Misdaad op Google Street View

En weer een interessant juridisch dispuut rond Google Street View.
Een paar maanden nadat hun caravan gestolen was, zag een elf-jarig jongetje op Street View een onbekende man met een grote landrover op hun eigen oprit naast hun caravan staan! Conform het beleid van Google zijn het gezicht van de man en het nummerbord van de auto 'geblurd'. Aangezien de eigenaars en de politie vermoeden dat deze man de dief van de caravan is, hebben ze Google gevraagd of ze een kopie van de originele, niet geanonimiseerde foto kunnen krijgen. En hoe reageert Google:

A Google spokesman said: "It's very important to Google and our users that we only provide information if valid process is followed, as laid down by governments in law. We have a team specifically trained to evaluate and respond to requests when they are received, and we will of course co-operate with police requests as long as they are legally valid and follow the correct processes."

Gerelateerd
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

Veroordeeld door zoekgeschiedenis

Oh dear, in de VS is iemand veroordeeld voor de moord op zijn vrouw, waarbij zijn 'zoekgeschiedenis' op internet een heel belangrijke schakel in het bewijs was!
Uit de uitspraak:

1. The computer evidence. This was probably the most incriminating other evidence. In October 1998, the Jensens’ home computer revealed that searches for various means of death coincided with e-mails between Jensen and his then-paramour, Kelly, discussing how they planned to deal with their respective spouses and begin “cleaning up [their] lives” so they could be together and take a cruise the next year. Jensen was evasive when Kelly asked him how he planned to take care of his “details” and, significantly, Jensen’s e-mails did not mention divorce at all. On the same date Jensen was planning a future with Kelly, his home computer revealed Internet searches for botulism, poisoning, pipe bombs and mercury fulminate. A website was visited that explained how to reverse the polarity of a swimming pool — the Jensens had a pool — by switching the wires around, likening the result to the 4th of July. The State pointed out the absence of Internet searches on topics like separation, divorce, child custody or marital property.

Significantly strong was the evidence of the Internet sites visited on the morning of Julie’s death. Exhibit 89 reveals a 7:40 a.m. search for “ethylene glycol poisoning.” Jensen told Ratzburg that the morning of Julie’s death she “could hardly sit up,” she “was not able to get out of bed,” and she “was not able to move around and function.” Jensen said he was propping Julie up in bed at 7:30 a.m., which was ten minutes before the search for ethylene glycol poisoning, and that he did not leave home to take their son to preschool until 8:00 or 9:00 a.m.

Finally, the State presented abundant evidence that Julie rarely used computers and that, in contrast, Jensen was a skilled computer user and avid Internet surfer.

Overigens was de zoekgeschiedenis niet het enige belastende bewijs, er was ook nog een "letter from the grave."

Via Eric Hennekam

Gerelateerd
Googlization in De Balie

Plaatje: Again van Surreal Sways

Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed

FUKUOKA -- A woman here is suing search-engine giant Google Inc., saying her psychological condition worsened after discovering that a search for her address brought up a photo of her underwear hanging out on her veranda.
(...)
Opening arguments were held on Dec. 15. The woman said, "I was overwhelmed with anxiety that I might be the target of a sex crime. It caused me to lose my job, and I moved my residence." Google said that it is hurrying to confirm the facts of the case.
Lees meer

Via Security.nl

Gerelateerd
Googlization in De Balie
Googelende rechters
Virtueel door Meerssen rijden

Afbeelding: Undy van Pieter Musterd

Googelende rechters

Op de site van de InformatieProfessional werd gisteren verwezen naar een artikel van Leonie Siemerink over 'Googelende rechters' en de problemen die dat kan opleveren in het burgerlijk procesrecht. Nooit geweten dat Google ook daar problemen kan veroorzaken, maar haar uitleg klinkt plausibel. Het draait allemaal om feiten van algemene bekendheid.
Siemerink schrijft in het Nederlands Juristenblad (afl.41, p.245-249):

Ten aanzien van feiten geldt in het burgerlijk procesrecht het beginsel van de lijdelijkheid (...) Het is aan partijen om de feiten waarvan zij willen dat de rechter deze aan zijn vordering ten grondslag legt, ter kennis van de rechter te brengen.

De rechter mag niet zelf op onderzoek uitgaan om aanvullende feiten te verzamelen. Hij mag dus niet 'googelen' op de namen van de procespartijen of op andere gegevens uit het proces, omdat hij dan 'feiten' te zien kan krijgen die niet zijn ingebracht.
De rechter mag bij zijn afwegingen echter wel uitgaan "feiten van algemene bekendheid" of "algemene ervaringsregels."  Hierbij worden "feiten van algemene bekendheid" omschreven als 'notoire feiten die een ieder normaal ontwikkeld mens kent of uit voor ieder toegankelijke bronnen kan kennen.' Aangezien Google voor iedereen toegankelijk is en 'overal' een antwoord op heeft, is het dus de vraag welke feiten niet meer 'algemeen bekend' zouden zijn. Dan komt een schitterende, bijna onbegrijpelijke passage:

Een rechter zal doorgaans uit eigen wetenschap bekend zijn met een feit van algemene bekendheid. Het gebruikmaken door een rechter van zijn eigen wetenschap levert een probleem op. Het gaat dan om feiten waarmee de rechter in feite bekend is. De moeilijkheid is, hoe de rechter van die feiten op de hoogte is gekomen en in hoeverre hij deze zonder verdere bewijslevering mag gebruiken. Hijmag zulke feiten slechts aan zijn beslissing ten grondslag leggen voor zover zij uit een voor eenieder toegankelijke bron kenbaar zijn.

Ik hoor heel in de verte Donald Rumsfeld...

Siemerink geeft daarna wel een interessant voorbeeld, als ze zegt dat een rechter niet in zijn eentje via Google Streetview naar een kruispunt mag kijken waar een aanrijding heeft plaatsgevonden. Dit kan in principe gelijk gesteld worden aan een bezoek ter plaatse ('gerechtelijke plaatsopneming') en daarbij moeten altijd alle betrokken partijen aanwezig zijn.

Uiteindelijk is de conclusie:

Integriteit gaat over normen en waarden en gewenst en ongewenst gedrag en vereist dat rechters die op internet zoeken naar aanvullende informatie en deze laten meewegen in de beoordeling van een zaak dit aan partijen laten weten alvorens een onafhankelijke beslissing over de zaak te kunnen geven. (...) Wanneer rechters noemenswaardig googelen, moeten zij daarvan getuigen in hun uitspraken dan wel partijen van de gegoogelde resultaten in kennis stellen zodat zij zich er over uit kunnen laten.

De vraag is dan natuurlijk: Wat is noemenswaardig?

Gerelateerd

Virtueel door Meerssen rijden

Googlization of Everything

Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google

Afbeelding: One and Other-50 Fantastic Facts About Me van Feggy Art

Over 'n geschreven verslag vs geluidsopnamen

Afgelopen dinsdag schreven Willem Jebbink en Jeroen Soeteman op de opinie-pagina van de NRC over de rol van "het schrift" bij rechtzaken.
Enkele interessante passages:

Het Nederlands strafproces is anno 2010 nog steeds schriftelijk van karakter. Het scharnier tussen de werkelijkheid en het strafproces wordt geleverd door politieambtenaren. Zij moeten hun waarnemingen en de verklaringen van getuigen en verdachten optekenen in een proces-verbaal. Deze processen-verbaal vormen de basis van het strafdossier van de rechtbank en daarmee ook de basis van een eventuele veroordeling.

Geluidsopnamen kunnen vandaag de dag op eenvoudig wijze worden gemaakt, met een mobiel opnameapparaatje. Het is verre van kostbaar en ingewikkeld om zo’n opname na het verhoor bij de stukken te bewaren op een cd-rom of usb-stick. De Tweede Kamer blijft het slikken als de minister zegt dat het niet mogelijk is alle verhoren op te nemen.

Zorgelijk is dat de vraag van eerlijkheid anno 2010 ook geldt voor de latere fase van het strafproces: de zitting van de rechtbank. Ook daar wordt bewijs verzameld, in de vorm van verklaringen van de verdachte, getuigen en deskundigen. Ook andere belangrijke handelingen vinden daar plaats, zoals het voeren een pleidooi door de advocaat. Van al deze mondelinge uitingen wordt eveneens een proces-verbaal opgemaakt, waarvoor de voorzitter van de rechtbank en de griffier verantwoordelijk zijn. In de praktijk is het de griffier die dit doet. Dat doet hij door mee te schrijven op de zitting.
(...)
Als de griffier verklaringen of pleidooien mist of onjuist weergeeft, geldt toch zijn verslag als de enige juridische waarheid. Volgens de Hoge Raad is dit proces-verbaal de ‘enige kenbron’ van wat op de zitting heeft plaatsgevonden. (...) Dat betekent dat als de verdachte stelt het niet te hebben gedaan en de griffier het woordje ‘niet’ vergeet te noteren, de verdachte juridisch heeft bekend. De wet biedt geen enkele mogelijkheid tot discussie over de juistheid van het proces-verbaal ter zitting. Als de verdachte en zijn advocaat na de zitting over onjuistheden klagen, kan de rechtbank dat naast zich neerleggen. De griffier is bovendien onaantastbaar: volgens de wet is een fout van de griffier in het proces-verbaal geen fout van de rechter. Daarom mag de Hoge Raad dit niet herstellen.

Vooral dat laatste was nieuw voor me...

Ik moest ook denken aan een discussie over het archiveren van social media en procesgebonden informatie, waarin iemand zei dat een reproductie van de werkelijkheid niet werkbaar is en dus geen 'procesgebonden informatie' is. Dit lijken me duidelijke voorbeelden van het tegendeel.

Cassette: .:elnico