Googlization in De Balie

Gisteravond vanaf de bank gekeken en geluisterd naar de lezing van Siva Vaidhyanathan in De Balie. Helaas haperden vooral tijdens de discussie na afloop, met Rop Gongrijp, Peter Oltshoorn en Geert Lovink, de verbinding en de Quicktime-plugin om de haverklap.
Een paar citaten en screenshots uit de presentatie:

Privacy

Volgens Vaidhyanathan (ik schrijf de naam zo vaak mogelijk, zodat ik hem misschien kan onthouden) doet Google drie dingen:

1. Google collects record of our desires -> targeted advertising
2. Google copies and makes easily available obscure and difficult to reach information about us -> problematic for reputation management
3. Google actively captures images of us going through our lives -> streetview

Marissa Mayer (van Google) en alle andere Google-woordvoerders zeggen altijd dat privacy belangrijk voor ze is. Maar uit bovenstaand citaat blijkt dat Google vindt dat privacy kwantificeerbaar en 'verhandelbaar' is. Maar zo'n "contract" heeft Google nooit expliciet aan zijn gebruikers voorgelegd.
Een ander punt is dat Google alle standaard-instellingen altijd zodanig staan dat ze in het voordeel van Google zijn. En om ervoor te zorgen dat ze staan zoals je zelf zou willen, moet je vier stappen zetten:

1. Je moet weten wat de standaard instellingen zijn
2. Je moet je privacy belangrijk vinden
3. Je moet uitzoeken hoe de instellingen werken
4. Je moet de instellingen aanpassen

In dit kader verwees Vaidhyanathan naar Nudge (interessante blog om in de gaten te houden) en het zogenaamde Choice Architecture. Je kunt mensen sturen bij het maken van keuzes en uiteraard kan dit sturen twee kanten op. Het voorbeeld dat Vaidhyanathan hierbij gaf is de vlieg die de Sphinx in de urinoirs brandt. Je mag er als man naast plassen, maar omdat wij dat ding willen raken en zijn de toiletten minder smerig.

Google Streetview
In alle landen zegt Google dat ze Streetview aangepast hebben aan de lokale wetgeving. In Canada zeiden ze: "Kijk speciaal voor jullie "blurren" we de gezichten en nummerplaten op auto's." Maar dat doen ze in ieder land! Het enige land waar ze tot nu toe echt iets apart gedaan hebben is Japan. Daar bleek dat de camera te hoog op de auto stond, waardoor ze, meer dan in West-Europa en Amerika, in de oude binnensteden bij de mensen naar binnen keken. Heel Japan is toen opnieuw verfilmd met een camera op een lager statief.
Peter Oltshoorn zegt blijkbaar in zijn binnenkort te verschijnen boek: "Wij werken allemaal voor Google." Vaidyanathan parafraseerde dat min of meer door over Streetview te zeggen dat Google niet zelf hoeft te zoeken naar fouten en compromitterende foto's, dat doen we zelf allemaal wel.

Cryptopticon
Het cryptopticon is min of meer het tegenovergestelde van het panopticon. Het idee daar achter is dat je je gedraagt als je weet dat je in de gaten gehouden wordt. Maar, zegt Vaidyanathan, dit is in Londen zo goed als het geval en Londen is er echt niet veiliger op geworden. En ondertussen is er sprake van een Cryptopticon: de overheid, maar ook Google en Amazon, willen niet dat je weet dat je in de gaten gehouden wordt, OMDAT je je dan anders gaat gedragen. De overheid wil juist correcte, ongecorrumpeerde profielen van (aankomend) criminelen kunnen maken. Amazon en Google willen juist weten wat je "echt" zoekt, zodat ze je precies de goede boeken of advertenties kunnen laten zien!

In dat kader werden aan het eind van de lezing de eerste en laatste scene getoond uit de film I love Alaska, the heartbreaking search history of AOL user #711391. Hierin maken twee Nederlandse filmmakers een portret van een vrouw uit Texas op basis van haar zoekopdrachten bij AOL, die in 2006 per ongeluk in de openbaarheid kwamen.

Over a period of three months, a portrait of a woman emerges who is diligently searching for likeminded souls. The list of her search queries read aloud by a voice-over reads like a revealing character study of a somewhat obese middle-aged lady in her menopause, who is looking for a way to rejuvenate her sex life. In the end, when she cheats on her husband with a man she met online, her life seems to crumble around her. She regrets her deceit, admits to her Internet addiction and dreams of a new life in Alaska.

Hieronder staan alle dertien episoden achter elkaar. Zeg me wat je zoekt en ik zeg je wie je bent...


Gerelateerd
Googlization of everything
Google en aptocracy
Digitale vergeet-me-nietjes