donderdag 31 maart 2011

Laat een bericht achter na de piep

De afgelopen dagen was "de voicemail" verschillende keren in het nieuws. Eind vorige week ging het vooral om de slechte beveiliging van de voicemail van ministers, Tweede Kamer-leden en ambtenaren. Afgelopen dinsdag ging het in de Tweede Kamer over een bericht dat een medewerker van Haskoning zou hebben ingesproken op de voicemail van "iemand van defensie." Minister Hillen zei daarover dat het bericht "kwijt" is, dan wel dat het niet "geconstateerd" kan worden.
Van Bommel (SP): Defensie heeft nooit wat gehoord van een telefoontje of een voicemail die is ingesproken door Haskoning. In hun eigen feitenrelaas zegt Haskoning dat zij Defensie gebeld hebben met informatie over de situatie in Sirte. Is die voicemail ineens verdwenen? Wij moeten wij nu geloven?
Minister Hillen: Defensie is dit uivoerig nagegaan, maar heeft geen telefoontje geconstateerd. De informati e heeft ons niet bereikt.
Deze dialoog leidde ertoe dat ik me "hardop" afvroeg of een voicemailbericht een archiefstuk is, met daar achteraan de constatering dat het Nationaal Archief van Australie vindt van wel:
Voicemail messages are records
However, you need to make a decision as to wether they are short-term, facilitary records which can be destroyed (...) or whether they are important business records.
Some voicemail is facilitative, such as arranging a meeting or asking you to return a call. Other voicemail may be a request from the public or contain information required for business. The information in these messages should be retained.
De gedachtenwisseling die hieruit volgde is door Lina Storm opgenomen in Storify.

Mij gaat het nu even om iets anders...
Het lijkt me dat er in dit geval toch wel sprake is van informatie die "nodig is voor de bedrijfsvoering." En ook als je de "ouderwetse" definitie van archiefbescheiden als uitgangspunt neemt ("bescheiden, ongeacht hun vorm, door de overheidsorganen ontvangen of opgemaakt en naar hun aard bestemd daaronder te berusten") is hier sprake van een archiefstuk. ALS HET BERICHT IS ONTVANGEN!
En daar wordt deze affaire ook een beetje schimmig. Bij Defensie zeggen ze dat ze het bericht niet hebben ontvangen, maar iemand van Haskoning zegt dat hij naar een nummer van defensie gebeld heeft en een boodschap over de beoogde evacuatieplaats heeft ingesproken. Maar Haskoning kan natuurlijk niets bewijzen, want waar is de "minuut" van dit bericht?
Van praktisch alle archiefstukken die 'verzonden' worden, kan de verzender een kopie houden: analoge brief, e-mail, SMS, tweet. Maar van een voicemail niet! Natuurlijk, een brief, e-mail of sms die verzonden wordt, kan niet aankomen. Maar er is toch nog enig bewijs van verzending.
En dan komt het rare, want volgens mij kan de MIVD, of in ieder geval de AIVD, op basis van de verkeersgegevens in ieder geval achterhalen of iemand vanaf een bepaald nummer op een bepaald tijdstip voor een bepaalde tijdsduur naar een bepaald nummer gebeld heeft. Misschien is zelfs nog wel te achterhalen of de beller is doorgeschakeld naar een voicemaildienst.
Waar bewaren we al die verkeersgevens anders voor?
Of is hier echt sprake van een 'doofpot' en is het bericht wel gevonden (misschien zelfs tijdig afgeluisterd en genegeerd) en is het "gemakshalve" vernietigd. Dat zou kunnen verklaren waarom Defensie de verkeersgegevens eventueel niet heeft willen opvragen. Maar misschien zie ik nu te veel samenzweringen?

Nu blijft het gek genoeg het woord van de minister tegen het woord van Haskoning. En de minister heeft nu de schijn tegen, hoewel ik de rol van Haskoning ook wat dubieus vind.

Plaatje van Zazzle

woensdag 30 maart 2011

Google, Buzz, privacy en liegen

Volgens mij twitterde ik hier eerder al over, maar ik blijf het een rare afspraak vinden.
Google en de Federal Trade Commission hebben samen vastgesteld dat Google bij de lancering van Buzz misleidende tactieken heeft gebruikt en privacybeloften aan zijn gebruikers heeft geschonden.
The proposed settlement bars Google from misrepresenting the privacy or confidentiality of individuals’ information or misrepresenting compliance with the U.S.-E.U Safe Harbor or other privacy, security, or compliance programs. The settlement requires the company to obtain users’ consent before sharing their information with third parties if Google changes its products or services in a way that results in information sharing that is contrary to any privacy promises made when the user’s information was collected. The settlement further requires Google to establish and maintain a comprehensive privacy program, and it requires that for the next 20 years, the company have audits conducted by independent third parties every two years to assess its privacy and data protection practices
Dus, Google mag in de toekomst niet meer liegen over de privacy-instellingen van zijn diensten, maar Yahoo, Zoho en al die anderen mogen dat wel nog?

Via Security.nl

Plaatje van Leo Reynolds

dinsdag 29 maart 2011

Balancing Barn van De Botton

Een jaar of tien geleden heb ik met heel veel plezier een paar boeken van Alain de Botton gelezen, maar de laatste jaren ben ik hem een beetje uit het oog verloren. Gisteren zag ik in de NRC een foto van zijn vakantiehuis in Suffolk: Balancing Barn.
Het gebouw is ontworpen door MVRDV en balanceert op een soort dijk.
Het interieur is van de hand van Makkink/Bey en is ook heel mooi:

Ik zou zo'n huis ook mooi genoeg vinden als hoofdwoning hoor...

Meer foto's van Edmund Sumner bij Archdaily.com

maandag 28 maart 2011

Koeleköpkes: een biologie-project

Gisteren tijdens het wandelen in Waterval (zie kaartje beneden) kwamen we langs een poel met kikkerdril (al zal het eigenlijk paddendril zijn, maar ja..)

Paddendril weergeven op een grotere kaart
Onderweg terug naar huis bedachten we dat het wel spannend zou zijn om wat kikkerdril mee te nemen te bekijken hoe dat nu gaat: van kikkerdil via kikkervisje (koeleköpke in goed dialect) naar kikker (of eigenlijk pad natuurlijk).
Dus zijn we daarna terug gereden met een grote emmer en staat er nu in de keuken een kom met wat slootwater en een honderdtal padden-to-be.
Op Amerikaanse scholen noemen ze dit een "science project" geloof ik.
Wordt vervolgd.

O ja, voor wie de tweet gezien heeft. Dit is wat H. onderweg zong:

zondag 27 maart 2011

Lokalisatie Literair Archief (Lolita)

In META 2011/2 staat een interessant interview (pdf) met de mensen achter het project Lolita van het Letterenhuis in Antwerpen. Het Letterenhuis is te vergelijken met ons Letterkundig Museum, al heb ik de indruk dat het in Antwerpen meer archivistisch dan museaal gericht is.
Het Letterenhuis heeft vorig jaar in het Vlaamse Archiefdecreet als opdracht gekregen om het Vlaamse literaire erfgoed in kaart te brengen en beter zichtbaar te maken. Om dit behapbaar te maken hebben ze het onderzoeksproject Lolita opgezet,
met als doel de problematiek van het in kaart brengen van het literaire erfgoed transparanter te maken en een adequate methodiek te ontwikkelen voor het daadwerkelijke lokaliseren.
Daartoe hebben ze een doorsnede van de Vlaamse literaire archiefvormers gemaakt: auteurs, uitgevers & tijschriften, doden & levenden, dichters, romanciers & striptekenaars. Het mooie vind ik dat Het Letterenhuis sterk de nadruk legt op "het volledige archiefbestand":
Terwijl wij een enigszins vanzelfsprekend idee hebben over wat een archiefbestand van bijvoorbeeld een schrijver kan bevatten, is dat vaak niet het geval voor de archiefvormers zelf. Voor ons gaat het om het volledige archiefbestand van een archiefvormer, met betrekking tot al zijn werkzaamheden of functies. Veel schrijvers rekenen echter alleen zogenaamde ‘literaire’ of ‘creatieve’ documenten zoals manuscripten tot hun archief. De overige archiefbestanddelen of reeksen zoals zakelijke en privécorrespondentie, dagboeken, boekhouding enzovoort, worden door hen tot ‘privéarchief’ gerekend — en dus van minder of van een heel ander belang. Meer nog: vaak wordt ook of zelfs alleen het eindproduct van de literaire werkprocessen, namelijk het gedrukte boek, als literair archief beschouwd.
Aan de hand van Herman Teirlinck wordt bovenstaande problematiek in het artikel nader uitgewerkt.
Teirlinck was niet alleen schrijver, maar ook actief in verschillende literaire tijdschriften, directeur aan de Hogere Schoolvoor Bouw- en Sierkunsten in Brussel en leraar Nederlands en cultureel adviseur aan het Hof onder Leopold III en Boudewijn en stichter van de Studio van het Nationaal Toneel van België in Antwerpen. En het Letterenhuis wil al deze archieven en hun relaties in kaart brengen en op te nemen in de Archiefbank Vlaanderen. Waar mogelijk wordt er ook naar gestreefd om verdere versplintering te voorkomen.

Ik zou heel graag meer lezen over dit project, dat begin 2010 is afgerond, maar helaas is dit interview het enige dat ik tot nu toe heb gevonden.
En uiteraard zou ik ook heel graag zien dat het Letterkundig Museum wat meer Letterkundig Archief werd en samen met het Letterenhuis optrekt om de archieven van de Nederlandstalige literatoren te bewaren.

NB
Op bovenstaande foto van Katrijn van Giel staat een deel van het archief van Jeroen Brouwers, die afgelopen donderdag in de NRC het volgende zei:
Uw archief zou een prachtige aanwinst zijn voor het Letterkundig Museum, maar u wil het niet kwijt. Net als Hammer in ‘Bittere bloemen’ die het verschrikkelijk vindt dat zijn dochter zijn spullen naar archieven brengt.
„In het Letterkundig Museum liggen, geloof ik, 6000 schrijversarchieven, moet ik daar nummer 6001, 6002 of 6003 zijn? Er gebeuren vreemde dingen: in een biografie over uitgeefster Angèle Manteau werd geciteerd uit brieven die ik ooit aan Geert van Oorschot heb geschreven. Dat irriteert mij verschrikkelijk. Hoe komt dat daar? Ik heb die brieven teruggevraagd, maar ik krijg ze niet.”
Als iemand iets aan het museum schenkt, is er toch weinig aan te doen?
„Als ik een brief aan een vriend schrijf, is die toch niet aan het Letterkundig Museum gericht? Ik zou die spullen nog liever in de achtertuin verbranden, maar er is een Stichting Jeroen Brouwers opgericht, die moet na mijn dood maar zien.”
Gerelateerd
Zonder jurk niets om te doen opwaaien
De Mac van Rushdie

zaterdag 26 maart 2011

Gelezen: S. Vaidhyanathan - The Googlization of Everything (and why we should worry)

Ik schreef al eerder over Siva Vaidhyanathan (SV in het vervolg) en zijn boek. Afgelopen week heb ik het dan eindelijk gelezen. Het boek staat vol met voorbeelden waarbij Google en Googlization in grijpen in de echte wereld. Het opvallendste vond ik wel het verhaal van het dorpje Eu in Frankrijk.
It seems that Google searches for "Eu" generated too many results for Europe in general (...) Even some results pointing to the chemical element Europium outranked those for the little town. Voters in the town were asked to choose among longer strings of text such as "Eu-en-Normandie" or "La Ville d'Eu." And municipal leaders considered purchasing ads on Google and hiring a firm that specializes in optimizing search-engine ranks to raise the profile of the town.
Het mooie van het boek is dat SV niet per sé tegen Google is, hij stelt alleen zeer pertinente vragen bij de huidige werkwijze van Google en het vertrouwen dat we allemaal hebben in een jong, beursgenoteerd bedrijf. Ik zal proberen zijn belangrijkste kritiekpunten samen te vatten.

1. Zoeken met Google is geen 'objectieve' daad.
Anders gezegd het resultaat van een zoekopdracht in Google hangt steeds meer af van de persoonlijke omstandigheden van de gebruiker: locatie, tijdstip, zoekgeschiedenis, Gmail-archief zijn allemaal van invloed op de volgorde van de links die Google toont na een zoekopdracht. Dat kan heel ver gaan.
SV geeft het voorbeeld van Arunachal Pradesh, in het grensgebied tussen India en China. Als je op de Chinese Google Maps kijkt dan wordt het gebied als Chinees gemarkeerd. In de Indiase variant is het echter Indiaas en in de Nederlandse variant is het 'betwist gebied'.
Dit is nog maar een simpel voorbeeld, maar doordat Google zich bij het weergeven van zoekresultaten steeds meer tot doel heeft gesteld om 'gepersonaliseerde' antwoorden te geven, bestaat het risico dat de zoekresultaten steeds beperkter worden. Google laat alleen zien wat Google denkt dat relevant voor jou is. Daarmee bestaat het risico op een soort tunnelvisie bij gebruikers.

2. Google is een bedrijf
SV is niet persé tegen het particuliere initiatief van Google, maar hij vraagt zich met name bij Google Book Search af, of het Google wel de juiste partij is om deze onderneming uit te voeren. Op dit moment is dat een heel actuele vraag, omdat een Amerikaanse rechter deze week de schikking tussen Google en verschillende organisaties van auteurs en uitgevers nietig heeft verklaard. In die overeenkomst kocht Google het recht af om boeken te mogen scannen en de reproducties van boeken die uit de handel zijn te mogen verkopen. Het interessant is dat SV in het boek aangeeft dat de uitspraak van de rechter hoe dan ook ingrijpende gevolgen heeft. Een afwijzing van de schikking (zoals nu het geval is) zou tot gevolg kunnen hebben dat Google stopt met het project. Dat is zonde, want waarschijnlijk is er geen andere partij (privaat of publiek) die in staat is en het lef heeft om een dergelijk grootschalig project op te starten.
Als de rechter de overeenkomst wel had goedgekeurd, zou er de facto sprake zijn van een monopolie van Google, omdat geen enkele andere organisatie in staat is om een dergelijk project te ondernemen en te bekostigen. De 'afkoopsom' die Google bereid was om te betalen, zou dan maatgevend zijn voor alle andere, latere afspraken met andere partijen.
Crux van de zaak is hier, aldus SV, dat Google de 'digitale' Auteurswet (die aangeeft dat een zoekmachine pagina's mag kopiëren en indexeren om een dienst te kunnen leveren) toepast op de analoge wereld (waarin het reproduceren en verspreiden van analoge 'kunstwerken' niet zo maar mag.) Uitkomst van de uitspraak toont hoe dan ook aan dat er een probleem met de Auteurswet is.
Ander kritiekpunt is natuurlijk dat de kwaliteit van de reproducties te wensen overlaat en dat het onduidelijk is wat met de reproducties gebeurt als Google 'omvalt.' Het bedrijf bestaat nog geen vijftien jaar en het is de vraag of het over vijftien jaar nog wel (in deze vorm) bestaat. De kansen dat instanties als de Library of Congres of bijvoorbeeld een universiteitsbibliotheek, er over vijftien jaar nog zijn, zijn dan veel groter.
Dat laatste punt is en blijft sowieso lastig. Want wij vertrouwen wel heel erg op een heel jong bedrijf, dat als voornaamste doelstelling heeft om zoveel mogelijk winst te maken. En dat bedrijf doet er heel aan om alles in zijn eigen voordeel uit te laten werken. Alle default-instellingen staan zo dat Google er het meeste baat bij heeft. Kritiek daarop wordt stelselmatig gepareerd met de reactie dat Google op die manier het beste resultaat voor zijn gebruikers kan leveren. En dat wordt meestal voetstoots aangenomen, want het motto van het bedrijf is toch "Don't be evil"?

3. Google is techno-fundamentalistisch
Dit is een complex punt, maar komt er op neer dat het uitgangspunt van Google is dat je altijd iets nieuws kunt uitvinden om de problemen van de vorige uitvinding op te lossen.
Techno-fundamentalism assumes not only the means and will to triumph over adversity through gadgets and schemes but also senses that invention is the best of all possible methods of confronting problems.
Maar uiteindelijk is het bovenstaande maar een povere samenvatting van het boek en de opvattingen en observaties van SV.
Eigenlijk zou iedereen die Google wel eens gebruikt, dit moeten lezen.

Gerelateerd
Gelezen: Peter Oltshoorn - De macht van Google
Googlization in De Balie
Wargames maar dan anders
Vrouw klaagt Google aan om haar ondergoed


Gelezen tussen 12/03/2011 en

vrijdag 25 maart 2011

De geschiedenis van de wereld in Wikipedia 100 seconden

A History of the World in 100 Seconds from Gareth Lloyd on Vimeo.

Many Wikipedia articles are tagged with geographic coordinates. Many have references to historic events. Cross referencing these two subsets and plotting them year on year adds up to a dynamic visualization of Wikipedia's view of world history.
(...)
This is based on the thing that me and Tom Martin built at Matt Patterson's History Hackday. To make it, I built a python SAX Parser that sliced and diced an xml dump of all wikipedia articles (30Gb) and pulled out 424,000 articles with coordinates and 35,000 references to events. We managed to pair up 14,238 events with locations, and Tom wrote some Java to fiddle about with the coordinates and output frames. I've hacked around some more to add animation, because, you know, why not?

Het duurde even voor ik in de gaten had wat ik precies zag, maar het is indrukwekkend. Hieronder een statische weergave van de locatie van Wikipedia-lemma's


Meer ruwe data vind je op de weblog van Gareth Lloyd.

Via Long Now

Gerelateerd
Big Bang Big Boom
Infographics uit de oude doos

donderdag 24 maart 2011

Nomen est omen: tandartsen

Het betekent helemaal niets, maar ik heb er gisteren wel een vermakelijke middag door gehad...

Isidorus meldde gisterochtend dat hij bij tandarts De Boorder was. Omdat ik dat een bijzondere naam vond voor een tandarts, heb ik nagevraagd of er meer mensen waren die naar een 'bijzondere' tandarts gingen.

Verschillende mensen achter een slotje reageerden ook, maar hun tweets kan ik niet in Storify opnemen. De volledige lijst is tot nu toe:
  • De Boorder
  • Beugels
  • Vullings
  • Koppendraaier
  • Snoep
  • Bangert
  • Bleeker
  • Monster
  • Boef
  • Ben
  • Kerkhof
  • Vonk
  • Jou
  • Costas
Mijn drie favorieten zijn toch wel: De Boorder, Beugels en Vullings...
Als je er nog kent, vul maar aan...

Overigens, de NRC rapporteerde eerder dit jaar (op 10 februari 2011) over onderzoek dat aantoonde dat eerder onderzoek dat aantoonde dat er een relatie is tussen naam en beroep niet klopte:
Het is een heel raar onderzoeksresultaat. Dat vinden veel psychologen zelf ook; daarom is het onderzoek een paar keer overgedaan. En dan kwam het er weer uit: mensen hebben zo’n voorkeur voor de letters van hun eigen naam, dat die onbewust allerlei grote beslissingen beïnvloeden. We trouwen vaker met iemand die een vergelijkbare achternaam heeft. Verhuizen vaker naar een stad of st(r)aat waarvan de naam op onze naam lijkt: er wonen veel Jacks in Jacksonville. We kiezen een beroep of gaan werken voor een bedrijf dat op onze naam lijkt: veel tandartsen, dentists, heten Dennis.
Het onderzoek stuitte op ongeloof, maar toen het eenmaal was gerepliceerd, kwam het gewoon in de lesboeken terecht. En nu is het waarschijnlijk toch niet waar.
Uri Simonsohn van de Universiteit van Pennsylvania heeft de studies nóg een keer overgedaan – en ook alternatieve verklaringen onderzocht. Er zijn meer tandartsen die Dennis heten dan Walter, laat hij zien, maar ook meer advocaten die Dennis heten in plaats van Walter. Dat heeft met de populariteit van bepaalde namen in een bepaalde tijd te maken. Er zijn niet meer Georges of Geoffreys geoloog dan een ander type wetenschapper. (...)
Simonsohn gelooft best dat naamletters invloed hebben, schrijft hij nog – maar alleen bij onbelangrijke beslissingen.

woensdag 23 maart 2011

Ik heb een webpagina gezien

Wi deken ende capittel van sinte g(eertrui)denberghe doen condt allen luden dat wij ghesien ende ghelesen hebben enen brief goet gans ende gave ongheraseert onghecancelleert wel bezeghelt sprekende van woerde te woerde ghelijc hier na bescreven staet

Via een reactie op BREED kwam ik gisteren op de website van Bewijsonline:
Door de toename van het internetgebruik nemen de juridische zaken die hieraan zijn gerelateerd navenant toe. Zo kan er sprake zijn van inbreuk op auteursrecht, merkenrecht of een handelsnaam. Ook kan er bewijs geleverd moten worden in verband met het verbeuren van dwangsommen. Bijvoorbeeld in het geval dat de wederpartij iets online heeft gezet dat eerder verboden is door de (voorzieningen)rechter.

In al deze gevallen komt de eisende partij voor het probleem te staan dat allereerst bewezen moet worden dat de gewraakte uiting ook daadwerkelijk online heeft gestaan op een bepaald moment.

Dit bewijzen is lastig omdat een afdruk van een screenshot niet zonder meer als onomstotelijk bewijs kan gelden en een gedaagde in luttele seconden de content van zijn website kan verwijderen of wijzigen. Maar hoe kan dit dan worden bewezen? Bewijsonline.nl biedt hiervoor de ideale oplossing! Bewijsonline.nl heeft een systeem ontwikkeld om hierin te voorzien tegen zo gering mogelijke kosten. Bewijsonline.nl genereert direct een door een deurwaarder gewaarmerkt proces-verbaal van constatering en u ontvangt deze als pdf in de vorm van een kant-en-klare productie die u zo bij uw dagvaarding of ander processtuk kunt voegen!
Onder Hoe werkt het wordt beschreven dat  je als gebruiker een account aanmaakt, op een knop klikt en de url's van de webpagina's die je in de vidimus (dank je @FBit) opgenomen wil hebben knipt-en-plakt. Het systeem genereert een pdf en daarna controleert de bij Bewijsonline aangesloten gerechtsdeurwaarder of deze pagina’s inderdaad op het internet gepubliceerd zijn (geweest). En binnen twee dagen later krijg je een pdf toegestuurd. Hier een voorbeeldje (pdf) daarvan.

Nou zit hier toch een probleempje volgens mij.
Ik bedoel, in bovenstaande citaat geeft Bewijsonline zelf aan dat "in luttele seconden de content van [een] website" verwijderd of gewijzigd kan worden. Maar stel nu dat ik om half drie 's nachts op die knop duw, wordt die deurwaarder dan ook opgepiept om binnen een paar seconden naar die webpagina's te gaan kijken? Ik zie nergens staan dat de service beperkt is tot de kantooruren...
Ik zou het bijna uitproberen, maar €175,- en €2,50 per pagina (exclusief BTW) is met toch wat te duur voor een testje...
Het lijkt me sowieso de vraag hoe groot de markt voor deze diensten nu eigenlijk is. Wij roepen wel overal dat overheidswebsites goed bewaard moeten worden, omdat burgers je kunnen aanspreken op wat je gepubliceerd hebt, maar ik heb tot nu toe bij de provincie pas één voorbeeld gezien waarbij het echt 'menens' was. Het moet al om echt grote bedragen gaan voor ik als 'belanghebbende' €175 uit ga geven, terwijl een 'gewone' print misschien ook al goed genoeg is.

Of zie ik een gat in de markt (dat volgens librarianbe bijvoorbeeld ook door archiefdiensten of bibliotheken ingevuld zou kunnen worden) over het hoofd?

Het citaat hierboven komt via de Charterbank van het Regionaal Archief Tilburg uit een akte uit 1498 uit de charterverzameling Geertruidenberg


Gerelateerd

dinsdag 22 maart 2011

Volkstelling en Star Wars

Soms is het jammer dat wij geen echt volkstelling meer hebben...
In een artikeltje in de NRC over de Britse volkstelling las ik dat in 2001 ongeveer 0,8% van de bevolking had aangegeven het Jedi-geloof aan te hangen. Dat waren er meer dan Sikhs en Joden!
Uiteraard heeft Wikipedia er ook een pagina aan gewijd en het blijkt dat in meer landen op deze manier geprotesteerd wordt...

Zie ook hier

Plaatje: Census van Nikita Kashner

maandag 21 maart 2011

Personal Digital Archiving 2011

24 en 25 februari vond het congres Personal Digital Archiving 2011 plaats bij Archive.org. Daar zijn nu ook alle 46 (!) presentaties te bekijken.
Voor de rustige avonden en weekends, als er toch niets op tv is...

Zie voor meer links de pagina van Personal Digital Archiving

Plaatje: PDA sign van Rich Gibson

zondag 20 maart 2011

Excellente e-cultuur en ASCII-art

Een kaasschaaf uit de muur. Foto: Fred Ernst
Weer een bijzondere uitgave van Virtueel_Platform: Best Practice #excellente #e-cultuur. Het gaat over van alles en ook weer over het bewaren van digitale kunstwerken. Hierbij wordt onder andere ASCII-art beschreven:
ASCII-art is gedeeltelijk gearchiveerd en te vinden op diverse websites. In Nederland vonden meerdere projecten plaats met ASCII-art. In Paradiso zag ik midden jaren negentig een project van mediakunstenaar Walter van der Cruijsen - later betrokken bij onder andere ZKM in Karlsruhe - die oude analoge supermarktkassa's had opgekocht. Bij binnenkomst in Paradiso kon je een foto van jezelf maken met een webcam, die via een oldschoolcomputer het beeld omzette in ASCII-tekens. Vervolgens werd je portretfoto door een oude kassa uitgeprint en had je een kassabonnetje waarop je gezicht in tekens te zien was.
Ook een ander ASCII-project bleef me goed bij. Het vond plaats tijdens het hackerfestival Hacking in Progress (HIP) in 1997, waar de eerste live webcam ASCII-plaatjes uitzond vanuit een tent, zodat je een overzicht had van het kampeerterrein waarop dit alternatieve festival plaatsvond. Zo kon je zien wie er langsliep, weergegeven met tekens. Deze livebeelden van letters, symbolen en cijfers waren via de website van HIP te bekijken. Inmiddels zijn de oude supermarktkassa’s verdwenen. de software waarmee de projecten gerealiseerd zijn, draait niet meer op een moderne computer. De website van HIP is nog wel bereikbaar, maar de ASCII-webcam - destijds zo cool, omdat het live was en het 1997 was - is nergens meer terug te vinden. Deze voorbeelden laten zien hoe lastig en complex het is om alleen al een onderwerp als ASCII-art te archiveren.
Ik heb trouwens de indruk dat die ASCII-art mede door Twitter een kleine revival doormaakt, ik zie regelmatig allerlei slim gecomponeerde 'grafische' tweets...
Verder in het boekje artikelen over stedebouwkunde, pratende planten, games, en openheid (onder de noemer "open cultuur, open design, open leven") en nog zo wat.

Gerelateerd
Archive 2020

zaterdag 19 maart 2011

Macht, archiefvorming en archieven

Ik zit een beetje in de Amerikaanse archieven de afgelopen weken. Deze keer niet over Oswald en de CIA, maar over 9/11 en het archief.
David Wallace en Lance Stutchell schreven een bijzonder interessant artikel over het archief van de 9/11-commission: Understanding the 9/11 Commission Archive: Control, Access, and the Politics of Manipulation (pdf).
This article examines a range of issues surrounding the archive developed by the National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, better known and the “9/11 Commission.” We provide a partial biography of the 9/11 Commission’s archival record as it was being assembled. This contemporaneous analysis of the politics surrounding this archive during its formative stage lends insights into the political and power dynamics shaping this archive. We review how the public record and public knowledge of 9/11 was shaped by the processes surrounding the accretion of this archive by charting records access and control controversies before, during, and years after the Commission submitted its final report. Despite claims from all sides that what was needed was an unfiltered, non-partisan and accurate review of what went wrong and how it went wrong, the story we outline underscores that the composition, accumulation, access to, and control of the archival record surrounding 9/11 is shaped as much by political concerns over blame and responsibility (and evading it) as it is by good faith efforts to get to the heart of the matter. In the charged atmospherics of modern US politics, custodial power over the record and access to it was used to prevent political embarrassment and to submerge - as opposed to surface - basic facts. Those with powers over access were not willing to risk having the documentary record either accessed or analyzed in a truly independent manner. This does not bode well, and in fact represents a deeper structural reality that will confound similar future governmental investigations that require access from those it is investigating. There is no reason to doubt that, absent a seismic shift in how the record is maintained and controlled, the archive will continue to be used as a means to shape and interfere with legitimate inquiries.
In het artikel gaan Wallace en Sutchell uitgebreid in op de strijd die de commissie moest voeren met onder andere het Witte Huis, NORAD en nog zo wat instanties over toegang tot archieven. Heel interessant, maar  nu beperk ik me tot een fijne anekdote uit het artikel over fysieke manipulatie (en diefstal) van archieven.
In 2005 werd Sandy Berger, de vroegere National Security Adviser van president Clinton, veroordeeld wegens "“unauthorized removal and retention of classified documents….to stuffing copies of documents in his coat jacket as he left the National Archives and then destroying some at his office and pretending he had never possessed them”
A National Archives staff member had seen Berger in a hallway with what appeared to be papers tucked into his socks and showing from his pants leg. On his fourth and final visit on October 2, 2003, the Archives staff decided to test their suspicions, in part by lightly numbering the back of documents provided to him, where any absence would be readily identifiable afterwards. During this visit Berger stole four additional copies of the Clarke after-action assessment plus his notes. An Archives staffer working with him reported feeling “almost physically ill” after documenting the theft.
In dit verhaal gaan de medewerkers van NARA trouwens ook niet vrijuit:
One elemental insight from this episode on the relationship between power and archives was the fact that Berger had, in violation of “government rules on the handling of classified documents,” been given preferential treatment by Archives staff due to his status. In violation of its own regulations the Archives allowed Berger to perform his review in the office of a high level archivist who oversaw White House records. Archives staff had also allowed themselves to be manipulated by Berger by allowing him to be alone with the classified information provided to him – also a violation. Commission chronicler Philip Shenon noted that, instead, he:
"should have been monitored by a guard or a surveillance camera. He should have been forced to leave his cell phone behind. But the Archives had long made exceptions to former senior officials like Berger. He might be out of government now, but the Archives staff knew that in Washington’s revolving door, Berger was likely to be back in power in a future Democrat[ic] administration… and able to make trouble for the Archives and its budget requests. [Better to k]eep him comfortable. Keep him happy." (Shenon 2008, pp. 3-4)
Al met al is het artikel van Wallace en Stutchel met 46 pagina's redelijk lang, maar als je wil lezen over de relatie tussen macht, archieven en "de waarheid" is het zeer de moeite waard.
Zijn er nog studenten Archiefwetenschap op zoek naar een scriptie onderwerp? Volgens mij zijn er wel vergelijkbare Nederlandse archieven die het bestuderen waard zijn...

Gerelateerd
Falling man - Don Delillo
Diefstal in het Stadsarchief
Een dagje Den Haag
Archiefpolitie
Over de openbaarheid van een inspectierapportage
Top Secret America

vrijdag 18 maart 2011

Social Network's Users Bill of Rights

In het verlengde van mijn bericht van vanmorgen ligt de "Social Networks Bill of Rights" waar tijdens SXSW over gesproken is. Deze 'wet' omvat veertien artikelen:
We the users expect social network sites to provide us the following rights in their Terms of Service, Privacy Policies, and implementations of their system:
  1. Honesty: Honor your privacy policy and terms of service
  2. Clarity: Make sure that policies, terms of service, and settings are easy to find and understand
  3. Freedom of speech: Do not delete or modify my data without a clear policy and justification
  4. Empowerment : Support assistive technologies and universal accessibility
  5. Self-protection: Support privacy-enhancing technologies
  6. Data minimization: Minimize the information I am required to provide and share with others
  7. Control: Let me control my data, and don’t facilitate sharing it unless I agree first
  8. Predictability: Obtain my prior consent before significantly changing who can see my data.
  9. Data portability: Make it easy for me to obtain a copy of my data
  10. Protection: Treat my data as securely as your own confidential data unless I choose to share it, and notify me if it is compromised
  11. Right to know: Show me how you are using my data and allow me to see who and what has access to it.
  12. Right to self-define: Let me create more than one identity and use pseudonyms. Do not link them without my permission.
  13. Right to appeal: Allow me to appeal punitive actions
  14. Right to withdraw: Allow me to delete my account, and remove my data
Blijkbaar kunnen we tot 15 juni 2011 stemmen over deze wet via de volgende kanalen:

Het idee is natuurlijk dat de grote en kleine sociale netwerken de 'wet' omarmen, waardoor het voor ons allemaal beter wordt.

Lees meer bij Kim Cameron

Europees recht op vergeten worden

Kijk nou eens aan...

Eurocommissaris Reding heeft afgelopen week in een toespraak aan het Europees parlement aangegeven dat de Europese privacy-richtlijn zal worden gemoderniseerd. Hierbij gaf ze aan dat hiervoor vier uitgangspunten gelden:

1. Het recht om te worden vergeten
a comprehensive set of existing and new rules to better cope with privacy risks online. When modernising the legislation, I want to explicitly clarify that people shall have the right – and not only the "possibility" – to withdraw their consent to data processing. The burden of proof should be on data controllers – those who process your personal data. They must prove that they need to keep the data rather than individuals having to prove that collecting their data is not necessary.
2. Transparantie
Individuals must be informed about which data is collected and for what purposes. They need to know how it might be used by third parties. They must know their rights and which authority to address if those rights are violated. They must be told about the risks related to the processing of their personal data so that they don't loose control over their data or that their data is not misused. This is particularly important for young people in the online world.
3. Privacy by default
Privacy settings often require considerable operational effort in order to be put in place. Such settings are not a reliable indication of consumers' consent. This needs to be changed.
4. Bescherming ongeacht de locatie van de data
It means that homogeneous privacy standards for European citizens should apply independently of the area of the world in which their data is being processed. They should apply whatever the geographical location of the service provider and whatever technical means used to provide the service. There should be no exceptions for third countries' service providers controlling our citizens' data. Any company operating in the EU market or any online product that is targeted at EU consumers must comply with EU rules.
Gerelateerd
Geef je privacy op, red de wereld
Digitale vergeet-me-nietjes
Delete. The virtue of forgetting in the Digital Age - Viktor Mayer -Schönberger

Plaatje: Facebook: The privacy saga continues van Opensourceway

donderdag 17 maart 2011

Mobiele telefoons zijn Stalins droom

Een bijzonder interview met een bijzondere man: Richard Stallman
Rms at pitt
By Victor Powell (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (www.creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0) or GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html)], via Wikimedia Commons'
"I don't have a cell phone. I won't carry a cell phone," says Stallman, founder of the free software movement and creator of the GNU operating system. "It's Stalin's dream. Cell phones are tools of Big Brother. I'm not going to carry a tracking device that records where I go all the time, and I'm not going to carry a surveillance device that can be turned on to eavesdrop."
(...)
Ironically enough, Stallman was speaking to me on a cell phone. Not his own, of course, but one he borrowed from a friend in Spain while on a European speaking tour. Over the course of 38 minutes, our connection was lost five times, including just after Stallman's comments about electronic eavesdropping and free software for phones. We tried to connect again several hours later but were unable to complete the interview via phone. Stallman answered the rest of my questions over e-mail.
Een stukje verder staat dan dat Stallman gemak opoffert aan vrijheid. Uiteraard geen Windows of Mac-OS, maar ook geen Ubuntu of Linux. Hij gebruikt een Lemote Yeeloong-laptop (nooit van gehoord) met gNewSense als operating system.
There are four essential software freedoms, Stallman explained. "Freedom Zero is the freedom to run the program as you wish. Freedom 1 is the freedom to study the source code, and change it so the program does your computing as you wish. Freedom 2 is the freedom to help others; that's the freedom to make and distribute exact copies when you wish. And Freedom 3 is the freedom to contribute to your community, which is the freedom to distribute copies of your modified versions when you wish."

Stallman came up with the term "copyleft" to indicate licenses that ensure free software code cannot be redistributed in proprietary products.

woensdag 16 maart 2011

Gelezen: John Newman - Oswald and the CIA

Ik heb nog nooit een boek gelezen waarin metadata zo'n grote rol spelen. Newman probeert in dit boek duidelijk te maken dat de CIA al ruim voor de moord op JFK heel veel belangstelling had voor Lee Harvey Oswald en hem misschien wel actief gebruikt heeft voor allerlei zaakjes. Aan de hand van datumstempels, route-formulieren, dossiernummers en zelfs de syntaxis van dossiernummers probeert Newman in de archieven van CIA, FBI en ONI te  reconstrueren wat de CIA wanneer over Oswald wist.
Eric Burger (die mij dit boek leende, dank daarvoor) schreef eerder al over dit boek en wat dit betekent voor huidige, digitale archiverings- en workflow-applicaties en de metadata die daar in zitten: "It's the metadata, stupid." Daar heb ik verder helemaal niets aan toe te voegen.
Wel wil ik hier nog even verwijzen naar het feit dat deze editie (uit 1995) ondertussen achterhaald is. In 2008 is een herziene uitgave verschenen. Blijkbaar zijn tussen 1995 en 2008 op grond van de President John F. Kennedy Assassination Records Collection Act nog zoveel documenten vrij gegeven (in 1995 had Newman het al over 2,5 miljoen pagina's) dat Newman nu wel nadrukkelijk verantwoordelijken durft aan te wijzen:
"In my view, whoever Oswald's direct handler or handlers were, we must now seriously consider the possibility that Angleton was probably their general manager. No one else in the Agency had the access, the authority, and the diabolically ingenious mind to manage this sophisticated plot. No one else had the means necessary to plant the WWIII virus in Oswald's files and keep it dormant for six weeks until the president's assassination. Whoever those who were ultimately responsible for the decision to kill Kennedy were, their reach extended into the national intelligence apparatus to such a degree that they could call upon a person who knew its inner secrets and workings so well that he could design a failsafe mechanism into the fabric of the plot. The only person who could ensure that a national security cover-up of an apparent counterintelligence nightmare was the head of counterintelligence."
Gelezen tussen 19/02/2011 en 12/03/2011

dinsdag 15 maart 2011

Tweede Nationale Inklopdag #archiefwiki

Op 4 april vindt in het Regionaal Archief Tilburg de tweede ArchiefWiki Inklopdag plaats.
Hoewel de afgelopen weken vooral Archivarius (aka Henny van Schie) al druk heeft zitten kloppen, is er nog genoeg te doen.
De opzet zal grotendeels hetzelfde zijn als de vorige keer: met zijn allen een middagje gegevens inkloppen, maar ook brainstormen over de wiki. Bovendien wordt het waarschijnlijk gewoon een gezellige middag! Tijdens de dag zelf, maar ook tijdens het afsluitende etentje. Tijdens de vorige Inklopdag was ik een thuisklopper, maar deze keer ben ik van plan om ook in Tilburg aanwezig te zijn.

Je kunt inkloppen van 12.00 uur to 18.00 uur (met aansluitend voor wie mee wil het etentje) maar in principe kun je binnenvallen (zonder kloppen) en weer vertrekken (na minstens één woord te hebben getypt) wanneer je wilt.

Meer weten? Inschrijven? Klik hierrrr

Kom er maar in, Huub...



Gerelateerd

maandag 14 maart 2011

Universele verklaring over archieven

Iets moois in de Archiefwiki...
In september 2010 werd op de jaarlijkse rondetafelconferentie van de International Council of Archives (ICA) in Oslo de Universal Declaration on Archives aangenomen. De vergadering van directeuren van nationale archieven en voorzitters van nationale beroepsverenigingen liet zich inspireren door de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. In de verklaring, die gebaseerd is op de Canadase QuebecDeclaration on Archives, wordt onder meer het belang van archieven voor de samenleving en democratie benadrukt.
En sinds dit weekend staat de concept-vertaling van Fred van Kan en Hanneke van Aalst in de Archiefwiki te wachten op commentaar en verbetering.

Het is de bedoeling dat de KVAN en de VVBAD in juni de vertaling vast stellen, dus je kunt tot begin juni reageren.

zondag 13 maart 2011

Gepersonaliseerde TV-reclames

Dat de advertenties die Google laat zien bij websites of zoekvragen afgestemd zijn op de gebruiker, is al geen nieuws meer. Dat er onderzoek gedaan wordt naar op de kijker afgestemde televisiecommercials, was voor mij wel nieuws...
De Wall Street Journal schrijft erover in zijn serie What they know
At the same time, cable and satellite companies are testing and deploying new systems designed to show households highly targeted ads.
The goal: emulate the sophisticated tracking widely used on people's personal computers with new technology that reaches the living room.
One of the most advanced companies, Cablevision Systems Corp., has rolled out a system that can show entirely different commercials, in real time, to different households tuned to the same program. It can deliver targeted ads to all the company's three million subscribers concentrated in New York, Connecticut and New Jersey.
In het artikel wordt onder andere het voorbeeld gegeven van recruteringsadvertenties van het Amerikaanse leger, die afgestemd worden op de 'lifestyle' van het gezin waar de TV staat.
One group, dubbed "family influencers" by Cablevision, saw an ad featuring a daughter discussing with her parents her decision to enlist. Another group, "youth ethnic I," saw an ad featuring African-American men testing and repairing machinery. A third, "youth ethnic II," saw soldiers of various ethnicities doing team activities. An Army spokesman declined to comment.
Digital ID Coach wijst er op dat er uiteraard geclaimd wordt, dat er geen 'tot individuen te herleiden informatie' gebruikt wordt, maar...
That will be a lie, as they could only make that claim by defining “personally identifiable information” in a very different way than regular people–or government regulators–would. This is more about tracking and compiling the most intimate details of our lives, so we can be manipulated into acting a certain way.
Anderzijds, hoewel ik de inbreuk via mijn TV kijkgedrag intimiderender vindt dan via Google-advertenties, vraag ik me ook af of de informatie die met behulp van cookies wordt vastgelegd niet veel intiemer is dan mijn kijkgedrag. Maar, het allergrootste gevaar is natuurlijk dat alles met alles gecombineerd wordt. Reden te meer om niet voor triple play te kiezen...

Gerelateerd
Cookies, marketing en privacy
Het vrijheidsdoosje van Moglen

Plaatje: Loekie van dnnya17

zaterdag 12 maart 2011

Over het inrichten van een boekenkast


Lisa Blonder Ohlenkamp en Sean Ohlenkamp hadden in het weekend wat tijd over en gingen hun boekenkast herinrichten. Wat ben ik jaloers op hun creativiteit...
De tekeningen die Lisa maakt zijn me wat te soft, maar om de dingen die Sean maakt moet ik erg lachen. Bijvoorbeeld dat IJsberen kleur- en doe-boek voor de dierentuin van Toronto...

Filmpje via Bibman

vrijdag 11 maart 2011

Een huis van $400.000.000?

Over de gevolgen van foute gegevens in gekoppelde systemen...

Het is een heel Amerikaans voorbeeld, maar maakt de problematiek wel duidelijk. Deze keer gaat het niet om iemand die ten onrechte als terrorist of als overleden staat genoteerd.
CHICAGO, Feb. 14 — After buying their two-bedroom ranch-style home in Valparaiso, Ind., two years ago, Daelyn and Dennis Charnetzky gutted the bathroom, refinished the hardwood floors, painted, wallpapered and did some landscaping. The improvements undoubtedly increased the home's value, but by hundreds of millions of dollars?

"We said, 'Oh, we did a little bit of work on it, but nothing extravagant,' " Ms. Charnetzky, 31, said after learning last week that the value of her house had skyrocketed to $400 million from $121,900, after someone most likely hit a wrong key and changed the figure in the county's computer system.

The inflated value, discovered by the Charnetzkys' mortgage company, has become a financial headache for Porter County. It was used to calculate tax rates and led the county to expect $8 million in property taxes that did not exist.
Lees in de NYTimes

Gerelateerd
Dood is een kruisje

donderdag 10 maart 2011

Een beschrijvende inventaris?

inventaris Pictures, Images and Photos
Vandaag ergens gelezen:
Daarnaast is ook de introductie van een nieuwe entiteit in XXX noodzakelijk, genaamd de “beschrijvende inventaris”. De behoefte aan een beschrijvende inventaris komt niet zozeer uit de archieftechnische hoek maar vindt zijn oorsprong meer in de cultuur-historische hoek. In de beschrijvende inventaris wordt verhalenderwijs verslag gedaan van gebeurtenissen binnen de gemeente met daaraan gekoppeld de zaken die van belang zijn voor deze gebeurtenissen. Zo kan een beschrijvende inventaris verslag doen van ernstige incidenten binnen de gemeente YYY (denk aan ZZZ). Gekoppeld aan deze inventaris zijn dan bijvoorbeeld diverse zaken die hebben geleid tot gewijzigde vergunningen in de periode 2011-2020. Opstellen en actueel houden van de beschrijvende inventaris alsmede het koppelen van zaken aan deze beschrijvende inventaris is een taak die moet worden belegd bij de dossiervormer.
 Misschien moet ik de ArchiefWiki even aanvullen...

Plaatje van WillemSV

woensdag 9 maart 2011

Tussentijdse wijziging gemeentelijke selectielijst

Vorige week heeft de VNG een ontwerp van een tussentijdse wijziging van de gemeentelijke selectielijst voorgelegd aan de staatssecretaris van OCW. Enkele opvallende dingen in het ontwerp zijn:

* Alle Nederlandse gemeenten met uitzondering van één hebben de VNG gemachtigd de bestaande lijst aan te passen en voor te leggen aan het ministerie. Alleen de gemeente Groningen trekt zijn eigen plan.
De gemeenschappelijke regelingen blijven problematisch. De lijst uit 2005 geldt officieel niet voor gemeenschappelijke regelingen, omdat de VNG er destijds niet in geslaagd is om van alle dagelijkse besturen een volmacht te krijgen. Formeel geldt voor die organisaties dus nog altijd de Vernietigingslijst 1983 (pdf). Ook deze keer lukte het de VNG blijkbaar niet om een volledig overzicht te krijgen:
Wij willen u dringend verzoeken de lijst niet alleen vast te stellen voor alle 418 gemeenten maar ook voor alle 844 thans bekende intergemeentelijke organen.
Toelichting:
Gelet op de lange duur van de eerdere inventarisatie en de gebrekkige detailinformatie lukt het ons naar verwachting niet om op een redelijke termijn de ondertekende machtigingen van de intergemeentelijke organen c.q. de gemeenschappelijke regelingen met een openbaar lichaam die zelf op basis van een verordening archiefzorgdrager kúnnen zijn, binnen te krijgen. Bovendien denken wij dat de meeste van hen een deelnemende (centrum)gemeente als archiefzorgdrager hebben aangewezen: deze hebben ons reeds gemachtigd. En alle gemeenten hebben reeds kunnen reageren op ons eerdere concept.
Derhalve willen wij verzoeken voor de intergemeentelijke organen c.q. gemeenschappelijke regelingen met een openbaar lichaam een zogenaamde ‘stilteprocedure’ toe te passen. Dat wil zeggen: zij krijgen in de periode van de ter inzage legging door u evenals ‘een ieder’ de tijd om hun zienswijze te geven conform het bepaalde in artikel 4 lid 3 van het Archiefbesluit. Doen zij dat niet, dan wordt de lijst daarna door u ook voor hen vastgesteld.
Hierbij gaat de VNG volgens mij overigens uit van een verkeerde interpretarie van artikel 40 van de Archiefwet. Daarin staat dat een gemeenschappelijke regeling "een voorziening omtrent de zorg voor de archiefbescheiden van bij die regeling ingestelde openbare lichamen of gemeenschappelijke organen" moet behelsen. In het derde lid staat daarna dat als dit niet gebeurd is, de voorzieningen van de gemeente van vestiging gelden. Dit zegt echter niets over het zorgdragerschap, aangezien dat in artikel 41 expliciet geregeld wordt:
1. Met de zorg voor de archiefbescheiden van andere dan in de voorafgaande artikelen bedoelde overheidsorganen, voor zover de archiefbescheiden niet zijn overgebracht naar een archiefbewaarplaats, is belast:
a. het dagelijks bestuur of in de gevallen, dat er geen dagelijks bestuur is, het bestuur;
Ben benieuwd wat de reactie van de staatssecretaris deze keer zal zijn.
 Om de een of andere reden heeft de VNG het uiteindelijke concept (dat als ik het goed snap ruim een jaar oud is) niet op haar website gepubliceerd. Inhoudelijk valt er dus niets over te zeggen.
Toevoeging 11 maart 2001, 15:28
Peter Diebels wees me er net op dat de volledige lijst te vinden is op de site van de VNG onder Brieven:  http://www.vng.nl/eCache/DEF/1...
 Grote vraag is nu natuurlijk ook: wie gaat er namens de Raad van Cultuur nu een advies aan de staatssecretaris geven?

Gerelateerd
Een nieuwe selectieaanpak
De Archiefwet wordt gewijzigd
De Archiefvisie van de VNG

Plaatje: Angry Shredder van Willsfca

dinsdag 8 maart 2011

Vrouwendag

Ach ja, vandaag is het Internationale Vrouwendag...
Om de een of andere reden was het eerste waar ik aan moest denken was The Legend of a Cowgirl van Imani Coppola:
Pack my bags and mount my horse
I'm gonna ride on into the next town
Spend all my money on absolutely nothing
Need no man to pay for anything
Ain't got no shame, nobody knows my name
I'm gonna ride on into the next town
Pecos Bill, couldn't hang for long
A female legend with a song


Maar, Internationale Vrouwendag is een serieus iets, zeker als je onderstaande grafiek van het datablog van The Guardian ziet met de uurlonen die mannen en vrouwen krijgen voor dezelfde baan. Verrassing: mannen verdienen bijna altijd meer, behalve als het om een echt vrouwelijk beroep gaat: de secretaresses (v) verdienen veel meer dan de secretaresse (m):

maandag 7 maart 2011

De Archiefwet wordt gewijzigd...

Zoals al aangekondigd in het regeerakkoord en in de brief aan de Tweede Kamer over selectie, zal de Archiefwet op enkele punten gewijzigd worden. En enkele wijzigingen zijn nogal ingrijpend. Vanaf vandaag zijn de voorgestelde wijzigingen te lezen en te becommentariëren op Internetconsultatie.nl

Allereerst komt de adviesrol van de Raad voor Cultuur bij het vaststellen van selectielijsten te vervallen. Zoals ik  eerder al zei, is me niet helemaal duidelijk wat hiervoor in de plaats komt. De voorgestelde werkwijze lijkt enkel uitgedacht te zijn voor de departementen.
Een tweede wijziging is dat de Rijksarchivarissen in de provincie bij de overbrenging van decentrale  rijksarchieven, niet meer mogen adviseren over de openbaarheid daarvan:
Het is daarnaast niet langer wenselijk om de advisering over de openbaarheid van de decentrale rijksarchiefbescheiden bij de rijksarchivarissen te laten. Evenals het hierboven [...] uiteengezette voorstel om het advies van de Raad voor Cultuur over selectielijsten te laten vervallen, houdt dit verband met de nieuwe selectieaanpak. Een gevolg van die nieuwe aanpak is onder meer dat de hoeveelheid over te brengen decentrale rijksarchieven beduidend zal toenemen.
De rijksarchivarissen zijn niet toegerust voor het uitbrengen van openbaarheidsadviezen over die grotere hoeveelheid archiefbescheiden. Dit zou onvermijdelijk tot vertraging van de overbrenging leiden, terwijl de nieuwe selectieaanpak juist een versnelling beoogt. De ARA is om twee redenen beter gepositioneerd om die adviezen uit te brengen. Ten eerste maakt hij deel uit van het hierboven onder 2.2 genoemde strategisch informatieoverleg, waarin al wordt gesproken over openbaarheidsaspecten, en ten tweede heeft hij de beschikking over een staf die hem bij het uitbrengen van de adviezen kan ondersteunen.
Ik kan de redenering ook hier niet helemaal volgen, maar alléz...
Het is de derde wijziging die mij echt uit mijn humeur bracht toen ik het afgelopen week voor het eerst las. In het regeerakkoord is vastgelegd dat de provincies zelf moeten gaan zorgen voor hun eigen overgebrachte archieven en dat de RHC's gedecentraliseerd zullen worden.
In de concept-wijziging is nu vastgelegd dat Gedeputeerde Staten een eigen archiefbewaarplaats moeten aanwijzen en dat deze wordt beheerd door een provinciearchivaris. Artikel 29 luidt dan als volgt:
1. De provinciale archiefbewaarplaats wordt beheerd door een provinciearchivaris, die in het bezit dient te zijn van een diploma archivistiek of, zo geen zodanige archivaris mocht zijn benoemd, door de secretaris.
2. Ten aanzien van het beheer van de archiefbescheiden van de provinciale organen, voor zover deze archiefbescheiden niet zijn overgebracht naar een archiefbewaarplaats, is, onder bevelen van gedeputeerde staten, met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze wet belast de provinciearchivaris. Met betrekking tot dit toezicht stellen provinciale staten een verordening vast.
3. De provinciearchivaris wordt door gedeputeerde staten benoemd, geschorst en ontslagen.
Het huidige artikel 28, waarin staat dat er een provinciale archiefinspecteur is, verdwijnt helemaal.
Samen met de wijzigingen die de gevolgen zijn van de Herijking van het Interbestuurlijk Toezicht, betekent dit dat de leukste baan in de archivistiek - namelijk de mijne - binnen afzienbare tijd zo goed als verdwenen zal zijn...

Wordt het tijd om het zinkend schip te verlaten?

Gerelateerd
Een nieuwe selectieaanpak
Bezuinigingen, RHC's en de Algemene Rijksarchivaris

Als 't leven een musical was...

Preluderend op wat nog komen gaat...

Gisteren weer eens wat liedjes van Annie MG en Harry B geluisterd. Je kunt ze zo lekker mee blèren bij het opruimen. Soms zou ik ze ook wel eens tijdens een vergadering of een inspectie willen zingen. Deze bijvoorbeeld:

Huil in je bed, bijt in je laken
Vloek tegen iedereen, schreeuw van de daken
Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

Trap om je heen, wees nooit een dame
En gooi het theeservies dwars door de ramen
Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

Neem een grote schaar en knip in het velour
Scheld de vrouw van de notaris uit voor hoer
Doe dat allemaal
Maak een grof schandaal
Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet
Of deze:

Ik moet kiezen, ik moet kiezen, ik moet kiezen
Jij moet kiezen kiezen kiezen kiezen of delen
Jij moet kiezen kiezen kiezen kiezen of delen
Jij moet kiezen kiezen kiezen kiezen of delen
Jij moet kiezen kiezen kiezen of delen...

zondag 6 maart 2011

Nederlandse e-depotfilmpjes

Eigenlijk had ik hier een filmpje van de Library of Congress over de Waldseemuller-kaart willen embedden:
Collections at the Library of Congress consist not only of material objects but also of digital files. In some cases, material objects are scanned, which creates a digital copy.
The Waldseemuller Map is not only preserved in a special case to slow its aging, it has been scanned and its digital copy is online for anyone to access and explore. The Library has also created advanced multispectral images that are crucial for fully understanding the physical map and for monitoring its conservation.
This video compares the physical and digital preservation of the Waldseemuller Map.
Maar het video-beleid van de LoC is mij een beetje een raadsel. Sommige filmpjes staan op YouTube, andere op Archive.org en met weer anderen, zoals deze, kun je helemaal niets.
Daarom maar twee filmpjes over Nederlandse e-depots.

Het eerste van het Nationaal Archief over het rollenspel dat ze daar spelen om te onderzoeken welke valkuilen het opnemen van digitaal archief met zich meebrengt:

Nationaal Archief from Groener Gras Producties on Vimeo.

Het tweede filmpje is van het Gemeentearchief Rotterdam en gaat voornamelijk over de technische inrichting van wat zij de E-Bewaarplaats noemen:


Heel mooi dat deze archiefdiensten op deze manier hun werk uitleggen en bekend maken.

Gerelateerd
Websites archiveer je voor een zesbenig wezen
Gezamenlijke e-depotvoorziening
Digitale houdbaarheid
Digitale departementen, e-depot en achterstanden

zaterdag 5 maart 2011

Scabreus - S C A B R E U S


Omdat dit de enige manier is om het spelletje 'draagbaar' te maken...

(En zou zij echt niet weten wat het is?)

Via NRC Next

vrijdag 4 maart 2011

KVAN-plan: een mentorprogramma

De KVAN is van plan om in de algemene ledenvergadering in juni van dit jaar (tijdens de KVAN-dagen in Leeuwarden) het beleidsplan 2011-2015 vast te stellen. In de aanloop daar naar toe zullen verschillende onderwerpen via Archief 2.0 voorgelegd worden aan geïnteresseerden.

Deze week heeft Fred van Kan het eerste onderwerp "opengesteld"
Beroepsverenigingen van archivarissen in het buitenland hebben goede ervaringen opgedaan met mentorprogramma's. Onze Zweede collega's bijvoorbeeld bieden aan nieuwe vakgenoten de gelegenheid om zich aan een mentor te verbinden. Voor beide partijen is 'mentoring' daar interessant gebleken. De ervaren collega krijgt de kans om eigen ervaringen en kennis te delen, terwijl de pas opgeleide archivaris daarvan kan profiteren en zich bovendien gesteund en gestimuleerd weet.
Het bestuur voelt er voor om, gezien onder andere de goede Zweedse ervaringen, ook binnen onze vereniging een mentorprogramma te starten. Hoe zien jullie dat, hoe zou zo'n programma er uit kunnen zien en welke rol zou je daarbij kunnen spelen.
Vind je zo'n mentoraat zinvol of vind je het flauwekul?
Heb je ideeën over hoe het georganiseerd zou moeten worden en wie allemaal mee zou moeten mogen doen?
Schroom niet en reageer!

De komende weken zullen nog een drietal discussies gestart worden, dus hou de KVAN-discussies op het forum in de gaten!

Plaatje

donderdag 3 maart 2011

Verklaring op eer of tussen je vingers door spugen?

Photobucket
Eergisteren verscheen onderstaand bericht op het Archiefforum
Vanaf vandaag 1 maart heeft het FelixArchief zijn voorwaarden voor het bekomen van een reproduktie van een plan jonger dan 75 jaar (meestal uit een bouwdossier) gewijzigd.
Eigenaars moeten een bewijs van eigendom leveren en een verklaring op eer tekenen.
Niet-eigenaars hebben vooraf een toelating nodig van de oorspronkelijke architect.
Deze wijziging is er gekomen in overleg met de juridische dienst van de stad Antwerpen. De dienst stedenbouwkundige vergunningen volgt dezelfde regeling. Op die manier hopen we de Belgische auteurswet beter na te leven.
In die Verklaring op eer (pdf) verklaren de eigenaren van het pand expliciet dat "de bekomen kopie van het bouwplan enkel zal aangewend worden voor privégebruik."

Ben ik nou de enige die voor zijn geestesoog beelden ziet van bezoekers die in de studiezaal tussen hun vingers door spugen en zweren geen stoute dingen te doen?

Maar serieus, is het niet een beetje vreemd om mensen expliciet te laten verklaren dat ze de wet niet zullen gaan overtreden?
En voorkomt deze "eed" de wetsovertredingen?

Om de een of andere reden moet ik bij deze maatregel toch ook denken aan het downloadverbod dat BUMA wil:
Het downloadverbod ziet in eerste instantie op het neerleggen van een handhavingsfunctie bij de internetproviders. Zij hebben dan de plicht om consumenten sancties op te leggen of zelfs af te sluiten van het internet bij constatering van het downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal. Internetproviders worden daarmee de politieagenten van het internet.
Wordt de archivaris hiermee niet ook een beetje politieagent?

Overigens, het gaat me nu om de maatregel in het algemeen en zeker niet zozeer om het FelixArchief. Ik snap dat zij in een lastig parket zitten en dat dit de 'compromis-oplossing' is.

Gerelateerd
Kom op voor vrijheid op internet
Openbaarheid in Vlaanderen

Foto: het dochtertje van Floris Mulder

woensdag 2 maart 2011

Websites archiveer je voor een zesbenig wezen

The really big thing about this project is that …when you archive a website, it’s being preserved forever. You’re writing history. Someday in the future when we're all gone,
…some 6-legged creature could come to earth, go to LC and discover what people were like 3,000 years ago.
Wat een geweldig project van Library of Congres en Archive-It:


En wat zeggen die tieners slimme dingen!

Wanneer gaan de KB en de NCDD dit soort projecten op scholen doen?

Gerelateerd
Digitale autochtonen over digitale duurzaamheid (ED3-blog)
Het archiveren van weblogs