin de rechten en plichten van de bibliotheken en hun gebruikers beschreven staan.

In de periode 2006-2010 zijn bij de FJC enkele gevallen gemeld waarin van bibliotheken gevraagd werd om gegevens te verstrekken aan politie of justitie en is daarbij (juridische) ondersteuning gegeven. Zo zijn gegevens gevorderd om informatie te krijgen over personen die op een bepaald moment of bij een bepaalde gebeurtenis in de bibliotheek aanwezig zijn geweest (via transactiegegevens of camerabeelden). Daarnaast zijn verzoeken gedaan over een bepaalde verdachte en met betrekking tot een gevonden bibliotheekboek.

Ik herinnerde me toen dat er in 2005/2006 ook bij archivarissen en archiefdiensten onrust heerste over de gevolgen van deze wet, volgens mij heeft Eric Ketelaar er nog ergens iets over geschreven toen (maar dat kan ik niet terug vinden). En in 2009, in de discussie over het gebruik van het BSN om bezoekers te registreren, verwees Hans Waalwijk in het Archievenblad (van het Archiefforum) nog naar de wet:

Inderdaad zijn er, zoals de woordvoerder van het Parket-Generaal aangeeft, nagenoeg geen gevallen bekend, of althans, niet als zodanig met het veld gedeelde zaken, waarin vordering van gegevens een rol speelt. Mij is alleen een schets van zo’n situatie bekend van de hand van Jan Kompagnie (Nationaal Archief) in het jaarboek 2006 van de Stichting Archiefpublicaties over openbaarheid.

Dus mijn vraag is nu:
Zijn jullie gevallen bekend waarbij op grond van de Wet Bevoegdheden vorderen gegevens informatie is opgevraagd bij een archiefdienst?
Zo ja, om wat voor type informatie (camerabeelden of gegevens uit bezoekers- of inzageadministratie) ging het dan?

Plaatje: Welcome Mat van Dumbeast

Paasliedje

U  luistert naar Robert ten Brink (echt waar!), Hubert van Hoof, Tom Waits en ene Gaby tijdens de Noen-show van 18 april 1979...

Afkomstig van 30 jaar Hubert on the Air

Plaatje: Gay Easter Parade 2008 van David Schexnaydre

Pasen

Stille zaterdag

Kopen, kopen, kopen... Sociale aandelen?

In navolging van Edwin ook maar een account aangemaakt bij Empire Avenue.
Ik snap er nog niet veel van, maar mijn aandelenkoers stijgt, dus het is nu tijd om in te stappen!

Gelezen: Jennifer Egan - A visit from the goon squad

A visit from the goon squad is een soort mozaïek, maar een precies kloppend, perfect gevormd mozaïek. Op de achterflap staat dat het over twee mensen (Sasha en Bennie) en de muziekscene gaat, maar dat is helemaal niet waar. Het zijn dertien hoofdstukken en ieder hoofdstuk heeft een andere hoofdpersoon. Maar alle hoofdpersonen hebben wel iets met elkaar te maken: ze zijn familie van elkaar, of studiegenoten, of collega's. Elk hoofdstuk speelt in een andere tijd, globaal tussen 1970 en 2025. En, en dat maakt het echt een heel knap boek, ieder hoofdstuk wordt op een andere manier verteld: in een hoofdstuk gebruikt Egan echte tiener-in-de-jaren-tachtig-taal, een ander hoofdstuk is in de jij-vorm geschreven (een stijlvorm die ik altijd heel spannend vind), een soort toekomstroman en één hoofdstuk (echt even bekijken!) bestaat helemaal uit Powerpoint-slides (en gek genoeg is een van die slides voor mij de meest ontroerende passage uit het boek).
En Egan gebruikt heel mooie beelden, bijvoorbeeld als ze omschrijft dat iemand de liefde voor zijn vrouw op een gegeven moment dubbel gevouwen heeft, als een velletje papier en daarna nog een keer en nog een keer, zodat het nog maar een heel klein propje is geworden. Heel triest, maar heel mooi.
Het onderwerp van het boek is helemaal niet "muziek" maar het verstrijken van de tijd en wat dat met mensen doet: verschillende hoofdpersonen worden op verschillende momenten in hun leven en vanuit verschillende perspectieven beschreven. Wat dat betreft is het powerpoint-hoofdstuk ook de sleutel: hierin gaat het onder andere over een jongetje dat gefascineerd is door "pauzes" in liedjes. Op zo'n moment staat de tijd even stil.

Gelezen tussen 08/04/2011 en 19/04/2011

Het verleden is aanwezig in de toekomst

Vanochtend in Rotterdam geweest bij het "event" Het verleden is aanwezig in de toekomst. Jack Schuemi (Gewest Gooi- en Vechstreek) en Johan Stapel (van Bibliotheek.nl) kwamen op uitnodiging van een viertal HMDI-studenten iets vertellen.
Inhoudelijk heb ik niet zo veel nieuws gehoord, ik heb me vooral weer verbaasd over het gemak waarmee een bibliotheekmeneer een bibliotheekcollectie gelijkstelt aan een archief. Een beetje zoals afgelopen maandag eerst nog het verzamelen van websites en het archiveren van websites op één hoop werden gegooid. Maar wat ik vandaag nog gekker vond is dat, op twee mensen na (Ilse en ik), niemand bezwaar maakte tegen die gelijksteling, hoewel het merendeel uit de DIV-hoek kwam!
Stapel liet de nieuwe "digitale etalages" van bibliotheek.nl zien, noemde dit "dossiers over bepaalde thema's" en kon zich voorstellen dat DIV-ers ook op deze manier dossiers over bijvoorbeeld de WMO gingen samenstellen en aanbieden. En de meesten waren het met hem eens: zo moesten wij ook maar dossiers maken. Niemand die uitlegde dat archiefstukken en boeken beiden "informatie" zijn, maar dat archiefstukken bijzonder zijn, omdat ze onlosmakelijk verbonden zijn met de werkzaamheden die ze documenteren (en bewijzen). Niemand die zegt dat een 'archiefdossier' geen verzameling van "informatie" over een onderwerp is, maar een bewijs is van de manier waarop een bepaald proces is verlopen.

Leren ze dit soort dingen nog wel, daar bij de SOD?

Plaatje: Rotteram Centraal van Gerard Stolk op weg naar Pasen

Websites archiveren of websites verzamelen?

Het was een gemêleerd gezelschap dat gistermiddag op uitnodiging van Inge Angevaare in een zaaltje van de KB zat om te praten over "webarchivering."
Twee medewerkers van Atos Origin, waaronder Marleen, twee gemeentelijke archiefinspecteurs, waaronder Jacco, iemand van een gemeenschappelijke regeling die een marktonderzoek naar webarchivering had gedaan, twee mensen die over de selectie en controle van het Webarchief van de KB gaan, iemand van de KB die over de procesinrichting gaat, vier mensen van het Nationaal Archief, (eindelijk Maurice ontmoet) , Bernadine van CODA, vier mensen van Tresoar, iemand van het AWN, drie medewerkers van het UWV, twee mannen van Beeld en Geluid, iemand van Pictura, iemand van Archiefweb en nog een 'verkoper' die niet gezegd heeft waar hij voor werkt, een meneer van Archipol, Bente van de gemeente Bergen op Zoom, Vincent van GAR, Petra van NIOD, Robert van DEN, Erika van zichzelf, een stagiaire van UB Leiden, iemand van het Westfries Archief en iemand van de provinciale archiefinspectie Noord-Brabant en Limburg.
En desondanks, of misschien wel dankzij deze variëteit zijn er wel een paar dingen helder geworden.

1. Er is een verschil tussen een website archiveren vanuit de verantwoordingsfunctie (zoals iedere overheidsorganisatie zou moeten doen) en het verzamelen van websites vanwege cultureel belang (zoals de KB doet). De technieken kunnen misschien hetzelfde zijn, maar de uitgangspunten, frequentie van 'oogsten' en eventueel bewaartermijnen zijn anders. Zo anders dat het misschien wel twee verschillende "problemen" zijn.

2. Alles wat je doet, is beter dan niets. Dit werd het mooiste geïllustreerd door de mensen van het UWV. Omdat burgers rechten kunnen ontlenen van de teksten en toelichtingen die het UWV op zijn website publiceert, wordt iedere wijziging gedocumenteerd. En dat kunnen meerdere wijzigingen per dag zijn. Bij gebrek aan beter maakt het UWV nu iedere keer een screenshot van de pagina, plakt die in Word en maakt er een beschrijving van. Dit is uiteraard niet ideaal, want allerlei functionaliteiten van de website gaan verloren, maar ze hebben wel de 'oude' inhoud vastgelegd. En het mooie is, vanaf nu kan het alleen maar beter gaan! Want doordat het een houtje-touwtje oplossing is, zijn ze gedwongen een betere oplossing te verzinnen. En iedere (geautomatiseerde) opslag van een 'echte' HTML-pagina zal een vooruitgang zijn.

3. Het gebruik van de Webrichtlijnen voor overheidswebsites leidt niet alleen tot beter toegankelijke sites, maar ook tot eenvoudiger te 'oogsten' websites. Ook als het om heel grote sites, zoals bijvoorbeeld rijksoverheid.nl, gaat.

4. Er is geen overzicht van welke instelling welke websites verzameld. De KB heeft nu een selectie van 3.000 sites en wil er in 2013 ongeveer 10.000 hebben, Beeld en Geluid doet wat, Archipol doet iets, sommige archiefdiensten oogsten lokale websites, maar het zou heel mooi zijn als er een overzicht was van:
a. welke sites zijn al geselecteerd
b. wat zijn de selectiecriteria van de verschillende diensten, zodat je kunt achterhalen bij wie je een "vergeten" website zou kunnen aanmelden.

Tenslotte nog één losse flodder en één trivialiteit, (in willekeurige volgorde):
Iemand opperde dat "we" een pamflet moesten opstellen waarin we beschreven wat "het" probleem was en dat "we" vonden dat "we" het moesten oplossen. En dan zou "het" natuurlijk ook allemaal opgelost worden. Het bleef een beetje onduidelijk wie "we" was, aan wie dat pamflet gericht zou worden en wat "het" was dat opgelost ging worden.
Hoe zeiden ze dat in Amsterdam ook al weer: is dit beleid of is hierover nagedacht?

En het Openluchtmuseum in Arnhem is waarschijnlijk de enige instantie met een zo goed als complete collectie Wehkamp-catalogi! Ze hebben die verzameld om oude interieurs uit ieder decennium zo precies mogelijk na te kunnen bouwen. Dat is toch mooi...
(En dit kwam ter sprake, omdat men zich in Arnhem afvroeg hoe dat nou moest als de Wehkamp-collectie enkel nog digitaal via de website te bekijken is).

En dit was enkel het "officiële" programma, in de wandelgangen werden ook heel wat interessante dingen besproken en uitgewisseld.

Gerelateerd
Ik heb een webpagina gezien
Websites archiveer je voor een zesbenig wezen
Het bewaren van overheidswebsites
Lulu en het archiveren van websites
Strategische agenda van de NCDD

Plaatje: How to capture a webpage and keep Hyperlinks van Ivan Walsh

Duurzame toegankelijkheid en buitenaardse wezens

Wie kan, zonder te spieken, lezen wat hieronder staat?

Een van de cruciale onderdelen van het OAIS-model is representation information, Alan Ake schrijft daarover:

The Data Object itself, in a digital repository, is simply a string of bits. What the Representation Information does is convert (or tell us how to convert) these bits to something more meaningful. It describes the format or data structure concepts which should be applied to the bit sequences which in turn result in more meaningful values, such as characters, pixels, tables etc.

This is termed structure information. Ideally Representation Information should also contain semantic information, eg what human language the text is written in, what any scientific terminology means, and so on (4.2.1.3.1). By including both structure and semantic information we are future-proofing ourselves as much as possible.

Preservation of RI is most easily done when the Representation Information is expressed in an easily understandable form, “such as ASCII” (4.2.1.3.2). What the Model is saying here is that it would be stupid to save the Representation Information in, say, a proprietary or weakly-supported file format, even if the Data Object itself is in such a format. The Representation Information can be printed out onto paper, if that helps.

En stel je bent na 1985 geboren, zou je dan nog weten wat je met deze schijf moet doen?

Dus, als we nu al niet meer snappen wat we een jaar of veertig geleden de ruimte in hebben gestuurd, hoe zorgen we dan dat we over, zeg honderd jaar nog een pdf-bestandje kunnen begrijpen?

Hoe is het met de kikkervisjes? #dailyfrogshot

Hoe is het na drie weken met de kikkervisjes?
Nou ze zijn gedecimeerd... De kikkervisjes die eerst in de glazen accubak zaten zijn bijna allemaal dood, maar de beestjes die buiten in de emmer zaten, doen het nog.
Maar of het nog kikkers worden? Ik zie weinig ontwikkeling, behalve wat spikkeltjes. Ze hebben in ieder geval nog geen achterpootjes.

Hopelijk komen ze deze week nog door, en dan moeten we volgende week misschien wel een babysit voor ze zoeken.

Gerelateerd
Andere beestjes #dailyfrogshot
De koeleköpkes zijn een week oud
Koeleköpkes: een biologie-project

DDS tien jaar offline

In 2011 is het 10 jaar geleden dat het internet pioniersproject en de oudste virtuele gemeenschap in Nederland, De Digitale Stad (DDS), uit het publieke domein verdween. Internet bestaat inmiddels 42 jaar en het world wide web 21 jaar. Daarom is het hoog tijd voor de reconstructie van de DDS, om dit unieke digitale historische monument de plek te geven die het verdient, binnen de geschiedenis van Amsterdam, en om de digitale archeologische resten veilig te stellen voor de toekomst in de depots van de verschillende erfgoedinstellingen van de stad.

Het project re:DDS is geboren uit de wens van het Amsterdam Museum (voorheen Amsterdams Historisch Museum), de Waag Society, DDS Holding BV en DDS webarcheologen van het eerste uur om de DDS te behouden voor Amsterdam, en deze op te nemen in de collectie/presentatie van het Amsterdam Museum. Met de start van de DDS op 15 januari 1994 in Amsterdam werd in Nederland voor het eerst het internet toegankelijk voor het grote publiek. DDS is kenmerkend voor het verhaal van Amsterdam en de hedendaagse geschiedenis.

Volgens mij heb ik ook nog eens een dds.nl-emailadres gehad...

Lees en bekijk meer op Re:DDS.

Google's autocomplete is smadelijk (en Barack Obama is jouw fiets)

En Google heeft weer eens een rare rechtzaak verloren...

In Italië heeft iemand (wiens naam blijkbaar geheim blijft) Google aangeklaagd voor smaad vanwege de autocomplete-suggesties. Na het intoetsen van zijn naam verschenen in Google.it termen als truffatore (oplichter) en truffa (fraude).  De advocaat van de klager schrijft op zijn weblog:

Basically, typing in the Google search field "Name Surname" of my client, the autocompletion and the "suggested searches" (now "related searches") offered to complete it with "con man" ("truffatore") and "fraud" ("truffa"), which caused a lot of trouble to the client, who has a pulic image both as an entrepeneur and provider of educational services in the field of personal finance. Google argued that it could not be held liable because it is a hosting provider, but we showed that this is content produced by them (and by the way, they do filter out certain content, including terms that are know to be used to distribute copyright infringing material), although through automated means. Therefore in this case the search engine cannot avail itself of the safe harbour provision of the Ecommerce Directive.

De verdediging van Google is klassiek: "de suggesties worden automatisch berekend op basis van eerdere zoekopdrachten van gebruikers en wij kunnen er dus niets aan doen." Ze bekijken de mogelijke oplossingen, die uiteraard technisch van aard zullen zijn.

Gerelateerd
Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

Wat doen we met de vervanging?

 "I always wanted an authentic reproduction. Those fake reproductions are terrible."

Vandaag weer eens een blog over een hardcore Archiefwettelijk onderwerp: vervanging aka substitutie...

Sinds 1996 staat in artikel 7 van de Archiefwet dat zorgdragers "bevoegd zijn archiefbescheiden te vervangen door reproducties, teneinde de aldus vervangen bescheiden te vernietigen." In aanvulling daarop staat in het Archiefbesluit dat de zorgdrager alleen tot vervanging mag besluiten "indien de vervanging geschied met juiste en volledige weergave van de in de te vervangen archiefbescheiden voorkomende gegevens." En de zorgdrager dient in het vervangingsbesluit aan te geven wat de waarde van de archiefbescheiden is als cultureel erfgoed en wat het belang is van de in archiefbescheiden voorkomende gegevens voor overheidsorganen, recht- en bewijszoekenden en historisch onderzoek (artikel 6). Tenslotte moet de zorgdrager van iedere vervanging een verklaring opmaken, met daarin ten minste een specificatie van de vervangen archiefbescheiden (artikel 8).
Merk op dat dit allemaal geldt voor iedere vervanging, ongeacht of de archiefbescheiden als op termijn te vernietigen of als permanent te bewaren zijn gewaardeeerd. Enige verschil tussen die twee varianten is dat voor de vervanging van permanent te bewaren archieven, een machtiging van de minister dan wel het college van Gedeputeerde Staten nodig is.
In 2007 en 2008 heb ik voor het LOPAI beschreven welke informatie in zo'n machtigingsverzoek en vervangingsbesluit zou moeten staan en op basis van welke criteria Gedeputeerde Staten een machtigingsverzoek zullen beoordelen. Hierbij zijn de Archiefwet en -regelgeving natuurlijk start- en eindpunt geweest. Ik ben er dan ook nog alijd van overtuigd dat de eisen en criteria die uiteindelijk terecht zijn gekomen in de Beleidsregel vervanging (pdf) voor 95% gebaseerd zijn op archiefwettelijke eisen. Dat wil zeggen: het zijn aspecten die de zorgdrager sowieso moet regelen en beschrijven als hij archieven gaat vervangen, permanent te bewaren of niet.
In de praktijk blijken zorgdragers (of eigenlijk hun ambtelijke vertegenwoordigers) dat niet zo te zien. Ze lijken te denken dat vervanging van te vernietigen archiefbescheiden nauwelijks aan regels gebonden is en dat Gedeputeerde Staten aan vervanging van permanent te bewaren archieven schrikbarend hoge eisen stellen, die alleen bedoeld zijn om zorgdragers te pesten en vervanging onmogelijk te maken. (Al wordt dat natuurlijk nauwelijks hardop gezegd...)
Maar in de concept-machtigingsaanvragen zie je dit wel vaak terug: de opstellers hebben vaak geen idee waarom ze allerlei onderdelen van hun vervangingsproces zouden moeten beschrijven. Een van de gevolgen van dit alles is dat de vervanging van de vernietigen archiefbescheiden vaak slordig, onnauwkeurig en onrechtmatig verloopt.
Een ander gevolg is dat organisaties onnodig lang 'hybride' blijven werken: de analoge documenten worden wel gescand en ambtenaren werken met de digitale reproducties, maar de papieren originelen blijven ook nog bewaard, want ze kunnen of mogen niet weggegooid worden. Het moge duidelijk zijn dat dit op de wat langere termijn alleen maar nadelen heeft.

Stel nu eens - echt puur hypothetisch hoor - dat die verplichte machtiging voor de vervanging van permanent te bewaren archiefbescheiden afgeschaft wordt. Ik zeg dat niet dat het gaat gebeuren, maar stel dat...

Hoe kunnen we (wij - allemaal, niet wij - de archiefinspectie) er dan voor zorgen dat de vervanging goed, nauwkeurig en rechtmatig verloopt?
Moeten er dan aanvullende eisen over vervanging in de Archiefwet, het Archiefbesluit of de Archiefregeling opgenomen worden?
Of zijn de eisen zoals ze nu in de Archiefwet ca beschreven staan voldoende en gaat het vooral om voorlichting en bewustwording?
Of, dat zou ook nog kunnen natuurlijk, moet het veel eenvoudiger worden om archiefbescheiden te vervangen? Zijn de risico's die verbonden zijn aan vervanging zo gering dat het nauwelijks nodig is hier eisen aan te stellen?

Ik ben benieuwd naar jullie meningen...

Gerelateerd
Subsitutie, magda?
KVAN-dagen 2010 - dag 2 #KVAN10
Authenticiteit?
Kleur, resolutie en compressie

Plaatje: Authentic reproductions van MR38

Dag 298

En ik heb geen zin om te bloggen...

Morgen beter...

Plaatje: No inspiration van Life of Jits

Vijftig jaar Joeri in de kosmos

Vandaag is het precies vijftig jaar geleden dat de eerste mens in de ruimte was. Joeri Gagarin vloog met de Vostok 1 ongeveer een uur in een baan om de Aarde. Daarom wat (Nederlandstalige) liedjes over astro- en kosmonauten: Gorki hierboven en Spinvis hieronder.

Overigens, formeel is Gagarin de eerste man in de ruimte, maar er gaan al jaren verhalen de ronde dat het ook wel eens eens anders zou kunnen zijn. Zo zouden de twee Italiaanse broers Achille en Giovanni Judica-Cordiglia al in 1960 in hun 'houtje -touwtje space center' Torre Bert geluidsopnamen hebben gemaakt van mensen in de ruimte:

The Torre Bert experiment took a more serious turn on November 28, 1960. A West German observatory announced that it was receiving a strange signal on a Soviet space frequency. The brothers tuned in, and heard hand-keyed Morse code repeating the international distress signal, S-O-S, over and over again. Their Doppler calculations showed almost no relative speed, which they interpreted to mean that the distressed spacecraft was on a course directly away from the Earth. The signal grew weaker and was never heard from again. Apparently, the brothers had just recorded evidence that a manned Soviet spacecraft somehow got off course and left Earth's orbit, permanently.
About two months later in February 1961, variously reported as the 2nd or the 4th of the month, they picked up another transmission from space, which experts interpreted at the time as the dying breaths of an unconscious man:

And another signal from the same flight, interpreted by the brothers' father, a cardiologist, as a failing human heartbeat:

Maar of het waar is wat hierboven staat?
Het citaat komt uit Search for the missing astronauts van Brian Dunning, die twijfelt. Maar uiteraard zijn er ook mensen die wel geloven in 'verloren kosmonauten', zoals Kris Hollington in Lost in Space.

En ik?
Het verhaal van die Italiaanse broers is zo mooi dat het me niets uit maakt of het waar is of niet.

Illusiebreien

Van voren

Van opzij

Mijn moeder breide vroeger heel veel. Vooral truien en vooral met kabels of ingewikkelde patronen. Zo heb ik jaren lang een trui gehad met het BRAND-logo er in gebreid.
Dit weekend stond in de NRC een stukje over het illusiebreien door twee gepensioneerde wiskundeleraren:

Steve Plummer en Pat Ashforth maakten al jaren wandkleden met geometrische gebreide patronen die ze in de les gebruikten, vertelt Plummer aan de telefoon. Aanvankelijk breide alleen Pat, maar om jongens bij de les te betrekken begon hij zelf ook. Ruim twee jaar geleden stuitten ze op illusiebreien, ook wel schaduwbreien genoemd, en ontwierpen ze een nieuwe manier van patroontekenen die gedetailleerde illusiebreisels mogelijk maakte. “Ik besloot te kijken hoe complex ik het kon maken”, zegt Plummer. Tot hun collectie van zo’n 35 illusiewandkleden behoren Harry Potter en ‘Het meisje met de parel’ van Vermeer.
In feite draait het bij illusiebreien om reliëf. De illusiebreier breit om en om twee pennen met lichte en twee met donkere draad. Daardoor is recht van voren louter een patroon te zien van lichte en donkere streepjes. Hooguit ziet het werk er wat slordig uit, alsof er fouten zijn gemaakt: sommige steken ‘zitten andersom’ en liggen daardoor ‘bovenop’ het breiwerk. En vanonder een scherpe hoek zijn alleen die hoger liggende steken zichtbaar en daarmee het patroon.

En dat levert dan van die fascinerend plaatjes als hier boven op.
Klik op http://www.illusionknitting.woollythoughts.com voor meer voorbeelden, patronen en uitleg.

Gelezen: Umberto Eco - De begraafplaats van Praag

Dit is dan toch de laatste roman van Eco die ik gelezen heb, denk ik.
De naam van de roos vond ik geweldig toen ik het de eerste keer las. Bij herlezing viel het een beetje tegen. Het eiland van de vorige dag was al minder, want inconsequent. Baudolino kon ik wel om lachen, maar van het verhaal kan ik me niet zo veel herinneren. Van De slinger van Foucault staat me nog wel iets bij, maar ook niet meer zo heel veel. De mysterieuze vlam van koningin Loana, was vooral saai oudemannenproza. En De begraafplaats van Praag heb ik niet eens uitgelezen. De laatste 25 pagina's heb ik gelaten voor wat ze zijn. Simonini kan me gestolen worden, samen met zijn anti-semitisme, vrijmetselaars, vervalsingen, spionnen, satanisten, zwarte missen enzovoorts en zo verder...
Uit de recensie van Pieter Steinz in de NRC begrijp ik dat Eco het tegen de Dan Browns op wil nemen. Daar kan ik niets over zeggen, omdat ik van Brown niets gelezen heb. Ik moest steeds aan Monaldi & Sorti denken. Zij schrijven misschien met minder literaire verwijzingen en zijn meer op "het effect" uit, maar dat betekent ook dat hun boeken onderhoudender zijn dan dit.
En hoewel ik hou van een boek met plaatjes, die kunnen deze roman ook niet redden.

Gelezen tussen 19/03/2011 en 08/04/2011

Andere beestjes #dailyfrogshot

Wat ook fascinerend is aan de kikkervisjes, zijn de andere diertjes die ondertussen in het water leven.
Een van die beestjes zie je hierboven op de foto. Hij hangt nu stil aan het oppervlak, maar normaal gesproken schiet hij als een wildeman door het water, vlak over de bodem. Ik heb de indruk dat het een soort garnaaltje is, maar weet het niet zeker.
Verder denk ik dat we een kolonie vlokreeftjes hebben, kleine oranje/gele beestjes die over de bodem scharrelen. Ze lijken in ieder geval een beetje op deze beestjes uit een SchoolTV-filmpje

En ik ontdekte gisteren hele kleine zwarte wormpjes, die door het water 'kriegelen'. Geen idee wat dat zijn, ik krijg ze in ieder geval niet 'vastgelegd'.

Wat de kikkervisjes zelf betreft: gisteren van de drie kolonies maar weer twee kolonies gemaakt. Het bleek dat het aantal beestjes in de 'originele' glazen kom gehalveerd was: er lagen een stuk of tien lijkjes op de bodem. De nog levende kikkervisjes heb ik toen maar verspreid over de twee andere bakjes en de vaas omgespoeld.

Zouden het nog kikkers worden?

Gerelateerd
Koeleköpkes: een biologie-project
De koeleköpkes zijn een week oud

Reactie KVAN en BRAIN op voorgestelde wetswijzigingen

En gisteren kwamen dan ook de reacties van KVAN en BRAIN (allemaal pdf) online. 

Een bloemlezing.

BRAIN

Het wetsvoorstel biedt geenszins een antwoord op de complexe vragen rondom het archieftoezicht. Het draagt juist bij aan verdere verrommeling van het bestel door deeloplossingen voor mineure problemen. Daarnaast zien wij twee, naar wij hopen onbedoelde, bijeffecten die bij deze wetswijziging zullen optreden. Ten eerste komt de provincie, als deelnemer aan en subsidieverlener van de gemeenschappelijke regelingen van de RHC’s, in een spagaat als zij tegelijkertijd ook toezichthouder is op de aan de RHC deelnemende gemeenten. Ten tweede, wanneer een provincie gebruik maakt van de ruimte die het wetsvoorstel biedt om geen provinciale archivaris te benoemen, zal dat betekenen dat daar geen intern provinciaal toezicht meer wordt uitgeoefend.

Wij willen alleen waarschuwen tegen de vrijblijvendheid op het punt van de benoeming van de provinciale archivaris. Dat diezelfde vrijblijvendheid voor gemeenten en waterschappen tot ondermaatse archiefzorg leidt, is genoegzaam bekend. Nu diezelfde vrijblijvendheid introduceren voor de provincies, betekent dat we voorlopig niet meer hoeven te hopen dat dit manco bij de gemeenten en waterschappen snel zal worden opgelost. Met andere woorden: van dit voorstel gaat het verkeerde signaal uit. BRAIN is bovendien van mening dat aan artikel 29 moet worden toegevoegd dat de provinciale archiefbewaarplaats gevestigd dient te zijn in de provinciehoofdstad. Het is immers in het belang van de bezoeker om de rijks- en de provinciale bestanden op een en dezelfde plek te kunnen bezoeken.

Kleine kanttekening bij die laatste opmerking is dat dit in Noord-Brabant niet vanzelfsprekend is, aangezien er in 's-Hertogenbosch twee archiefdiensten zijn: het BHIC en het Stadsarchief.

Met het schrappen van de verplichte advisering voor selectielijsten verdwijnt bij de Raad ook het overzicht over de waardering van overheidsarchieven. De in te stellen informatieoverleggen zullen per departement functioneren en bij de decentrale overheden op een nog volstrekt onduidelijke wijze. De Raad voor Cultuur krijgt echter nu alle lijsten onder ogen en kan daardoor een oordeel vellen over de consistentie en de overall uitkomst van de verschillende processen van waardering bij de verschillende overheidsorganen.
Ten slotte wijst BRAIN op het belang van de onafhankelijke toetsing van de waardering van erfgoed. Die onafhankelijkheid is nu voor zowel archieven als monumenten en archeologie geborgd bij een Bijzondere Commissie van de Raad. Het is nauwelijks verdedigbaar dat juist voor de archieven, waar behalve een cultureel ook een zwaarwegend rechtstatelijk belang meespeelt, de Bijzondere Commissie en daarmee de onafhankelijke toetsing nu komt te vervallen.

Overigens is het opvallend dat BRAIN niets zegt over de overheveling van de bevoegdheden van de Rijksarchivarissen in de provincie naar de Algemene Rijksarchivarissen. Blijkbaar vonden de RHC's het niet nodig hier in BRAIN-verband iets over te zeggen.

KVAN

U kiest voor een stapsgewijze modernisering van de Archiefwet. Daar hebben wij samen met BRAIN in ons visiedocument ook voor gepleit. Het voorliggend ontwerp geeft ons echter weinig zicht op de opeenvolgende stappen waarin u naar een nieuwe en afgewogen archiefwetgeving wilt gaan. Een visie op de duurzame maatschappelijke waarde van archieven ontbreekt. Het ontwerp lijkt eerder een ad hoc aanpassing dan een gerichte herziening.
Wij hopen dat in de volgende stapsgewijze wijzigingen van de huidige wet op termijn wel aan de door ons geformuleerde wensen tegemoet zal worden gekomen.

Wij achten externe en onafhankelijke toetsing van selectielijsten van belang, omdat eenmaal vernietigd archief niet meer te reconstrueren is. Om die reden zouden we de advisering door de Raad van Cultuur hieromtrent graag handhaven. In de memorie van toelichting wordt overigens ten onrechte de indruk gewekt als zou de advisering door de Raad t.a.v. selectielijsten regelmatig vertraging in de vaststelling daarvan tot gevolg hebben gehad.

D
Wij zien geen reden voor het centraal bij de algemene rijksarchivaris onderbrengen van de advisering op het gebied van openbaarheid. Naar verwachting van de regionale historische centra zal de omvang van de over te brengen rijksbescheiden mee vallen, bovendien is er bij deze instellingen voldoende deskundigheid aanwezig voor deze advisering.

Niet alleen achten wij externe en onafhankelijke toetsing van selectielijsten dor de Raad van Cultuur van belang, wij hechten ook sterk aan permanente deskundigheid ten aanzien van informatievoorziening en archieven bij de Raad. Om die reden hebben wij bezwaar tegen het volledig schrappen van de Commissie Archieven uit artikel 2c van de Wet op het Specifiek Cultuurbeleid.

Ik verwacht dat in de loop van vandaag de LOPAI-reactie hier zal verschijnen, maar dat zal ik niet in de gaten houden.
Ik heb vandaag een verjaardag te vieren.

Gerelateerd
Ze wijzigen de Archiefwet...
De Archiefwet wordt gewijzigd

Oud nieuws of nieuw nieuws?

In The googlization of everything beschrijft Siva Vaidhyanathan hoe de aandelen UAL (de moeder-maatschappij van United Airlines) binnen één dag meer dan 10% minder waard werden.
Op 8 september 2008 zocht een medewerker van een of ander obscuur persagentschap met Google naar Bankruptcy 2008. In het zoekresultaat stond een artikel uit de South Florida Sun-Sentinel waarin stond dat UAL "had filed for bankruptcy protection." Het persagentschap maakte een korte "alert" die werd opgepikt door Bloomberg en daarna de wereld over ging. Maar...

The problem was that the Sun-Sentinel archive did not display a publication date for the story, thus allowing Google News to list it among recent or current stories.Googles computers then placed a new date on the link to the article: September 6, 2008 - the day Google's Webcrawling software found and indexed the article. But the UAL bankruptcy filing it referred to occurred in 2002.

Zie ook hier de Google Newsblog en hier een stukje van Traffic-builders.

Eergisteren gebeurde iets vergelijkbaars, zij het op een iets kleinere schaal:


Want waar verwees Davied nu precies naar?
Naar een artikel uit de Computable van 24 april 2009, waar dit persbericht van 22 april 2009 van Decos bij hoort.

Tja, zo werken social media soms als je niet heel goed leest...

Gerelateerd
Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)

Plaatje: Primera plana - Old News Mexico van Aly De Villers

Nieuwe methode van archiefselectie: de RvC vraagt reacties

Tegelijkertijd met zijn reactie op de voorgenomen wetswijziging, plaatste de Raad voor Cultuur eergisteren een oproep op zijn website.

De Staatssecretaris van OCW heeft de Raad voor Cultuur verzocht te adviseren over een nieuwe aanpak en methodiek van de selectie van de rijksarchieven. De Raad streeft er naar dit advies uiterlijk 1 juli a.s. uit te brengen.
[...]
De Raad voor Cultuur nodigt iedereen die zich betrokken voelt bij dit thema (als archiefbeheerder, archiefonderzoeker of anderszins) graag uit om te reageren. De Raad zou het bijzonder op prijs stellen uiterlijk tegen eind april a.s. over deze commentaren te kunnen beschikken.

De Raad zou graag een antwoord krijgen op de volgende vragen:

1. Doelstelling van het driehoeksoverleg nieuwe stijl is om de verschillende belangen, genoemd in het Archiefbesluit evenwichtig af te wegen. Is dit in de voorgestelde aanpak voldoende gegarandeerd of heeft de Raad hiervoor nog andere suggesties?
2. Onderschrijft de Raad de noodzaak tot integratie van waardering en selectie in de informatiehuishouding van de zorgdrager?
3. Onderschrijft de Raad dat de voorgestelde selectieaanpak bijdraagt aan een meer duurzame informatiehuishouding?

Deze drie vragen komen rechtstreeks uit de adviesaanvraag van de Staatssecretaris. De Raad heeft daar zelf een vierde, nog al omslachtig geformuleerde, vraag aan toegevoegd:

Waardering tot archiefselectie is de vaardigheid, de kunst om uit de archiefmassa de relevante gegevens te selecteren die voor blijvende bewaring in aanmerking komen. De gehanteerde methode dient naast efficiënt en effectief, transparant, controleerbaar en door alle betrokkenen hanteerbaar te zijn. Niet alleen uit het oogpunt van verantwoording, maar ook omdat uiteindelijk maar een deel van het proces leidt tot onomkeerbaarheid, de materiële tenietdoening van archiefmateriaal. De vraag is of de nu voorgestelde methode (de methode dus als zodanig) het vertrouwen wekt dat de gestelde doelen zo goed mogelijk kunnen worden bereikt.

 Uhm.... Tja... Wat zal ik daar eens op zeggen...

De Raad wil de antwoorden liefst voor "eind april" ontvangen, zodat ze nog meegenomen kunnen worden in de expertmeeting die begin mei gehouden zal worden.
Al met al, heel goed dat de Raad op deze manier zijn advies wil gaan vormgeven, al vraag ik me wel af hoe "openbaar" het zal worden: komen de ontvangen "antwoorden" ook online? Is die expertmeeting openbaar?

Gerelateerd
Een nieuwe selectieaanpak
Ze wijzigen de Archiefwet...

Plaatje: DTMinc

Ze wijzigen de Archiefwet...

...en langzaam druppelen de reacties binnen.


Bijzonder kruispunt Archiefstraat - Sprinkhanenlaan

Via de internetconsultatie hebben drie mensen, vier reacties gegeven. Maar ik weet dat in ieder geval LOPAI, KVAN, de RHC-directeuren, BRAIN en de Raad voor Cultuur hebben gereageerd.
Die laatste is de eerste die zijn reactie online gezet heeft en mijn verwachting is dat er de komende dagen nog meer komen.

Wat zegt de Raad allemaal?
Allereerst stelt hij vast dat dit niet de "officiële" adviesaanvraag is. De termijn waarbinnen hij moet reageren is daarvoor te kort is en, belangrijker nog, de officiële adviesaanvraag dient vergezeld te gaan van de reacties van andere betrokken partijen. Daarnaast stelt de raad dat hij eerder al een andere adviesaanvraag heeft gekregen over het schrappen van zijn advisering over selectielijsten (zie ook hier). En de raad stelt vast dat er erg weinig visie aan deze wijzigingen ten grondslag lijkt te liggen:

Onder erkenning dat die [Archief]wet op vele onderdelen niet meer voldoet, heeft de Raad in zijn advies van 26 april 2010 toen (kort gezegd) gepleit voor een gefaseerde aanpak waarbij het van belang is om eerst een nieuw evenwicht te laten ontstaan om die vervolgens in wetgeving te bestendigen. (...)
Tegen de achtergrond van dit advies mist de Raad in het voorstel daarom een meer principiële reflectie op de noodzaak van de voorgenomen wetswijziging.

En de raad mist meer reflectie, zeker als het gaat om de wijzigingen in de archiefzorg bij de provincies:

In de ontwerp Memorie van Toelichting (blz. 6) wordt opgemerkt, dat "met de provincies (...) overeenstemming (is) bereikt over het uitgangspunt dat elke bestuurslaag de verantwoordelijkheid moet dragen voor de eigen archiefbescheiden." Omdat deze mededeling niet verder wordt uitgewerkt, waardoor geen zicht bestaat op de werkelijke inhoud van die overeenstemming, zou de Raad graag, bij voorkeur aan de  hand van documenten, hierover nader worden geïnformeerd.
De Raad is trouwens van mening dat, gelet op de tamelijk complexe bestuurlijke structuur van het openbaar archiefwezen (zeker in de relatie rijk - provincie) en de inmiddels anderhalve eeuw oude verdeling van bestuurlijke verantwoordelijkheden [...] alle ins and outs goed tegen het licht moeten worden gehouden. Een dergelijke afweging mist hij in het voorliggende voorstel.
De Raad beseft op zich de politiek-bestuurlijke portee van de uitgangspunten in het Regeerakkoord, die aanleiding zijn voor het voorstel, maar dat laat naar zijn mening onverlet, dat aan realisering en wettelijke vertaling van die uitgangspunten een inhoudelijke reflectie niet mag ontbreken.

Kortom, als je de tekst 270 graden draait, is het een keurige, maar scherpe reactie van de Raad.

Gerelateerd
De archiefwet wordt gewijzigd

Wanneer is open open genoeg?

Grotere kaart weergeven

Openbaarheid is mijns inziens de belangrijkste check op ambtelijke macht. Openbaarheid hoort bij democratie. Democratie is meer dan het tellen van stemmen. Als controle-instrument is openbaarheid belangrijker dan het kiesrecht. Het versterkt de verantwoording aan het publiek. Media en burgers kunnen worden ingezet als controleurs van ambtelijke macht.
De overheid weet veel van zijn burgers. Het wordt tijd dat de burgers ook meer te weten komen over hun overheid en dat ze minder afhankelijk worden van klokkenluiders. Behalve de traditionele, representatieve democratie bestaat behoefte aan een waakhondendemocratie. Ministers en ambtenaren houden niet van openbaarheid. Zij zijn gewend aan de beslotenheid van achterkamertjes.
(...)
Zijn het niet juist de beleidsopvattingen van ambtenaren die interessant zijn om te kennen? Afwijkende opvattingen van ambtenaren doen ertoe. Ze mogen niet het exclusieve bezit blijven van de toevallige politieke ambtsdrager.
(...)
Openheid van bestuur is een noodzaak voor een levende democratie. Het is een effectieve check van het bestuur en dus van de macht van ambtenaren. Dat mag wel iets kosten. Een bestuur dat openheid vreest, mag zich niet democratisch noemen.
Wij mogen al niet onze bestuurders kiezen. Een overheid die ons ook nog openheid ontzegt, geeft blijk van minachting voor haar burgers.

Bovenstaande zinnen komen uit het afscheidscollege van Jit Peeters, waar de NRC afgelopen weekend een ingekorte versie van afdrukte.
Bijna tegelijkertijd las ik een blog van Phil Windley over de Government Records Access and Management Act (GRAMA), de WOB van de Amerikaanse staat Utah. Hij verwijst onder andere naar de principes van de Sunlight Foundation en zegt daar dan over:

The problem is that this says how to make something public not what should be public. There’s nothing here to help us tease apart the sticky problem of where or how we should draw the line between information that should be public because such exposure is in the public interest and information that should be kept secret because we recognize that the public’s interest is served by a legislative process that supports private—even secret—negotiations and settlements.
I believe that separate channels is not an answer. As long as there is any channel that is not open to scrutiny, (i) conversations that people feel the need to protect (for what ever reason) will move there and (ii) those are precisely the places that the press and public will want to scrutinize. The others will be bland and uninteresting. If the GRAMA Working Group goes to a separate channel solution, then we’ve punted and not dealt with the real issue.

Die laatste paar zinnen zijn een verwijzing naar GRAMA, omdat in een wijziging daarin verschillende 'communications' niet meer als 'overheidsarchief' worden gedefinieerd.

Ik ben er nog niet helemaal uit eerlijk gezegd.
Moet alle overheidsinformatie meteen openbaar zijn? Of mag daar best wat tijd over heen gaan?

Gerelateerd
Privacy fout en archieven
Een nieuwe selectieaanpak
Isn't our American democracy amazing?

De koeleköpkes zijn een week oud #dailyfrogshot

De kikkervisjes zijn ondertussen een week oud en we hebben ze verdeeld in drie kolonies. We hadden wat meer kikkerdril en dus -visjes dan met goed fatsoen in de pot pastte. Nu zitten er nog een paar visjes in de 'originele' vaas, met grotendeels het oude, vieze water. Ik denk eerlijk gezegd niet dat zij het nog lang vol zullen houden.
De tweede kolonie zie je ook op het filmpje, die zit in een glazen accu-bak. Het water lijkt nog relatief schoon en de visjes zijn redelijk actief. Als je heel goed kijkt zie je volgens mij onder de staart al de aanzet voor de achterpootjes. En, als je goed kijkt, zie je de oogjes en zie je ze met hun bekje de algen van de wand van de bak afschrapen.

Als je deze foto op ware grootte bekijkt, zie je rechtsboven het mondje. Bij het kikkervisje rechts van het midden zie je heel goed het oogje en het neusgat. De aanzet tot de pootjes zie je niet op deze foto.

De derde kolonie staat niet op het filmpje. Deze bevat het grootste deel van de kikkervisjes die tot twee dagen geleden nog in de 'oude' vaas zat. Zij zitten nu buiten in een emmer, met nog een beetje 'origineel' slootwater, aangevuld met water uit de regenton. Ik heb geen idee of die het gaan overleven of niet.

Gerelateerd
Koeleköpkes, een biologie-project

Erfgoedhuis, Letterenhuis (en een 17e eeuws kookboek)

Klik op het plaatje voor een leesbare versie

Dus in Antwerpen hebben ze de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, "de bibliotheek voor Antwerpse geschiedenis, Nederlandse letterkunde en Vlaams cultureel erfgoed" en een Letterenhuis, "Het geheugen van de Vlaamse literatuur."
Mooi, mooi, mooi, al snap ik het onderscheid niet helemaal...

De Conscience-bibliotheek stond vandaag in de NRC, omdat ze een handgeschreven 17e eeuws kookboek helemaal gedigitaliseerd hebben en online hebben gezet. Daarnaast hebben ze één recept (doc), voor wafels, hertaald en toegelicht.

Suiker en zout worden evenmin vermeld. Het is mogelijk dat de auteur de toevoeging ervan vanzelfsprekend vond en het niet nodig vond dit op te schrijven. We hebben het deeg zowel met als zonder suiker en een snuifje zout bereid. Met suiker vonden we de wafels persoonlijk lekkerder; het beantwoordt meer aan wat een hedendaagse eter van een wafel verwacht. Het recept bevat erg veel eieren, room en boter. We hebben die hoeveelheden gehalveerd. Dan bleek het deeg zelfs nog meer dan vet genoeg. Tijdens het bakken liep er heel wat vet uit ons wafelijzer. Het lijkt ons beter de boterhoeveelheid nog iets te verminderen, bijvoorbeeld tot 150 gram.

 Gerelateerd
Lokalisatie Literair Archief (Lolita)

Digitale dingen na de dood

Ze schrijven tegenwoordig over de raarste dingen boeken...
Via de Spellboundblog kwam ik terecht op de site Your digital afterlife die hoort bij het gelijknamige boek en het filmpje hierboven.

Written by the creators of TheDigitalBeyond.com, this book helps you secure your valuable digital assets for your loved ones and perhaps posterity. Whether you’re the casual email user or the hyper-connected digital dweller, you’ll come away with peace of mind knowing that your digital heirlooms won’t be lost in the shuffle.

Table of Contents
1. Introducing the Digital Afterlife
Your Digital Life, Death, and Beyond
2. The Shift to Digital
3. A Well-Lived (Digital) Life
4. The Artifacts of Your Life
5. The Value of Digital Things
6. What You Leave Behind
7. The Opportunity of Digital Legacy
8. Your Legacy at Risk
9. The Birth of an Industry
Securing Your Digital Legacy
10. Before You Begin
11. Computers and Devices
12. Email
13. Social Websites
14. Finance and Commerce
15. Create Your Plan
Epilogue: The Future of Digital Death

Het vierde hoofdstuk (the Artifacts of Your Life) is als 'teaser' gratis te downloaden. Hoewel ik vermoed dat het heel erg Amerikaans geörienteerd is, ziet het er toch veelbelovend uit. Hij staat dus op het verlanglijstje.

De blog op Spelboundblog verscheen naar aanleiding van een panel-sessie tijdens SXSW. De volledige sessie kun je hier beluisteren of hier bekijken. Hieronder zie je een grafische samenvatting die gemaakt is door Heather Willems.

Een paar citaten uit de Spelboundblog:

Oklahoma recently passed a law that permits estate executors to access the online accounts of the recently deceased – the first and only state in the US to have such a law. It was pointed out during the session that in all other states, leaving your passwords to your loved ones is you asking them to impersonate you after your death.

(...)

When my family buys a new music CD, our family owns it – not the individual who happened to go to the store that day. It makes sense that an MP3 purchased by any member of my family would belong to our family. I want to be able to buy a Kindle for my family and know that my son can inherit my collection of e-books the same way he can inherit the books on my bookcase.

Gerelateerd
Monumentale accounts
Home is where the harddrive is