Digitale vergeet-me-nietjes

Edwin verwees gisteren hier en hier naar een artikel van Jeffrey Rosen in de New York Times over privacy op internet. Een lezenswaardig artikel, waarin verschillende mogelijke oplossingen besproken worden, waaronder ook de suggesties van Mayer-Schönberger waar ik eerder over schreef. Maar Rosen schrijft ook over een bedrijf als ReputationDefender dat onder andere de volgende diensten aanbiedt:

• Monitor yourself online - $14.95/month
  A customized search for every reference to you on the Web gives you total awareness of your online presence. We continue to monitor the Deep Web for any new reference to you and alert you when we find something. Our agents will work with you to identify the good, the bad and the inaccurate. 
• Define your online image - $99/year
  Control of your search results is the key to your online image. Using proprietary technology and online PR techniques, our team of reputation experts provides tailored solutions for improving your online identity and brand image.
• Monitor what is being said about your kids - $14.95/month
  A customized search scours the Internet for all references to your child or teen - by name, photograph, screen name, or social network profiles - and packages it to you in an easy-to-understand report. We then monitor the Deep Web for any new reference to your kids and provide an alert. Our agents will work with you to identify the good, the bad and the inaccurate. 

Vooral die laatste lijkt me vanuit marketing oogpunt heel slim.

Een andere opvallende oplossingsrichting die Rosen beschrijft is een variant op Clippy van Microsoft:

A silly but surprisingly effective alternative might be to have an anthropomorphic icon — a stern version of Microsoft’s Clippy — that could give you a reproachful look before you hit the send button. According to M. Ryan Calo, who runs the consumer-privacy project at Stanford Law School, experimenters studying strategies of “visceral notice” have found that when people navigate a Web site in the presence of a human-looking online character who seems to be actively following the cursor, they disclose less personal information than people who browse with no character or one who appears not to be paying attention. As people continue to experience the drawbacks of living in a world that never forgets, they may well learn to hesitate before posting information, with or without humanoid Clippys.

Maar waarom geeft ook dit artikel een onbevredigd gevoel?
Allereerst omdat Rosen weer met Stacy Snyder en Andrew Feldmar op de proppen komt. Ook bij beschouwt de "akkefietjes" waar zij last van hebben gehad (een "drunken-pirate" foto van Snyder waardoor haar universiteit zich gedwongen zag haar geen onderwijsbevoegdheid te geven en bij Feldmar de resultaten van een LSD-onderzoek van jaren geleden waardoor hij de States niet in mocht) als stupid mistakes. Zoals ik over Delete ook al schrijf Snyder en zeker Feldmar hebben volgens mij geen "fout" gemaakt.
Daar komt bij dat de problemen die Rosen aankaart toch een beetje luxe-problemen zijn, daar wees de NRC gisteren op. In het artikel Facebook en Google zetten standaard op internet (helaas niet online) zegt Evgeny Morozov:

„In Silicon Valley werken welgestelde lui die niets te verliezen hebben bij meer openbaarheid over hun leven (...) Hun referentiekader is Silicon Valley, niet Teheran, Peking of Kairo”, aldus Morozov, die een boek schrijft over internet in landen met autoritaire regimes. „Tienduizend gekke mensen” die alles over hun leven met iedereen willen delen leggen zo hun normen op aan de rest van de wereld. (...)
[Morozov] krijgt bijval van de Amerikaanse cultuurhistoricus Siva Vaidhyanathan. Volgens hem leeft in Silicon Valley het „misverstand” dat privacy een handelsartikel is dat geruild kan worden. Voor de ingenieurs en wiskundigen daar is alle informatie gelijk, legt hij uit. „Maar dat is natuurlijk niet zo. Voor een tiener in Egypte die op internet informatie zoekt omdat hij vermoedt dat hij homoseksueel is, is privacy een kwestie van leven of dood.”

Natuurlijk, alles is relatief, als je geen diploma krijgt of wordt ontslagen, is dat heel vervelend. En ja het artikel van Rosen is interessant, maar de wereld is groter dan de Verenigde Staten, met zijn soms vreemde moraal.

Foto: Forget me not van dawnzy58