Over data, wereldhegemonie, China en Google

Interessante uitspraken van Stéphane Grumbach van INRIA in de NRC van gisteren:

Twee jaar is de Fransman nu terug uit China, waar hij acht jaar werkte. Hij is de klap nauwelijks te boven. In een café in Lyon legt hij uit waarom het Europa dat hij bij terugkeer aantrof, op datagebied gedomineerd wordt door Amerika: „Wij zijn naïef. Terwijl wij aan Facebook denken in termen van ‘cool’ of ‘niet cool’, veranderen data de wereld in recordtempo. De VS hebben zich volop in die race gestort, China ook. Zij gebruiken daarvoor vehikels als Google, Twitter, Facebook, enzovoort. Dit zijn systemen, geen gadgets, om data te vergaren, zoals je een boor gebruikt om olie te winnen. Wie deze systemen heeft, en ze dominant weet te maken, wint de slag om de data. Die zal heersen.”
Moet Europa anders gaan denken over data?
„Ja. Wij zaniken, omdat onze data steeds gestolen worden. Maar het is onze eigen schuld. Google heeft in Europa een marktaandeel van ruim 90 procent. In Frankrijk is het 92 procent, in China was het vorig jaar 16 procent en dit jaar 4 procent. Google weet meer over Franse burgers dan INSEE, het nationale onderzoeksinstituut. Zolang wij geen eigen zoekmachines hebben en onze data opslaan in Amerikaanse systemen, moeten we niet verbaasd zijn dat zij de hand leggen op die data.”
Ook al hebben we afspraken met de Amerikanen over dataprotectie?
„Is het niet altijd zo dat degene die de macht heeft, ook de regels bepaalt?”
Begrijpen de VS ons niet meer?
„Zij weten waar ze heen willen. De hegemonie van dataslurpers als Google of Yahoo dient één doel: machtig blijven in de wereld. China weet ook waar het heen wil. Deze landen spreken een andere taal dan Europa. Voor ons gaat dit nog over privacy. Voor hen is dat compleet passé. Zij kijken naar ons zoals wij naar Griekenland kijken. We tellen niet meer mee.”
Is onderhandelen met de VS zinloos?
„Als een koloniaal met zijn kolonie aan tafel gaat zitten, wat voor discussie krijg je dan? In het beste geval luistert de koloniaal. Maar de relatie is scheef. Hij doet er niets mee. Europa kan niet zeggen: ‘We gebruiken onze eigen zoekmachines wel’. Die hebben we niet. Europa had moeten doen wat China deed: Amerikaanse systemen kopiëren. Toen dat begon, woonde ik in China. Alles bubbelde van de creativiteit. Als Europeanen over China praten, hebben ze het vaak over censuur en dissidenten. Maar de meeste Chinezen hebben daar weinig last van. Ze gaan hun gang. Nogmaals: Google heeft in China 4 procent marktaandeel. Chinese zoekmachines worden alsmaar sterker.”
Google wordt toch tegengewerkt?
„Ja. Europeanen denken dat China dat doet om zijn burgers te controleren. Maar China wil vooral voorkomen dat Amerika Chinese burgers controleert. Als Europa hetzelfde had gedaan, hadden we nu minder geklaagd over privacyverlies.”

Het hele artikel kun je hier lezen (als je goede ogen hebt).

Plaatje: 18.5 Big Brother van Bernard Polet

Wat gebeurt met jouw Google-account als je dood bent?

Gisteren presenteerde Google de Inactive Account Manager: 

Not many of us like thinking about death — especially our own. But making plans for what happens after you’re gone is really important for the people you leave behind. So today, we’re launching a new feature that makes it easy to tell Google what you want done with your digital assets when you die or can no longer use your account.
The feature is called Inactive Account Manager — not a great name, we know — and you’ll find it on your Google Account settings page. You can tell us what to do with your Gmail messages and data from several other Google services if your account becomes inactive for any reason.

Het werkt redelijk simpel:

1. You specify a waiting period of inactivity for three, six, nine or twelve months.
2. You specify your wishes in the form of contacts to notify, contacts to receive access to your data or a directive to delete your account data.
3. One month before the waiting period is almost over, Google contacts you via email or text message.
4. If you do not respond the waiting period expires and your wishes are carried out.

Google’s tool allows you specific control of what happens to the data for each of your Google products. You can specify up to ten contacts to receive a copy of your data once you’re gone and select the specific products they gain access to. For example, you might send your Gmail data to your wife, but choose to send your YouTube data to a business partner. Once notified, your contacts then have three months to download your data.

Je kunt zeggen van Google wat je wil, maar het bedrijf is wel de eerste grote speler die dit mogelijk maakt.
Al is het natuurlijk nog de vraag of het ook echt werkt als het zover is...

Gerelateerd
Digitale dingen na de dood
Wat gebeurt met je data als je dood bent?

Toch maar niet fuseren dan?

Eigenlijk had ik voor vandaag al een andere blog klaar staan, maar na het nieuws van de Informatieprofessional dat gisteren mijn twitter-tijdlijn overheerste, heb ik die maar een dag uitgesteld.

Er waren al eerder signalen die die richting op wezen, maar de IP heeft de hand gelegd op "interne documenten" (zo te zien uit de KB-hoek) waaruit blijkt dat de voorgenomen fusie van KB en NA niet doorgaat:

Uit de blauwdruk die is opgesteld door fusieregisseur Anita Wouters blijkt niet dat een fusie meerwaarde heeft. Er wordt een nieuw verkenning gestart naar andere samenwerkingsvormen, schrijft Hans van der Vlist, secretaris-generaal van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), op 16 oktober jl. in een brief aan de medewerkers van de KB en het NA. De verkenning zal uitgevoerd worden onder leiding van de directeur-generaal Cultuur en Media. In het voorjaar van 2013 zal de verkenning afgerond zijn zodat het nieuwe kabinet een besluit kan nemen over de gewenste samenwerkingsvorm.

Blijkbaar waren de voordelen van een fusie toch niet zo groot en de toekomstige rechtsvorm was een van de struikelblokken:

Bas Savenije, directeur van de KB, zegt in een toelichting voor medewerkers van de KB die op 17 oktober is verschenen dat de ambities van de fusie "voor de staatssecretaris onverkort belangrijk zijn". Vooral de "samenwerking aan een digitale toekomst" blijft belangrijk, aldus Savenije. Ook de KB-directeur noemt het gebrek aan voordelen van een samengaan van bibliotheek en archief: "De meerwaarde van fuseren ‐ ook in termen van geld is ‐ is op dit moment niet voldoende aan te tonen", aldus Savenije.
Volgens Savenije bleek de rechtsvorm van de nieuwe organisatie een belangrijk discussiepunt. Aanvankelijk zou de nieuwe organisatie een zelfstandig bestuursorgaan (ZBO) worden, maar het Nationaal Archief heeft zoveel wettelijke plichten dat deze rechtsvorm ongeschikt bleek. Daarna is naar de vorm van een agentschap gekeken. Nu de fusie van de baan is, gaat de KB verder als ZBO.

Het is mij niet helemaal duidelijk of die nieuwe verkenning alleen over nieuwe samenwerkingsvormen voor de KB gaat, of ook het NA omvat. Al heb ik wel wat vermoedens over de organisaties waar het NA naar zou kunnen of willen gaan lonken. Punt is dan wel dat die rechtsvorm waarschijnlijk weer problematisch zal zijn. Hoe dan ook, de staatssecretaris stuurt hierover vandaag of morgen een brief naar de Tweede Kamer. Dus die blog van vandaag verschuift misschien nog een dag.

Overigens, de grote G wist op 18 oktober al dat de fusie van de baan is. Het plaatje hierboven is een schermafdruk van de zoektermen die op die dag gebruikt zijn om op dit weblog uit te komen!

Gerelateerd
Fusie van de KB en het NA
Europese trends op Google

Wat digitaal is, moet niet analoog beoordeeld worden

Tja, een van de vragen die bij de vervanging van archiefbescheiden door reproducties beantwoord moet worden is of alle essentiële eigenschappen van het origineel meegenomen worden in de kopieën. Het meest voor de hand liggende voorbeeld is dan altijd kleur. Als die in de (papieren) originelen relevant is, dan moet die natuurlijk ook in de gescande reproductie worden meegenomen.
Zoals jullie ongetwijfeld weten, is er niet alleen sprake van vervanging wanneer je papieren documenten scant (en de papieren daarna weggooit), maar ook wanneer je digitale archiefstukken print. En ook daarbij moet je bekijken welke essentiële dingen je in de analoge afdruk mist. Kleur en "kijkhoek" kunnen bijvoorbeeld  essentieel zijn.
Lees de uitspraak van de Reclame Code Commissie en het college van beroep maar, waarin het gaat over de advertenties die Google toont op zijn resultaten-pagina. Enkele citaten:

Nadat klager de zoekopdracht “computer” had gegeven, verscheen de gewraakte, door kla­ger overgelegde print, waarvan een exemplaar aan deze uitspraak is gehecht. Klagers be­zwaar luidt dat onvoldoende duidelijk is of de in beeld verschijnende hits advertenties zijn of zoekresultaten. Advertenties hebben een lichtgele achtergrond en zoekresultaten hebben een witte achtergrond. Op veel monitoren is echter geen kleurverschil te zien. Wel staat bovenaan, op het midden van de pagina “Advertenties. Waarom deze advertenties?”, maar dit staat in te kleine letters.
[...]
Met betrekking tot klagers bezwaar tegen de wijze waarop advertenties en zoekresultaten worden weergegeven op www.google.nl bij de zoekopdracht “computer”, overweegt de voorzitter dat uit de overgelegde print met daarop de zoekresultaten op deze website onvol­doende duidelijk blijkt wat een advertentie en wat een zoekresultaat is. De advertenties die in dezelfde kolom staan als de zoekresultaten zijn tegen een zeer licht gekleurde achtergrond geplaatst, maar deze achtergrondkleur is zo flets dat de advertenties daardoor nagenoeg niet te onderscheiden zijn van de zoekresultaten.
[...]
Het bezwaar wordt als volgt samengevat.
De voorzitter heeft zijn oordeel dat de advertenties boven de zoekresultaten (top ads) onvoldoende als reclame herkenbaar zijn gebaseerd op de door klager overgelegde print, terwijl Google een internetdienst is die uitsluitend op een computerscherm en nooit op papier wordt geleverd. De vraag of top ads op een zoekresultatenscherm voldoende als reclame herkenbaar zijn, dient dan ook op een computerscherm beoordeeld te worden.
[...]
3. De Commissie stelt voorop dat zij de vraag of sprake is van voldoende herkenbaarheid van de top ads op de betreffende zoekresultatenpagina beoordeelt aan de hand van het computerscherm, nu Google - naar verweerder terecht heeft gesteld - een internetdienst is die uitsluitend op een computerscherm wordt geleverd.

Wat ik niet snap: waarom krijg ik advertenties voor naaimachines als ik naar een computer zoek? Kan daar niet eens iemand wat aan doen?

Gerelateerd
Kleur, resolutie en compressie
Een afdruk van Google Earth in de rechtszaal

Boete voor Google, toezicht voor Facebook

Afgelopen week publiceerde de Federal Trade Commission (FTC) twee persberichten.
Het ene ging over de schikking die de FTC met Facebook is overeenkomen naar aanleiding van allerlei privacy-overtredingen. Ik schreef eind vorig jaar al over de voorgestelde schikking, maar die is nu dus definitief:

The settlement requires Facebook to take several steps to make sure it lives up to its promises in the future, including by giving consumers clear and prominent notice and obtaining their express consent before sharing their information beyond their privacy settings, by maintaining a comprehensive privacy program to protect consumers' information, and by obtaining biennial privacy audits from an independent third party.

Het andere ging over een boete voor Google, omdat het bedrijf de afgelopen jaren in Safari stiekem een tracking-cookie plaatste, ondanks de standaard "do-not-follow"-optie in de Apple-browser:

In its complaint, the FTC charged that for several months in 2011 and 2012, Google placed a certain advertising tracking cookie on the computers of Safari users who visited sites within Google’s DoubleClick advertising network, although Google had previously told these users they would automatically be opted out of such tracking, as a result of the default settings of the Safari browser used in Macs, iPhones and iPads.

De FTC meldde enigszins trots dat de boete van $22.500.000 (22,5 miljoen) die hij Google oplegde
"the Largest FTC Penalty Ever" was. Maar, als ik hier lees dat de omzet van Google in het tweede kwartaal alleen al $12.214.000.000 (12,2 miljard) was, dan is zo'n boete van 22,5 miljoen redelijk klein bier. (Als, ik me niet in het aantal nullen vergis, komt het neer op een boete van ongeveer €22 voor iemand met een bruto maandsalaris van ongeveer €4.000.)
De boete voor Google was trouwens zo hoog, omdat Google eerder al van de FTC te horen gekregen dat hij de wet niet meer mocht overtreden. Facebook is nu dus onder datzelfde toezicht geplaatst.

Gerelateerd
Google Buzz, privacy en liegen
Facebook mag de wet niet meer overtreden
Cookies in alle soorten en maten

Plaatje: What are you looking at van Banksy

Google te water

Interessante, maar ook verontrustende, nieuwe ontwikkelingen bij Google: ze gaan de zee op en in. En ze kunnen dit beter dan het almachtige Amerikaanse ministerie van Defensie!

Alle schepen live volgen
Google zal binnenkort informatie over alle schepen op zee, inclusief hun naam en actuele locatie, openbaar maken. Saillant detail daarbij is dat Google dit blijkbaar beter kan dan het Amerikaanse ministerie van Defensie:

Google paid several million dollars for the satellite technology to pinpoint ships' locations. "These things cost three million dollars for the whole program," Michael Jones, "Chief Technology Advocate" at Google Ventures, said at the annual Joint Warfighting Conference held by the US Naval Institute and the electronics industry group AFCEA. Google has talked to representatives of 50 navies worldwide about their new technology and has discovered it tracks ships better than their own commanders can. "I watch them and they can't see themselves," Jone said. "It angers me as a citizen that I can do this and the entire DoD can't."

De zeebodem volledig in kaart
Een ander project met een wat langere adem is het volledig, met een accuraatheid van een paar centimeter, in kaart brengen van de zeebodem. Opmerkelijk hierbij is opnieuw dat de Amerikaanse defensie zelf niet in staat is om dit te realiseren:

Google has a five-year project to map the entire ocean floor using an unmanned seagoing sensor, whose accuracy -- within "a few centimers" might discover the resting places of top-secret spy satellites and other sunken wreckage national security authorities had thought was hidden forever, potentially triggering a "treasure hunt" by foreign powers, Jones warned. "ONR [Office of Naval Research] had done research on this but they had run out of funding," Jones said. So Google tracked down 17 people who had worked on the project before their contracts were cancelled, hired them, and has restarted the initiative itself. "The Navy's tested it, it works great; [but] they got too poor. They just couldn't do it," said Jones, himself the proud son of a Navy sailor. "That's just not right."

 Plaatje: Google's Doodle van Braclo

The Knowledge Graph van Google

Volgens mij is dit wat wij afgelopen maandag in Nijmegen ook probeerden te doen met archiefvormers en ISAAR.

Of zoals Johanna Wright van Google het in het filmpje zegt:

We are in the early phases of moving from being an information engine to becoming a knowledge engine.

Overigens zijn er ook mensen die de "flipside" hiervan zien. Matthew Panzarino van TNW bijvoorbeeld, schrijft:

For every piece of information that Google gives you directly, you’re not visiting a site that is indexed by Google. For now, the demos that Google is showing off appear to be truly time-saving, and don’t dip into what most would consider editorial content. They’re facts and figures, locations, family members, relationships generated by common interest or field of endeavor. Boring stuff.
But you can bet that Google isn’t stopping here. This is just the first piece to a larger puzzle. What happens when Google stops being the conduit and starts being a curator? One that delivers content independently of the sources it has so thoroughly indexed?

Een andere vraag is natuurlijk: hoe bewaar je dit?
En dan bedoel ik niet eens bewaren in de zin van "archiveren", maar meer in de zin van "bronverwijzingen"?

Gerelateerd
Een bron is een bron #infokermis

Googles autocomplete is privacy-inbreuk

We hadden al een Japanse vrouw die Google aanklaagde omdat haar ondergoed in Streetview te zien was en in Italië heeft een rechter vorig jaar beslist dat autocomplete van Google smadelijk kan zijn. Gisteren schreef TheNextWeb over een combinatie van die twee:

A Japanese court is ordering Google to close down the auto-complete feature for its search engine after it approved a complaint from a man claiming it violates his privacy and has hampered his career.
The challenge, which is said to be the first against the feature, centres around the results that show when entering the man’s name into the search engine in Japanese. According to a report from Mainichi Daily News, his name — which is undisclosed — generates more than 10,000 words that are defaming or disparaging of him.

(En het is dus duidelijk niet de eerste keer dat iemand bezwaar maakt tegen de autocomplete-functionaliteit, want in juni 2011 heeft ook een Iers hotel al eens een zaak aangespannen.).
Google is trouwens wel consequent want ook in Japan luidt de verdediging dat autocomplete geen inbreuk op de privacy maakt omdat het automatisch gebeurt:

These searches are produced by a number of objective factors including popularity of search terms. Google does not determine these terms manually–all of the queries shown in Autocomplete have been typed previously by other Google users.

Dat is wat Vaidyanathan "techno-fundamentalisme" noemt.
Maar de verdediging van Google is sowieso zwak, omdat autocomplete bij allerlei zoektermen standaard uitgeschakeld is. Daar zou die naam van die man dus ook best bij kunnen.

Gerelateerd
Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

Plaatje: Google bon: 1 gratis zoekbeurt van Bramus

Facebook mag de wet niet meer overtreden

Precies acht maanden geleden schreef ik over de schikking die Google met de Federal Trade Commission (FTC) gesloten had over de misleidende privacy-beloften ten aanzien van Buzz. En gisteren maakte de FTC bekend een gelijksoortige schikking met Facebook te willen sluiten. De Commission heeft onder andere vastgesteld dat:

• In December 2009, Facebook changed its website so certain information that users may have designated as private – such as their Friends List – was made public. They didn't warn users that this change was coming, or get their approval in advance.

• Facebook represented that third-party apps that users' installed would have access only to user information that they needed to operate. In fact, the apps could access nearly all of users' personal data – data the apps didn't need.

• Facebook told users they could restrict sharing of data to limited audiences – for example with "Friends Only." In fact, selecting "Friends Only" did not prevent their information from being shared with third-party applications their friends used.

• Facebook had a "Verified Apps" program & claimed it certified the security of participating apps. It didn't.

• Facebook promised users that it would not share their personal information with advertisers. It did.

• Facebook claimed that when users deactivated or deleted their accounts, their photos and videos would be inaccessible. But Facebook allowed access to the content, even after users had deactivated or deleted their accounts.

• Facebook claimed that it complied with the U.S.- EU Safe Harbor Framework that governs data transfer between the U.S. and the European Union. It didn't.

In de voorgestelde schikking staat onder andere:

• barred from making misrepresentations about the privacy or security of consumers' personal information;

• required to obtain consumers' affirmative express consent before enacting changes that override their privacy preferences;

• required to prevent anyone from accessing a user's material more than 30 days after the user has deleted his or her account;

• required to establish and maintain a comprehensive privacy program designed to address privacy risks associated with the development and management of new and existing products and services, and to protect the privacy and confidentiality of consumers' information; and

• required, within 180 days, and every two years after that for the next 20 years, to obtain independent, third-party audits certifying that it has a privacy program in place that meets or exceeds the requirements of the FTC order, and to ensure that the privacy of consumers' information is protected.

En er staan nog een paar interessante dingen in het persbericht. Het ene is dat in de schikking ook "standard record-keeping provisions" zijn opgenomen, die er voor moeten zorgen dat de FTC de komende jaren kan controleren of Facebook zich aan de afspraken houdt.
Het andere opvallende is dat de schikking nog slechts een "voorstel" is. Tot 30 december kan iedereen commentaar geven op de tekst van de schikking. Daarna zal de FTC de schikking pas definitief maken.
Opmerkingen kunnen digitaal ingediend worden en uiteraard ook analoog. Maar:

The FTC is requesting that any comment filed in paper form near the end of the public comment period be sent by courier or overnight service, if possible, because U.S. postal mail in the Washington area and at the Commission is subject to delay due to heightened security precautions.

Gerelateerd
Google, Buzz, privacy en liegen
Schaduwprofielen bij Facebook (en Google)

Plaatje: Facebook's privacy policy explained van Weisunc (naar aanleiding van
Facebook Privacy: A Bewildering Tangle of Options)

Google Transparency Report

Powered by Tableau

In zijn Transparancy Report schrijft Google:

We've created Government Requests to show the number of government inquiries for information about users and requests to remove content from our services. We hope this step toward greater transparency will help in ongoing discussions about the appropriate scope and authority of government requests.
Our interactive Traffic graphs provide information about traffic to Google services around the world. Each graph shows historic traffic patterns for a geographic region and service. By illustrating outages, this tool visualizes disruptions in the free flow of information, whether it's a government blocking information or a cable being cut. We hope this raw data will help facilitate studies about service outages and disruptions.

Naast de visualisaties die Google hier zelf bij gemaakt heeft (bijvoorbeeld deze en deze) heeft het datablog van The Guardian de visualisatie hierboven gemaakt. De conclusies van The Guardian zijn:

• The number of US government requests for data on Google users for use in criminal investigations rose 29% in the last six months. Google says it complied in whole or part with 93% of such requests

• The US demanded private information about more than 11,000 Google users between January and June this year, almost equal to the number of requests made by 25 other developed countries, including the UK and Russia.

• Governments around the world requested private data about 25,440 people in the first half of this year, with 11,057 of those people in the US

• Google received 92 requests to remove data from its services, including YouTube. The requests collectively asked for 757 individual pieces of content be removed. Google says it complied fully or partially with 63% of the requests

• US government agencies sent Google 5,950 criminal investigation requests for data on Google users and services in the first six months of 2011, an average of 31 a day

Overigens, in deze overzichten staan niet alleen "manipulaties" van Google. In de Faq staat:

Do your statistics cover all categories of content removals?
No. Our policies and systems are set up to identify and remove child pornography whenever we become aware of it, regardless of whether that request comes from the government. As a result, it's difficult to accurately track which of those removals were requested by governments, and we haven't included those statistics here. We counted requests for removal of all other types of content (e.g., alleged defamation, hate speech, impersonation). In addition, for YouTube, we generally have not included government requests for removal of copyrighted content unless there are extraordinary circumstances behind the request. The vast majority of requests for removal of copyrighted material on YouTube are received from private parties; some may come from state or foreign governments, but that number is very low. Regardless, such requests are not reflected in these statistics.

en

Do you ever remove content that violates local law without a court order or government request?
Yes. The statistics we report here do not include content removals that we regularly process every day across our products for violation of our content policies (for example, we do not permit hate speech in Blogger and other similar products) in response to user complaints. In many cases these requests result in the removal of material that violates local law, independent of any government request or court order seeking such removal.

Een tweede WOB-verzoek voor de KB

Hoewel de inhoud van het contract tussen de KB en Google interessant is, worden er eigenlijk meer nieuwe vragen door opgeroepen dan beantwoord. Vandaar dat ik afgelopen weekend maar een tweede verzoek om informatie naar meneer Savenije heb gestuurd.


Dus nu maar weer vier weken afwachten...

Gerelateerd
Wat staat er in het KB-Google-contract
Het contract tussen Google en de KB is openbaar
Een WOB-verzoek voor de KB

Plaatje: T-shirt van Ruba

Israel in Google Streetview

Het was alweer een poosje rustig over Google Streetview, maar vandaag was er weer nieuws. Het Israelische ministerie van Justitie heeft bekend gemaakt dat Google ook de Israelische straten mag komen fotograferen. Haaretz meldt dat het ministerie benadrukt dat er "bijzondere" afspraken gemaakt zijn om de veiligheid en privacy van de inwoners te beschermen.

Relating to privacy issues, the Justice Ministry says Street View users in Israel will be offered an efficient, reliable way to blur images of license plates, places of residence and other objects. Google has also been asked to provide a full explanation of the Street View service, rights of citizens, and routes that the camera crews plan to follow. The ministry has also demanded that Google instruct Google Israel to heed legal proceedings in the country, meaning that any civil litigation brought by citizens against the company will be carried out in this country, despite the fact that Google's main center is in the U.S. Google has also promised not to dispute criminal claims that might be raised against Street View by arguing that the Law, Information and Technology Authority lacks standing to prosecute criminal claims against the company in Israel.

Dit past precies in de strategie van Google, want bij ieder nieuw land wordt gesteld dat er "bijzondere" afspraken gemaakt zijn. Terwijl al die afspraken zo goed als identiek zijn. Het enige dat in deze afspraken misschien uniek is, is dat de routes van de auto's van te voren bekend gemaakt worden.

Wat mij in dit geval interessanter lijkt, is wat Google beschouwt als Israel.
Zijn daarover afspraken gemaakt in de onderhandelingen?
Worden de bezette gebieden nu ook gefotografeerd?
Of beperkt Google Israel tot de grenzen van voor 1967?

Gerelateerd
Googlization in de Balie
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed
Google en de grens met Duitsland

Plaatje: Vehicle Wrapping Google Streetview van Sign Language Ltd

Google en privacy: VS vs EU

Interessant citaat in de New York Times:

For instance, in the United States, Mr. Werro said, courts have consistently found that the right to publish the truth about someone’s past supersedes any right to privacy. Europeans, he said, see things differently: “In Europe you don’t have the right to say anything about anybody, even if it is true.”

Aanleiding is een zaak in Spanje, waar verschillende individuen eisen dat informatie over hen uit de index van Google moet worden verwijderd:

Het ging onder andere om een slachtoffer van huiselijk geweld, die [sic] ontdekte dat haar adres eenvoudig via Google te vinden was, en iemand van wie informatie over een arrestatie uit haar jeugd nog steeds online stond.

Een ander interessant punt in het artikel in de NYT - dat zeker ook van toepassing is op digitale danwel gedigitaliseerde archieven - is wat de onderdirecteur van het Spaanse CBP zegt over de Spaanse "Staatscourant:"

The deputy director of the agency, Jesús Rubí, pointed to the official government gazette, which used to publish every weekday, including bankruptcy auctions, official pardons, and who passed the civil service exams. Usually 220 pages of fine print, it quickly ended up gathering dust on various backroom shelves. The information was still there, but not easily accessible. Then two years ago, the 350-year-old publication went online, making it possible for embarrassing information — no matter how old — to be obtained easily.

Publicatie, openbaarheid en toegankelijkheid op papier is toch anders dan digitale publicatie, openbaarheid en  toegankelijkheid, zeker als het om persoonlijke informatie gaat. Zie ook de publicaties van het CBP daarover.

Het gekke van de zaak in Spanje is dan weer wel, dat Google aangeklaagd wordt en niet de websites waar de betreffende informatie op te vinden is. In dit geval lijkt de zoekmachine me niet meer dan een doorgeefluik en zouden de getroffenen hun pijlen dus moeten richten op de "originele" publicaties.

Gerelateerd
Digitale vergeet-me-nietjes
Delete. The virtue of forgetting in the Digital Age - Viktor Mayer -Schönberger
Europees recht op vergeten worden

Plaatje: privacy van Sean MacEntee

Zou jij zonder Google kunnen?

Dat is een vraag die ik me ook wel eens stel: hoe moeilijk zou het zijn om Google helemaal links te laten liggen? Geen Blogger, Maps, Gmail, Reader, Analytics, Feedburner, Docs, iGoogle, Chrome, Picassa en Youtube meer? En krijg je dan ook al die data weer uit Google?
Joshua J. Romero beschrijft hoe ingewikkeld het is ondertussen is om Google helemaal te vermijden:

As I worked on recovering all this data, I realized just how much I had invested in a single Web account. If my Gmail account got hacked, I would stand to lose a lot more than just my e-mails. And I had never really thought to look into the specifics of data portability when I added those additional services.

Of all Google’s offerings, Gmail was always the one I most dreaded confronting. When I told my boss that I planned to get rid of my Gmail account entirely, he laughed and said, "That will wreak havoc." Another colleague asked, "Are you sure you want to do that?" After all, Gmail was my primary nonwork e-mail account, holding more than 2500 e-mail conversations.
Choosing an alternative proved challenging. As I considered the options, I was struck by the way our e-mail accounts have become the linchpins of our online identities. Using my e-mail address, I can reset almost any other user name, password, or Web account I set up online. That means that our e-mail accounts probably deserve the utmost attention to security. But even knowing this, I didn’t consider security the prime factor in selecting a replacement.

With my e-mails gone, my Google Dashboard was now as empty as possible (with a couple of exceptions—apparently it’s impossible to delete Google Webmaster accounts). I had managed to retrieve almost all my data.
The accomplishment felt good, even if it had taken over a week to achieve. My original intent was to delete the account altogether, and now that all my data was safely removed, there was nothing stopping me. But I couldn’t do it—I chickened out. I didn’t permanently delete the old Gmail account because it would mean that I would forever give up access to any e-mails sent to my old address. I realized that changing my primary e-mail address would be a serious hassle, not just for me but for all my contacts, which include less tech-savvy family members. I actually think it’s more of a pain than changing my physical address or even my cellphone number.

Maar het gaat Romero om meer dan alleen zijn eigen, "handmade" data. Hij wil ook een andere zoekmachine en, nog lastiger waarschijnlijk, hij wil ook dat Google hem niet meer kan tracken.

Even if I had avoided conspicuous activities like YouTube and search, Google has plenty of other ways to collect information about me. For one, Google is also the Web’s biggest provider of ads, and it uses these ads to collect information from the visitors who view them. By storing browser cookies, its ads can track users across multiple pages and adapt to serve them ads that are "more relevant."
[...]
To its credit, Google provides a way to opt out of this ad tracking. The problem is that opting out works exactly the same way the ads themselves do: by saving a cookie to your browser. To completely avoid tracking, I had to repeat the process on each of the five computers I routinely use. And I would need to do it again whenever I wanted to clear my cookies. Google’s solution to this annoyance is to offer a browser plug-in. It works by restoring the opt-out cookie whenever it gets deleted. The idea of installing a plug-in made by the same company that operates the service you’re trying to avoid seemed weird no matter how I looked at it, so I decided not to use it. But overall, opting out of ad tracking was easier than I had expected.

Zijn algehele conclusies luiden:

• Van Google afstappen is makkelijker dan je denkt, maar geeft toch een hoop gedoe. (En Youtube kon hij helemaal niet "loslaten.")
• Google heeft er baat bij dat wij lui zijn en dus houden van Single-Sign-On.
• Niet alle services van Google zijn the best of the web.

Wat mij betreft: ik ga nog even niet experimenteren...

Gerelateerd
Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google

Plaatje: Google China van Cory M. Grenier

Google's autocomplete is smadelijk (en Barack Obama is jouw fiets)

En Google heeft weer eens een rare rechtzaak verloren...

In Italië heeft iemand (wiens naam blijkbaar geheim blijft) Google aangeklaagd voor smaad vanwege de autocomplete-suggesties. Na het intoetsen van zijn naam verschenen in Google.it termen als truffatore (oplichter) en truffa (fraude).  De advocaat van de klager schrijft op zijn weblog:

Basically, typing in the Google search field "Name Surname" of my client, the autocompletion and the "suggested searches" (now "related searches") offered to complete it with "con man" ("truffatore") and "fraud" ("truffa"), which caused a lot of trouble to the client, who has a pulic image both as an entrepeneur and provider of educational services in the field of personal finance. Google argued that it could not be held liable because it is a hosting provider, but we showed that this is content produced by them (and by the way, they do filter out certain content, including terms that are know to be used to distribute copyright infringing material), although through automated means. Therefore in this case the search engine cannot avail itself of the safe harbour provision of the Ecommerce Directive.

De verdediging van Google is klassiek: "de suggesties worden automatisch berekend op basis van eerdere zoekopdrachten van gebruikers en wij kunnen er dus niets aan doen." Ze bekijken de mogelijke oplossingen, die uiteraard technisch van aard zullen zijn.

Gerelateerd
Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

Google, Buzz, privacy en liegen

Volgens mij twitterde ik hier eerder al over, maar ik blijf het een rare afspraak vinden.
Google en de Federal Trade Commission hebben samen vastgesteld dat Google bij de lancering van Buzz misleidende tactieken heeft gebruikt en privacybeloften aan zijn gebruikers heeft geschonden.

The proposed settlement bars Google from misrepresenting the privacy or confidentiality of individuals’ information or misrepresenting compliance with the U.S.-E.U Safe Harbor or other privacy, security, or compliance programs. The settlement requires the company to obtain users’ consent before sharing their information with third parties if Google changes its products or services in a way that results in information sharing that is contrary to any privacy promises made when the user’s information was collected. The settlement further requires Google to establish and maintain a comprehensive privacy program, and it requires that for the next 20 years, the company have audits conducted by independent third parties every two years to assess its privacy and data protection practices

Dus, Google mag in de toekomst niet meer liegen over de privacy-instellingen van zijn diensten, maar Yahoo, Zoho en al die anderen mogen dat wel nog?

Via Security.nl

Plaatje van Leo Reynolds

Misdaad op Google Street View

En weer een interessant juridisch dispuut rond Google Street View.
Een paar maanden nadat hun caravan gestolen was, zag een elf-jarig jongetje op Street View een onbekende man met een grote landrover op hun eigen oprit naast hun caravan staan! Conform het beleid van Google zijn het gezicht van de man en het nummerbord van de auto 'geblurd'. Aangezien de eigenaars en de politie vermoeden dat deze man de dief van de caravan is, hebben ze Google gevraagd of ze een kopie van de originele, niet geanonimiseerde foto kunnen krijgen. En hoe reageert Google:

A Google spokesman said: "It's very important to Google and our users that we only provide information if valid process is followed, as laid down by governments in law. We have a team specifically trained to evaluate and respond to requests when they are received, and we will of course co-operate with police requests as long as they are legally valid and follow the correct processes."

Gerelateerd
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

Gaat het in 2011 bergaf met Google?

Onderstaande ervaringen heb ik nog niet, maar dat komt misschien doordat de Nederlandse markt veel en veel kleiner is dan de Amerikaanse, maar het geeft wel te denken...

Trouble in the house of Google

In 2010, our mailboxes suddenly started overflowing with complaints from users – complaints that they were doing perfectly reasonable Google searches, and ending up on scraper sites that mirrored Stack Overflow content with added advertisements.
(...)
Anecdotally, my personal search results have also been noticeably worse lately. As part of Christmas shopping for my wife, I searched for "iPhone 4 case" in Google. I had to give up completely on the first two pages of search results as utterly useless, and searched Amazon instead.
People whose opinions I respect have all been echoing the same sentiment -- Google, the once essential tool, is somehow losing its edge. The spammers, scrapers, and SEO'ed-to-the-hilt content farms are winning.

Why We Desperately Need a New (and Better) Google

So I instructed my students to use Google searches to research each founder’s work history, by year, and to track him or her down in that way.
But it turns out that you can’t easily do such searches in Google any more. Google has become a jungle: a tropical paradise for spammers and marketers. Almost every search takes you to websites that want you to click on links that make them money, or to sponsored sites that make Google money. There’s no way to do a meaningful chronological search.

ON THE INCREASING USELESSNESS OF GOOGLE.....

The lead up to the Christmas and New Year holidays required researching a number of consumer goods to buy, which of course meant using Google to search for them and ratings reviews thereof. But this year it really hit home just how badly Google's systems have been spammed, as typically anything on Page 1 of the search results was some form of SEO spam - most typically a site that doesn't actually sell you anything, just points to other sites (often doing the same thing) while slipping you some Ads (no doubt sold as "relevant"). The other main scamsite type is one that copies part of the relevant Wikipedia entry and throws lots of Ads at you.

Google, Google, Why Hast Thou Forsaken the Manolo?

Manolo says, please excuse the Manolo while he complains about something that has been bothering him for the many months now: the peculiar search results returned by the Google search engine, which has seemed to take the inexplicable disliking to the blog of the Manolo.

Via Edwin

Gerelateerd
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google
Googlization of everything
Zoeken naar boeken met Google

Plaatje: Google Fail Whale van Bundini

Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

FUKUOKA -- A woman here is suing search-engine giant Google Inc., saying her psychological condition worsened after discovering that a search for her address brought up a photo of her underwear hanging out on her veranda.
(...)
Opening arguments were held on Dec. 15. The woman said, "I was overwhelmed with anxiety that I might be the target of a sex crime. It caused me to lose my job, and I moved my residence." Google said that it is hurrying to confirm the facts of the case.
Lees meer

Via Security.nl

Gerelateerd
Googlization in De Balie
Googelende rechters
Virtueel door Meerssen rijden

Afbeelding: Undy van Pieter Musterd

Googelende rechters

Op de site van de InformatieProfessional werd gisteren verwezen naar een artikel van Leonie Siemerink over 'Googelende rechters' en de problemen die dat kan opleveren in het burgerlijk procesrecht. Nooit geweten dat Google ook daar problemen kan veroorzaken, maar haar uitleg klinkt plausibel. Het draait allemaal om feiten van algemene bekendheid.
Siemerink schrijft in het Nederlands Juristenblad (afl.41, p.245-249):

Ten aanzien van feiten geldt in het burgerlijk procesrecht het beginsel van de lijdelijkheid (...) Het is aan partijen om de feiten waarvan zij willen dat de rechter deze aan zijn vordering ten grondslag legt, ter kennis van de rechter te brengen.

De rechter mag niet zelf op onderzoek uitgaan om aanvullende feiten te verzamelen. Hij mag dus niet 'googelen' op de namen van de procespartijen of op andere gegevens uit het proces, omdat hij dan 'feiten' te zien kan krijgen die niet zijn ingebracht.
De rechter mag bij zijn afwegingen echter wel uitgaan "feiten van algemene bekendheid" of "algemene ervaringsregels."  Hierbij worden "feiten van algemene bekendheid" omschreven als 'notoire feiten die een ieder normaal ontwikkeld mens kent of uit voor ieder toegankelijke bronnen kan kennen.' Aangezien Google voor iedereen toegankelijk is en 'overal' een antwoord op heeft, is het dus de vraag welke feiten niet meer 'algemeen bekend' zouden zijn. Dan komt een schitterende, bijna onbegrijpelijke passage:

Een rechter zal doorgaans uit eigen wetenschap bekend zijn met een feit van algemene bekendheid. Het gebruikmaken door een rechter van zijn eigen wetenschap levert een probleem op. Het gaat dan om feiten waarmee de rechter in feite bekend is. De moeilijkheid is, hoe de rechter van die feiten op de hoogte is gekomen en in hoeverre hij deze zonder verdere bewijslevering mag gebruiken. Hijmag zulke feiten slechts aan zijn beslissing ten grondslag leggen voor zover zij uit een voor eenieder toegankelijke bron kenbaar zijn.

Ik hoor heel in de verte Donald Rumsfeld...

Siemerink geeft daarna wel een interessant voorbeeld, als ze zegt dat een rechter niet in zijn eentje via Google Streetview naar een kruispunt mag kijken waar een aanrijding heeft plaatsgevonden. Dit kan in principe gelijk gesteld worden aan een bezoek ter plaatse ('gerechtelijke plaatsopneming') en daarbij moeten altijd alle betrokken partijen aanwezig zijn.

Uiteindelijk is de conclusie:

Integriteit gaat over normen en waarden en gewenst en ongewenst gedrag en vereist dat rechters die op internet zoeken naar aanvullende informatie en deze laten meewegen in de beoordeling van een zaak dit aan partijen laten weten alvorens een onafhankelijke beslissing over de zaak te kunnen geven. (...) Wanneer rechters noemenswaardig googelen, moeten zij daarvan getuigen in hun uitspraken dan wel partijen van de gegoogelde resultaten in kennis stellen zodat zij zich er over uit kunnen laten.

De vraag is dan natuurlijk: Wat is noemenswaardig?

Gerelateerd

Virtueel door Meerssen rijden

Googlization of Everything

Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google

Afbeelding: One and Other-50 Fantastic Facts About Me van Feggy Art