Twee medewerkers van Atos Origin, waaronder Marleen, twee gemeentelijke archiefinspecteurs, waaronder Jacco, iemand van een gemeenschappelijke regeling die een marktonderzoek naar webarchivering had gedaan, twee mensen die over de selectie en controle van het Webarchief van de KB gaan, iemand van de KB die over de procesinrichting gaat, vier mensen van het Nationaal Archief, (eindelijk Maurice ontmoet) , Bernadine van CODA, vier mensen van Tresoar, iemand van het AWN, drie medewerkers van het UWV, twee mannen van Beeld en Geluid, iemand van Pictura, iemand van Archiefweb en nog een 'verkoper' die niet gezegd heeft waar hij voor werkt, een meneer van Archipol, Bente van de gemeente Bergen op Zoom, Vincent van GAR, Petra van NIOD, Robert van DEN, Erika van zichzelf, een stagiaire van UB Leiden, iemand van het Westfries Archief en iemand van de provinciale archiefinspectie Noord-Brabant en Limburg.
En desondanks, of misschien wel dankzij deze variëteit zijn er wel een paar dingen helder geworden.
1. Er is een verschil tussen een website archiveren vanuit de verantwoordingsfunctie (zoals iedere overheidsorganisatie zou moeten doen) en het verzamelen van websites vanwege cultureel belang (zoals de KB doet). De technieken kunnen misschien hetzelfde zijn, maar de uitgangspunten, frequentie van 'oogsten' en eventueel bewaartermijnen zijn anders. Zo anders dat het misschien wel twee verschillende "problemen" zijn.
2. Alles wat je doet, is beter dan niets. Dit werd het mooiste geïllustreerd door de mensen van het UWV. Omdat burgers rechten kunnen ontlenen van de teksten en toelichtingen die het UWV op zijn website publiceert, wordt iedere wijziging gedocumenteerd. En dat kunnen meerdere wijzigingen per dag zijn. Bij gebrek aan beter maakt het UWV nu iedere keer een screenshot van de pagina, plakt die in Word en maakt er een beschrijving van. Dit is uiteraard niet ideaal, want allerlei functionaliteiten van de website gaan verloren, maar ze hebben wel de 'oude' inhoud vastgelegd. En het mooie is, vanaf nu kan het alleen maar beter gaan! Want doordat het een houtje-touwtje oplossing is, zijn ze gedwongen een betere oplossing te verzinnen. En iedere (geautomatiseerde) opslag van een 'echte' HTML-pagina zal een vooruitgang zijn.
3. Het gebruik van de Webrichtlijnen voor overheidswebsites leidt niet alleen tot beter toegankelijke sites, maar ook tot eenvoudiger te 'oogsten' websites. Ook als het om heel grote sites, zoals bijvoorbeeld rijksoverheid.nl, gaat.
4. Er is geen overzicht van welke instelling welke websites verzameld. De KB heeft nu een selectie van 3.000 sites en wil er in 2013 ongeveer 10.000 hebben, Beeld en Geluid doet wat, Archipol doet iets, sommige archiefdiensten oogsten lokale websites, maar het zou heel mooi zijn als er een overzicht was van:
a. welke sites zijn al geselecteerd
b. wat zijn de selectiecriteria van de verschillende diensten, zodat je kunt achterhalen bij wie je een "vergeten" website zou kunnen aanmelden.
Tenslotte nog één losse flodder en één trivialiteit, (in willekeurige volgorde):
Iemand opperde dat "we" een pamflet moesten opstellen waarin we beschreven wat "het" probleem was en dat "we" vonden dat "we" het moesten oplossen. En dan zou "het" natuurlijk ook allemaal opgelost worden. Het bleef een beetje onduidelijk wie "we" was, aan wie dat pamflet gericht zou worden en wat "het" was dat opgelost ging worden.
Hoe zeiden ze dat in Amsterdam ook al weer: is dit beleid of is hierover nagedacht?
(En dit kwam ter sprake, omdat men zich in Arnhem afvroeg hoe dat nou moest als de Wehkamp-collectie enkel nog digitaal via de website te bekijken is).
En dit was enkel het "officiële" programma, in de wandelgangen werden ook heel wat interessante dingen besproken en uitgewisseld.
Gerelateerd
Ik heb een webpagina gezien
Websites archiveer je voor een zesbenig wezen
Het bewaren van overheidswebsites
Lulu en het archiveren van websites
Strategische agenda van de NCDD
Plaatje: How to capture a webpage and keep Hyperlinks van Ivan Walsh
Dankjewel voor de info! Met name het eerste punt spreekt mij wel aan nl., dat webarchivering (min of meer) een tweesporenbeleid moet omvatten wat inhoudt dat zowel op basis van het collectie- als archiefperspectief wordt verzameld / gearchiveerd. Punt van aandacht is dan natuurlijk wel dat sprake zal moeten zijn van een gedeelde verantwoordelijkheid waarbij o.a. archiefinstellingen hierin (rap) eigen initiatieven aan de dag moeten (gaan) leggen door de acquisitie van web content veel nadrukkelijker op de agenda te plaatsen. Hiervoor criteria ontwikkelen is natuurlijk een mooie stap, maar het kennen van de eigen 'online omgeving' is – lijkt mij - minstens zo belangrijk (en iets waarmee ook relatief snel en eenvoudig kan worden begonnen, immers het materiaal ligt op de (digitale) straat en de gereedschappen hiervoor staan tot ieders beschikking). Webarchivering is nu vaak zo’n log begrip, door het wat concreter te maken ontstaat wellicht wat meer begrip en bewustwording over wat het nu eigenlijk precies behelst (en bovenal wat de noodzaak/meerwaarde ervan is).
BeantwoordenVerwijderenJammer dat je er gisteren niet was Ton...
BeantwoordenVerwijderenVond ik ook (andere verplichtingen). Want dit is toch eigenlijk wel zo'n beetje het leukste (ok, één van de...) onderwerp binnen het vakgebied ;-)
BeantwoordenVerwijderenOndertussen staat het "officiële" verslag van Inge ook online.
BeantwoordenVerwijderenLeuke blog! Die "verkoper" was ik, bezig met de introductie van Pagefreezer.com in Europa, een canadees product voor het archiveren van websites en social media. Was niet met opzet om onduidelijk te zijn :-)
BeantwoordenVerwijderenInformative..
BeantwoordenVerwijderenMooie delen die mij nieuwe dimensie geeft.
BeantwoordenVerwijderen