OAIS discussion guide

Begin dit jaar heeft de "Interagency Science Working Group" van NARA een "discussion guide" (pdf) gepubliceerd, die gebruikt kan worden om vast te stellen in hoeverre een organisatie voldoet aan de OAIS-criteria. In de handleiding worden de zes hoofdprocessen van OAIS (Ingest, Archival Storage, Data Management, Administration, Preservation Planning en Acces, in ED3 vertaald als opname, lange termijn opslag, toegankelijk maken, beheer, bewaarstrategie en toegang) behandeld aan de hand van open vragen.

This guide provides a series of high-level, open-ended questions related to each of the six OAIS business processes. The questions are designed to help a team or group of agency managers, staff, and subject matter experts identify policy, procedures, and operational areas for which agency guidance exists, where gaps in policies, procedures and operations exist, and where revisions to policies and procedures are needed to meet OAIS criteria for long-term preservation and access to digital records and information.
The questions should be discussed in a meeting or interview with agency staff to assure that everyone understands the processes and the underlying questions, and is familiar with OAIS terminology. To answer the questions, it may be helpful to select one dataset (or one continuing series of datasets that are the same) and walk through your data repository’s lifecycle processes, from data creation, storage or maintenance, access, preservation, to eventual disposal or transfer to NARA.
[...]
Using this guide can benefit your agency by improving communications among knowledgeable staff regarding specific issues, questions or processes related to long-term preservation and access to digital data.

De handleiding is dus duidelijk niet bedoeld als norm of richtlijn, maar veeleer als hulpmiddel om bewustwording, onderling begrip en focus te creëren. Dat blijkt ook duidelijk uit de vragen die gesteld worden. Die zijn redelijk "high-level":

Ingest
3. Has your agency defined what metadata must be saved when the data are initially created? Does the repository have additional or supplementary metadata requirements?
Data Management Process
2. Are there policies in place governing who has access to create, read, use and delete the descriptive information and administrative data?

De vragen wekken de indruk beperkt te zijn, het zijn er 28, maar dit is maar schijn. Sommige vragen bestaan uit wel vier deelvragen.

De laatste vraag die bij ieder onderwerp gesteld wordt is sympathiek en verwarrend tegelijk:

What are the most significant current challenges in your agency’s repository for the archival storage function (e.g., financial resources, personnel, policies, procedures, oversight, and compliance)? To what extent do these challenges impact your agency’s ability to conduct the activities in this process? How could NARA advocacy and guidance help your repository or agency address these challenges?

Sympathiek, omdat het NARA hiermee expliciet aangeeft dat hij federale diensten kan en zal ondersteunen bij het zoeken naar oplossingen. Verwarrend omdat deze vraag meer de indruk wekt uit een enquete te komen, dan deel uit te maken van een "zelf-onderzoek."

Gerelateerd
Open koffie voor Jeroen
Duurzame toegankelijkheid en buitenaardse wezens
Gezamenlijke e-depotvoorzieningen

Mobieltjes op school

Het blijkt uit het onderzoek dat het gebruik van mobieltjes tijdens de les geen goede invloed heeft op de aandacht die leerlingen hebben voor de lesstof.
[...]
Het is voor docenten en leerkrachten moeilijker de aandacht van de leerlingen vast te houden tijdens de lessen door de afleiding van de mobiele apparatuur die zij de hele dag bij zich hebben.

Vandaag verscheen de samenvatting van het onderzoek "Mobieltjes op school" door de National Academie voor Media & Maatschappij. En hoewel veel passages het open-deur-karakter hebben van het citaat hierboven, staan er ook wel schokkende dingen in. Vooral als het gaat over de houding en competenties van docenten:

“Als een leerling klaar is met z’n werk, mag hij best even met zijn mobieltje spelen. Nee, ik weet niet wat een leerling dan doet”. – Leraar Nederlands VMBO

“Dan sta ik voor de klas te praten en dan hoort de helft van de klas me niet, omdat zij van die kleine oordopjes in hebben!” - Docent Maatschappijleer VMBO

Uit de gesprekken met leerkrachten en docenten kwam ook naar voren dat deze niet altijd het goede voorbeeld geven. Zo wordt er door leerkrachten en docenten regelmatig ge-sms’t en gebeld in de klas. Ook als er afspraken gelden op de school dat dit niet is geoorloofd in de klas. Scholen worstelen tevens met het gedrag van het eigen personeel in de sociale media.

Maar de ouders gaan ook niet vrijuit:

“Ouders nemen de vrijheid om kinderen tijdens de les te bellen of te Sms’en, terwijl zij gewoon naar ons vaste nummer kunnen bellen in een noodgeval” – Leerkracht groep 8 basisschool

De aanbevelingen zijn nogal voor de hand liggend, maar blijkbaar is dit het niveau waarop scholen zitten:

1. Haal deskundigheid binnen de school
2. Zie leerlingen als experts
3. Besef uw verantwoordelijkheid als school
4. Zorg voor eenduidige afspraken en handhaving
5. Betrek jeugd, ouders en personeel bij het beleid
6. Evalueer uw beleid en pas het aan
7. Geef het goede voorbeeld
8. Vang docenten op die slachtoffer zijn van digitaal pesten
9. Wees voorbereid op incidenten
10. Schakel hulp in van Nationaal MediaCoaches

Permanent error

Nasra Yeti, door Pieter Hugo

Pieter Hugo heeft de afgelopen jaren rondgelopen en gefotografeerd in Agbogbloshie, de plaats in Ghana waar een groot deel van onze afgedankte electronica terecht komt:

Onder het mom van hulp aan de Derde Wereld, overleeft de locale bevolking er door het verbranden van de elektronische apparatuur voor het erin aanwezige koper en andere - veelal giftige - metalen.
In Europa wordt slechts 25% van het digitale afval (zo'n 50 miljoen ton) verzameld en gerecycled. Het overgrote deel van de rest wordt in containers gestopt en naar ontwikkelingslanden verscheept, in de veronderstelling dat de digitale scheiding wordt geslecht, er banen worden gecreëerd en er mensen worden geholpen.
In werkelijkheid wordt de bevolking vergiftigd en de omgeving zwaar vervuild. In 2008 nam Greenpeace monsters van de verbrande aarde in Agbogbloshie; ze vonden zeer hoge concentraties van lood, kwik, thallium, blauwzuurgas en PVC.

De foto's zijn momenteel te zien in de galerie van Cokkie Snoei in Amsterdam.

Hier is de reportage die Greenpeace drie jaar geleden maakte over e-waste in Ghana.


Fijne zondag verder...

Maak een pdf van je blog

Een dag of tien geleden was Blogger kapot, wat tot gevolg had dat enkele reacties en een blog een paar dagen AWOL waren. Ze zijn nu weer allemaal terug, maar desondanks neem ik de raad van Ad van Heijst maar ter harte en maak ik (met onregelmatige intervallen) een pdf van mijn blog.
Hiervoor gebruik ik op dit moment Blogbooker: een simpele en snelle service:

1. Exporteer je weblog (voor Blogger zit dat onder basis - blog exporteren)
2. Upload het xml-bestand naar Blogbooker en vul de URL van je weblog in (zie plaatje hierboven).
3. Kies nog wat variabelen. Je kunt een periode opgeven, de pdf-output kan een inhoudsopgave hebben, links kunnen als voetnoten worden weergegeven, je kunt de volgorde van berichten en het lettertype aanpassen etc.
4. Na ongeveer anderhalve minuut is je pdf klaar. Hier zie je het resultaat van vandaag (15,8 MB, 687 pagina's).

Gerelateerd

Maak een boek van je blog

Ingewikkelde familiebanden

Tot begin deze week vond ik mijn familie niet zo ingewikkeld, maar toen iemand zei: "Ik wist niet dat jij familie van Katinka was," moest ik toch ook even nadenken. Katinka, familie???
Het zit zo: mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder is opnieuw getrouwd en mijn vader woont al 18 jaar samen met de vrouw waar hij daarvoor twintig jaar naast gewoond heeft, waardoor ik ook nog twee stiefzusjes en twee stiefopa's en -oma's erbij heb gekregen. Dat is op zich niet zo bijzonder tegenwoordig.
Vandaag wordt een van die stiefoma's, die door mijn kinderen Omama genoemd werd, begraven. Zij was de moeder van de man van mijn moeder. Als je naar de advertentie hiernaast kijk, lijkt het net alsof ik twee nichtjes (Daisy en Katinka) en een neefje (Rob) heb. Maar die zijn in de verste verte geen familie van me!
Daisy is een 'echt' nichtje (oom-zegger) van de man van mijn moeder (maar dus niet van mij). En  Katinka en Rob zijn de kinderen van de ex-vrouw van de broer van de man van mijn moeder. Dus... Verwarring alom...
Rust zacht, Omama

Vreemde gang van zaken

Eergisteren verscheen op de "corporate" website van het Nationaal Archief het volgende bericht:

De Raad voor Cultuur komt nog vóór 1 juli 2011 met een officiële reactie op de voorgenomen wijziging van de Archiefwet 1995. De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wil de tekst van de Archiefwet op drie punten wijzigen:

• het beleggen van de zorg over provinciale archiefbescheiden na overbrenging naar een archiefbewaarplaats, bij gedeputeerde staten van de provincie;
• het voorstel om de advisering van de Raad voor Cultuur over ontwerp-selectielijsten te laten vervallen;
• het verplaatsen van de advisering (bij overbrenging) over de openbaarheid van decentrale archiefbescheiden van de rijksarchivarissen naar de algemene rijksarchivaris.

Openbare consultatie
De openbare internetconsultatie over het voorstel voor wijziging van de Archiefwet is inmiddels afgerond. Van verschillende kanten zijn reacties binnengekomen. Onder meer de Koninklijke Vereniging van Archivarissen in Nederland (KVAN), de Branchevereniging Archiefinstellingen Nederland (BRAIN), het Interprovinciaal Overleg (IPO) en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) hebben hun visie op de voorgestelde wetswijziging gegeven.

Advies Raad voor Cultuur
Uiterlijk op 1 juli 2011 brengt de Raad voor Cultuur zijn advies uit. De reacties die tijdens de internetconsultatie zijn binnengekomen, worden door de Raad meegewogen in zijn advisering. Indien nodig wordt het wetsvoorstel aangepast naar aanleiding van het advies van de Raad voor Cultuur.

Dus OCW/NA vraagt via de openbare internetconsultatie om reacties op het wetsvoorstel en laat het dan van de Raad voor Cultuur afhangen of er iets met die reacties gebeurt.
Ben ik nou de enige die dit een vreemde gang van zaken vindt? Zouden OCW/NA niet eerst duidelijk moeten maken wat zij van de opmerkingen vinden en pas daarna het voorstel, al dan niet aangepast, door moeten sturen naar de Raad voor Cultuur?

Aanvulling, 26 mei 2011, 10:50 uur


Gerelateerd
Reactie KVAN en BRAIN op de voorgestelde wetswijzigingen
Ze wijzigen de Archiefwet
De Archiefwet wordt gewijzigd

Plaatje: Strange van Filmresearch

Onrechtmatige vernietiging: schadeclaim van 5 miljoen dollar

Tjonge, in New Philidelphia (Ohio) heeft iemand een schadeclaim van bijna 5 miljoen dollar ingediend bij de gemeente omdat deze twintig jaar aan geluidsopnamen van 911-gesprekken heeft vernietigd. L'Archivista schrijft:

Ohio's Public Records Law currently allows citizens to receive civil forfeitures from local governments that have improperly destroyed requested records, and late last month the Ohio Supreme Court heard oral arguments in a case involving Timothy Rhodes, who originally sought approximately $5 million in damages from the city of New Philadelphia, which destroyed audio recordings of roughly 20 years of 911 calls.

Rhodes initially submitted identical requests to several Ohio communities, all of which had destroyed their recordings. However, New Philadelphia was the only one that did not have an Ohio Historical Society-approved records schedule that gave it the legal right to destroy the recordings after they reached the end of their retention period.

Misschien kan in een van de aankomende wijzigingen van de Archiefwet dit nog in artikel 5 geregeld worden?
Het interessante is trouwens ook dat de discussie in de rechtzaal vergelijkbaar is met de Nederlandse discussie over de boete die een overheid krijgt als er niet snel genoeg aan een WOB-verzoek wordt voldaan:

New Philadelphia contends that Rhodes' multiple requests prove that he had no interest in the content of the records themselves and was seeking to exploit the Public Records Law for personal gain. Rhodes asserts that even though he did have a legitimate need for the information in the records -- he was involved in a group that opposed tax increases earmarked for countywide 911 services -- the Ohio Public Records Act states very plainly that records requesters do not need to explain why they want to see records or what they plan to do with the information the records contain.

Gerelateerd
Niet op tijd afgewerkt, dan gooi ik het weg
Paper trail

Kennisdelen kan ook zonder agenda en Erfgoed Nederland

De jongens en meisjes van BRAIN hebben een paar dagen in Noord-Holland doorgebracht om samen "hardop te denken over schaalvergroting in de archiefsector." Zie hier het verslag (pdf). Een paar interessante dingen kwamen aan de orde. Over platheid en genealogen schreef ik elders al, maar ze hebben die dagen blijkbaar ook gepraat over kennisdeling...

Hoe organiseer je een kennisagenda en kennisdeling in de branche?
Blijkbaar is er volgens de BRAIN-leden een "kennisagenda" (een wat?) nodig, die door Erfgoed Nederland (door wie?) bijgehouden moet worden:

Welke spelers heb je in welke rollen nodig? Zijn die er? Zo ja: wie en waar? Zo nee: wat doe je daar aan?
Een kennisagenda moet in het teken staan van de koppeling tussen archivistische theorie en de praktijk van de instellingen: toegepast onderzoek dus en een continue wisselwerking tussen onderwijs en onderzoeksinstellingen enerzijds en archiefdiensten anderzijds. Het sectorinstituut (Erfgoed Nederland) zou die wisselwerking moeten faciliteren door te volgen wat er aan beide kanten van de streep gebeurt en over en weer signalen af te geven. Het sectorinstituut zou de kennisagenda op basis van haar contacten en overzicht kunnen opstellen en bijhouden.

Maar, jongens en meisjes van BRAIN, hier hebben we Erfgoed Nederland toch zeker niet voor nodig? Volgens mij is het eenvoudig om een kennisagenda te maken die tegelijkertijd toegankelijk is voor iedereen en ook nog redelijk simpel actueel te houden is. De infrastructuur bestaat namelijk al: Archief 2.0
Neem eens een voorbeeld aan de manier waarop de KVAN de afgelopen weken input gevraagd en gekregen (!) heeft voor het nieuwe beleidsplan. Zoiets moet BRAIN toch ook kunnen?

Als al die managers, diensthoofden, hotemetoten en wat dies meer zij nu eens lid worden van Archief 2.0 en daar aangeven aan welke kennis ze behoefte hebben? Voor wat, hoort wat is hierbij de enige voorwaarde: dat die managers dan ook eens beginnen met het delen van hun eigen kennis op Archief 2.0.
Complexer dan dit hoeft het toch niet te zijn?
En uiteraard is de Archief 2.0-denktank bereid om mee te denken over de manier waarop dit het makkelijkst en snelst georganiseerd kan worden.

Plaatje: Share your ideas van Britta Bohlinger

(Dit bericht verscheen eerder al op Archief 2.0, maar omdat het daar wel erg preken voor eigen parochie is, heb ik het hier ook nog maar een keer gepubliceerd.)

Over platheid, publieksbereik en genealogen

De jongens en meisjes van BRAIN hebben een paar dagen in Noord-Holland doorgebracht om samen "hardop te denken over schaalvergroting in de archiefsector." Zie hier het verslag (pdf). Een paar interessante dingen kwamen aan de orde, onder andere over het opstellen van een Kennisagenda. Maar daar heb ik hier al een voorstel voor gedaan.

Af van het platte streven naar een groter publieksbereik in kwantitatieve zin
Het ging tijdens die dagen ook over het "publieksbereik." Theo Thomassen betoogde dat de archiefdiensten het bedienen van de genealogische onderzoekers best over kunnen laten aan anderen:

Als branche stoppen we heel veel tijd in de dienstverlening aan en de informatievoorziening voor de genealogische doelgroep. Maar waarom? Het vergt geen archivisitische expertise en het vreet tijd en geld. Waarom laten we dat niet over aan het CBG? Het archief als leeromgeving moet het publiek vooral leren zoeken, vinden en interpreteren. We moeten af van het platte streven naar een groter publieksbereik in kwantitatieve zin. Het gaat om de kwaliteit van de kennis die we (helpen) genereren.

Het interessante aan deze opmerking is, dat deze overeenkomt met de houding die een jaar of twintig geleden redelijk gemeengoed was bij de (rijks)archieven: "Genealogie is een ziekte. Wij zijn er alleen voor het echte, wetenschappelijke onderzoek." De afgelopen jaren lijkt deze opvatting 180 graden gedraaid en als Theo bedoelt dat er nu wat te veel aandacht aan de genealogen besteed wordt, dan ben ik het met hem eens. Maar om nu meteen te zeggen dat je al die genealogen maar moet "overslaan" vind ik ook wat overdreven.
Of heeft Theo een punt en moeten we de genealogen weer wegjagen en ons richten op een "hooger honing"?

Het lied van de dwaze bijen

Een geur van hooger honing
verbitterde de bloemen,
een geur van hooger honing
verdreef ons uit de woning.

Die geur en een zacht zoemen
in het azuur bevrozen,
die geur en een zacht zoemen,
een steeds herhaald niet-noemen,

ried ons, ach roekeloozen,
de tuinen op te geven,
riep ons, ach roekeloozen
naar raadselige rozen.

Ver van ons volk en leven
zijn wij naar avonturen
ver van ons volk en leven
jubelend voortgedreven.

Niemand kan van nature
zijn hartstocht onderbreken,
niemand kan van nature
in lijve den dood verduren.

Steeds heviger bezweken,
steeds helderder doorschenen,
steeds heviger bezweken
naar het ontwijkend teeken,

stegen wij en verdwenen,
ontvoerd, ontlijfd, ontzworven,
stegen wij en verdwenen
als glinsteringen henen. --

Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
wij dwarrelen naar beneden.
Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
het sneeuwt tusschen de korven.

Martinus Nijhof, bezorgd door T. Vaessens

Plaatje: Planking Arnhem van Marketingfacts
(Planking is the action of lying face down with arms to the sides of the body, in unusual public spaces and photographing it
en.wikipedia.org/wiki/Planking_(fad))

Literair Limburg

Een charmant idee van BV Limburg: Nederlandstalige verhalen vertalen in het Limburgs dialect van de geboorte- of woonplaats van auteur, of het dialect waar het verhaal speelt. Afgelopen week verscheen het eerste deel uit de serie Literair Limburg: De psychiater van Connie Palmen, met naast de originele Nederlandse tekst, ook de vertaling in het Bergs (van St. Odiliënberg, de geboorteplaats van Palmen) door Pierre Bakkes ("oet Mofert").

Dat ziet er dan zo uit:

Het dorp waar ik geboren ben is mooi en de mensen die er wonen zijn katholiek. Als je als katholiek geboren bent weet je niet beter, tenminste voor een tijd. Het is helemaal niet erg om katholiek te zijn. We hadden veel feesten en weinig wetten.

't Dörp wo ich gebaore bön is sjoon en de luuj die dao wone zeen katholiek. Es se es katholiek gebaore bös, wits se neet baeter, teminste veur 'ne tied. 't Is gaar neet erg óm katholiek te zeen. Veer hadde väöl feeste en min wètte.

Iedere drie maanden zal een nieuwe uitgave verschijnen, voorlopig staan nog Paul van Loon en Jacques Vriens.
Jammer dat ik een hekel heb aan Palmen en Van Loon. Van Vriens ken ik eigenlijk niets...

Gerelateerd
Kal toch plat
Voluit Limburgen
Pikkatrillaz! 1999-2010

BlogForever

BlogForever project presentation

View more presentations from BlogForever

Geen idee meer hoe ik hier terecht ben gekomen, maar het is wel een interessante website van een interessant project: BlogForever. Uit de missie van het EU-project:

BLOGFOREVER will develop robust digital preservation, management and dissemination facilities for weblogs. These facilities will be able to capture the dynamic and continuously evolving nature of weblogs, their network and social structure, and the exchange of concepts and ideas that they foster; pieces of information omitted by current Web Archiving methods and solutions.
[...]
The final output of BLOGFOREVER will be a simple weblog digital archiving solution that any user, user group or institution could use to preserve their weblog(s) and ensure their authenticity, integrity, completeness, usability, and long term accessibility as a valuable cultural, social, and intellectual resource. A multitude of parties will benefit from the project, including libraries and information centres, museums, universities, research institutes, businesses, and bloggers.

Ik ben vooral benieuwd naar de "simpele" oplossing die iedereen kan gebruiken.

Gerelateerd
Het archiveren van weblogs
Het bewaren van overheidswebsites
Archiveren 2.0 tijdens de KVAN-dagen

In de ruimte hoort niemand je klagen over je baan

monochrom's ISS 2011 / Episode 1 / "V-Day" from monochrom on Vimeo.

In space no one can hear you complain about your job.
monochrom's ISS is a ten-part improv-reality-sitcom about living and working on the International Space Station. The four actors playing the ISS crew must develop strategies on the fly in response to surprise situations, which are loosely based on actual ISS data uncovered by monochrom.
This episode was recorded in front of a live audience on March 16, 2011.

Hierboven zie je aflevering 1, aflevering 2 en 3 zijn ook al opgenomen. De volgende aflevering zal op 1 juni opgenomen worden in Wenen. De laatste zes afleveringen worden gespeeld in Berlijn, dus als je op 23, 24 of 25 juni of 27, 28 of 29 oktober daar in de buurt bent, lijkt me dit een geweldig uitje.

Gerelateerd
Vijftig jaar Joeri in de kosmos

Gelezen: Keith Richards, James Fox - Life

Ik ben helemaal niet zo'n Stones-fan (ze zijn duidelijk van voor mijn tijd), al heb ik ze wel één keer in het echt gezien: 18 juni 1995, op het Megaland-terrein met de Robert Cray Band in het voorprogramma. Ik vond toen (en dat vind ik eigenlijk nog wel hoor) dat ik ze toch gezien moest hebben, zeker als ze zo dicht bij huis komen. Van het concert zelf kan ik me nauwelijks iets herinneren, behalve dat ik er volgens mij met Jeroen, Oom Frank, Mark, Renzo(?) en mijn vader was. En volgens mij regende het (uit de recensie in De Limburger blijkt inderdaad dat het halverwege het concert is gaan regenen.)
En eigenlijk heb ik dit boek ook alleen gelezen omdat ik het mijn vader voor zijn verjaardag cadeau deed, hij het toen al bleek te hebben en ik het zelf maar heb gehouden.
Ik vond het niet zo geweldig, maar misschien toch ook wel weer charmant. Het heeft tot ongeveer halverwege de ruim 500-pagina dikke pil geduurd, voordat ik aan de vertelstijl gewend was. Waarschijnlijk heeft Fox geprobeerd om recht te doen aan de spreek- en verteltrant van Richards, maar dat levert nogal vermoeiend proza op.
En inhoudelijk was het vaak ook niet heel interessant. Richards vertelt pagina's lang over opnametechnieken en gitaarstemmingen (vijf snaren open schijnt "the bomb" te zijn) maar als leek zegt me dat niet zo heel veel. (Misschien is het een idee om dit boek 'mulitimediaal' uit te geven, zodat je de verschillen tussen de gitaarstemmingen kunt horen en ook kunt luisteren naar de opnamen en liedjes die aan bod komen?)
De conflicten en crisistoestanden die Richards beschrijft (ruzie met en dood van Brian Jones, zijn vrouw, Anita Pallenberg, die nog 'n grotere junkie is dan hij en paranoïde wordt, zijn zoontje dat na een paar weken sterft, een dode tijdens het concert in Altamont, ruzies met Mick Jagger, schedelbreuk na een val uit een boom), worden heel 'en passant' vertelt. Misschien is dat een verdedigingsmechanisme, misschien is het een gevolg van overmatig drank en drugsgebruik, maar ik vond het maar raar.
En toch, alles bij elkaar genomen heeft Richards een soort ontwapenende charme, die, als je eraan gewend bent, versterkt wordt door de vertelstijl.

Gelezen tussen 27/04/2011 en 14/05/2011

Niet op tijd afgewerkt, dan gooi ik het weg

Op het Haagse Paleis van Justitie stonden weer eens kasten vol met onverwerkte stukken. Gerard Bouman, hoofdofficier van Justitie in Den Haag van 2000 tot en met 2003, zei tegen zijn medewerkers dat de stukken voor een bepaalde datum verwerkt moesten zijn. "Toen dat na de afgesproken datum nog niet gebeurd was, heeft Bouman de kasten weg laten halen en de stukken laten vernietigen," vertelt de voormalige Haagse burgemeester Wim Deetman.

Zo begon het artikel in Binnenlands Bestuur over Gerard Bouman.

Hoezo rechtstaat?
Hoezo selectielijst?
Hoezo verklaring van vernietiging?
Hoezo Archiefwet?

Gerelateerd
Doc-Direkt en de magische achterstanden
Paper trail

Plaatje: Case files and medical records van Benuski

Betrouwbare documenten in het nieuws

Afgelopen week stonden verschillende berichten in de krant die te maken hebben met de betrouwbaarheid en authenticiteit van documenten.

Geboren in 1950 (of 1951)

Donderdag schreef ik al over VK Singh, omdat dat berichtt de storing bij Blogger niet overleefd heeft, herhaal ik hem hier nog een keer integraal (gebaseerd op de tekst uit de rss-feed in Google Reader).

In India is er commotie over de leeftijd van generaal V.K. Singh. De NRC van gisteren schrijft:

Geboren in 1950 of in 1951, maakt het veel uit? Wel in het Indiase leger, met 1,13 miljoen soldaten verreweg het grootste onderdeel van de strijdkrachten. Veel topofficieren popelen om promotie te maken. Als Singh 61 is, moet hij volgend jaar met pensioen. Dan wordt hij volgens de bureaucratische mores opgevolgd door luitenant-generaal Bikram Singh, chef van het Oostelijke Commando. Die zal op zijn beurt worden opgevolgd door de commandant van het Derde Corps, enzovoorts. Eén promotie tot legerchef brengt een hele organisatorische kettingreactie teweeg.
Maar als generaal Singh nog maar 60 is, zoals hij zelf zegt, dan liggen de kaarten opeens gunstig voor de chef van het Noordelijke Commando, luitenant-generaal K. T. Parnaik. Die zal dan over twee jaar stafchef Singh opvolgen, zijn concurrent is dan te oud. Ook zijn promotie zal een kettingreactie teweeg brengen.

Blijkbaar bestaat er in India niet zoiets als een Burgerlijke Stand...

Lees ook een paar Indiase bronnen op Storify.

Trawnikikaart
Donderdag werd John Demjanjuk veroordeeld voor "medeplichtigheid aan de moord op 27.900 Joden in het vernietigingskamp Sobibor." In het proces werd een belangrijke rol gespeeld door de zogenaamde Trawnikikaart, een persoonsbewijs met foto op naam van Demjanjuk, waarop stond dat hij was opgeleid in Trawniki en geplaatst was in Sobibor. W.A. Wagenaar schreeft (postuum) hierover in de NRC van 10 mei 2011:

Sinds de ontdekking van deze kaart is aan de authenticiteit altijd getwijfeld. Daarvoor waren acht redenen:

1. De herkomst van de kaart is onduidelijk. Om te beginnen moeten er zeer veel Trawnikikaarten zijn geweest. In Trawniki zijn nogal wat mensen opgeleid. Toch is de Demjanjukkaart de enige die wij kennen. Hoe is Demjanjuk zijn kaart kwijtgeraakt? Het is toch een persoonlijk document, dat moest worden gedragen op zijn lichaam? Naar DNA van Demjanjuk op de Trawnikikaart is niet gezocht. We kunnen de kwaliteit dus niet verifiëren.
2. De foto op de kaart lijkt een latere fabricage en is volgens foto-experts geen origineel.
3. De gaatjes van het nietje waarmee de foto is bevestigd, corresponderen niet met elkaar.
4. Het type nietje dat is gebruikt, werd nog niet gebruikt in de tijd van de fabricage van de Trawnikikaart.
5. De stempeldelen over de foto en de kaart zijn verschoven ten opzichte van elkaar, terwijl zij toch een geheel moeten vormen.
6. De gebruikte inkt is van later datum dan de Trawnikikaart.
7. De tekst op de kaart is onduidelijk geworden, doordat een politieambtenaar van alle gedrukte teksten een vertaling heeft gemaakt. Die is er met pen en inkt ingeschreven. De totale kaart is daardoor bedorven en ongeschikt als bewijsmiddel.
8. De kaart is aan de rechtbank in de Verenigde Staten overhandigd door de KGB. De herkomst is dus verdacht. Hoe kwam de KGB aan die kaart? Had Demjanjuk haar vrijwillig ingeleverd? Was hij haar kwijtgeraakt? Dat zou heel dom van hem zijn geweest. Wie van de KGB heeft daarin de hand gehad? Voor zover wij weten, was dit een KGB-ambtenaar die eerder was betrokken bij KGB-vervalsingen. Het is ondenkbaar dat iemand zou worden veroordeeld op basis van een KGB-document waarover zo veel vragen bestaan.

En toch is Demjanjuk veroordeeld.

Fout papier en fout lettertype
En dit weekend was Strauss-Kahn in het nieuws. Dit keer ging het niet over valsheid in geschrifte of iets dergelijks, maar ik moest er wel aan denken.
In 1999 moest hij namelijk opstappen als Franse minister van Financiën, nadat bleek dat hij betaald was voor diensten die hij niet geleverd had. Zijn val werd versneld toen bleek dat verschillende documenten die het OM in beslag had genomen, vervalst waren. Onderzoek had namelijk uitgewezen dat:

• het papier van een document voor het eerst geproduceerd en verkocht was na de datering op het document;
• het lettertype van een ander document ten tijde van de datering van het document nog niet bestond en
• aantekeningen op documenten later waren toegevoegd.

(Zie onder andere de International Herald Tribune van 3 november 1999)

Gerelateerd
O jee, een gemanipuleerd archiefstuk
Over leven en dood
Authenticiteit?

De dag dat Blogger stuk ging en Backupify raar deed

Afgelopen donderdag en vrijdag was Blogger kapot. Dit betekende dat het niet mogelijk was om reacties te plaatsen en nog erger: de berichten van donderdag waren verdwenen en het was vrijdag praktisch de hele dag onmogelijk nieuwe berichten te plaatsen. Gelukkig lukte dat vrijdagavond wel weer, waardoor mijn streven van "a blog a day" niet voortijdig sneefde.
Hoewel Blogger aangeeft dat alle berichten weer hersteld zijn, was gisteravond mijn bericht van donderdag nog niet hersteld. Wat een geluk dat ik Backupify gebruik om een back-up van deze weblog te maken, want daar was een kopie van dit bericht wel al opgeslagen. Dacht ik...
Het gekke is dat ik zaterdagochtend wel een kopie van mijn berichtje over het geboortejaar van de Indiase generaal VK Singh in Backupify zag. Toen dacht ik: "Ik wacht nog even op Google, die zullen mij vast ook nog wel redden..." Maar gisteravond was het bericht ook weg in Backupify. Op deze manier heb je natuurlijk ook niet zo veel aan die back-up!

En omdat dit toch een soort meta-post is nog iets heel anders: ik was enigszins verbaasd over de kwaliteit van Google Translate. Mijn bericht van gisteren was opgenomen in de Paper.li van Digicurator. En Maureen heeft wel een beetje een Nederlandse achtergrond (want heeft jaren bij het Nationaal Archief en ICTU gewerkt), maar ik vroeg me toch af hoeveel een Engelstalig iemand ervan zou snappen. Redelijk wat, zo bleek. Pijpen wordt niet vertaald met pipes.


Plaatje: Error van Nick J. Web

Wat doet Ingrid (van Henk) in het archief?

Ik heb wat ambivalente gevoelens over Arnon Grunberg (zo ambivalent dat ik me er nog nooit toe hebben kunnen zetten een roman van hem te lezen). Maar, toevallig hebben we deze week de VPRO-gids in huis en ik moest wel erg lachen om een stukje zijn Yasha-column:

Ik moet hier aan toevoegen dat ik maar één Nederlandse Ingrid ken. Zij was secretaresse bij het bedrijf waar ik als achttienjarige jongeman aan de slag ging. Zij pijpte de manager in het archief. Als ik over Henk en Ingrid hoor spreken moet ik steeds weer denken dat de gewone Nederlandse vrouw een dame is die de baas in het archief pijpt, maar dit terzijde.

Gerelateerd
Henk en Ingrid stemmen helemaal niet PVV

Archief googlen

Ik was deze week een beetje rond aan het snuffelen op Google Insights for Search, met bovenstaande grafiek als resultaat.
Het aantal zoekopdrachten met de term "archief" vertoont sinds 2004 een dalende lijn. Betekent dat iets?

Gerelateerd
Zoeken, vinden en statistieken

Digitale antiquiteiten

By 2036, data loss has become a thing of the past. All digital media is instantly uploaded to the internet and permanently stored in the cloud, safely backed-up on servers scattered around the world. Only a handful of small businesses in the world have the expertise to recover data from pre-cloud devices. On a hot summer day, a young man named Kai visits Digital Antiquities, a store in eastern Pennsylvania specializing in data recovery and sales of vintage electronics. He shows Cat, the store’s only employee, an old compact disc left to him from his deceased mother and asks her to recover its contents. Will Cat help him find a working CD reader? And what will they discover among the contents of the disc?

Mooi gemaakte film voor als je een kwartiertje over hebt, met heel mooie muziek en 'n beetje 'n tuttig eind. Zie meer op Futurestates.tv

Gerelateerd
Waarom digitale duurzaamheid belangrijk is voor jou

PS
Deze blog is een beetje op de valreep, aangezien Blogger sinds gisteren off line was. De blog van gisteren is nog offline, maar ik heb hoop dat hij nog gered wordt.

Geboren in 1950 (of toch 1951?)

In India is er commotie over de leeftijd van generaal V.K. Singh. De NRC van gisteren schrijft:

Geboren in 1950 of in 1951, maakt het veel uit? Wel in het Indiase leger, met 1,13 miljoen soldaten verreweg het grootste onderdeel van de strijdkrachten. Veel topofficieren popelen om promotie te maken. Als Singh 61 is, moet hij volgend jaar met pensioen. Dan wordt hij volgens de bureaucratische mores opgevolgd door luitenant-generaal Bikram Singh, chef van het Oostelijke Commando. Die zal op zijn beurt worden opgevolgd door de commandant van het Derde Corps, enzovoorts. Eén promotie tot legerchef brengt een hele organisatorische kettingreactie teweeg.

Maar als generaal Singh nog maar 60 is, zoals hij zelf zegt, dan liggen de kaarten opeens gunstig voor de chef van het Noordelijke Commando, luitenant-generaal K. T. Parnaik. Die zal dan over twee jaar stafchef Singh opvolgen, zijn concurrent is dan te oud. Ook zijn promotie zal een kettingreactie teweeg brengen.

Blijkbaar bestaat er in India niet zoiets als een Burgerlijke Stand...

Lees meer:





Gerelateerd
Dood is een kruisje
Over leven en dood

PS Dit bericht is een tijdje vermist geweest na een storing bij Blogger. Na vijf dagen verscheen hij weer als concept en heb ik hem opnieuw gepubliceerd.

Heel mooi: National Jukebox van LoC

Terwijl Google met veel bombarie Google Music presenteerde (je eigen muziek in de cloud, als je in de Verenigde Staten woont), presenteerde de Library of Congress de National Jukebox

The Library of Congress presents the National Jukebox, which makes historical sound recordings available to the public free of charge. The Jukebox includes recordings from the extraordinary collections of the Library of Congress Packard Campus for Audio Visual Conservation and other contributing libraries and archives. Recordings in the Jukebox were issued on record labels now owned by Sony Music Entertainment, which has granted the Library of Congress a gratis license to stream acoustical recordings.

At launch, the Jukebox includes more than 10,000 recordings made by the Victor Talking Machine Company between 1901 and 1925. Jukebox content will be increased regularly, with additional Victor recordings and acoustically recorded titles made by other Sony-owned U.S. labels, including Columbia, OKeh, and others.

Je kunt afspelen, embedden, eigen playlists maken, the works...

Het plaatje hierboven komt trouwens uit de Victrola Book of the Opera waarin meer dan 110 opera's worden beschreven. De LoC heeft een interactieve digitale facsimile gemaakt, waarin je niet alleen de teksten kunt lezen, maar ook naar bijna alle opnamen die in het boekje beschreven worden, kunt luisteren. Heel mooi, ook als je helemaal niets met opera hebt.

Ik ben niet zo thuis in de muziek uit het begin van de vorige eeuw, maar het lijkt me een mer à boire.
Pas wel op: "These historical recordings may contain offensive or inappropriate language." Lees dus vooral de volledige disclaimer...

Sectoranalyse Raad voor Cultuur: archivaris = Calimero

In mijn vakantie publiceerde de Raad voor Cultuur (nieuwe website) zijn advies over de bezuinigingen op cultuur voor 2013-2016. In archievenland is enige beroering ontstaan, omdat de RvC ervoor pleit om de subsidie voor Erfgoed Nederland helemaal te schrappen. Persoonlijk ben ik daar niet heel erg rouwig om, dat geld kan waarschijnlijk wel beter besteed worden. Verder zegt de Raad niet zo veel over bezuinigingen bij archieven of in de archiefsector. Desalniettemin is er wel een Sectoranalyse Archieven geschreven. Afgelopen dagen heb ik die maar eens gelezen.

Vorig jaar heb ik me wel eens beklaagd over het ontoegankelijke taalgebruik en de slechte scanner van de Raad, daar is deze keer geen sprake van. De tekst is goed leesbaar in beide betekenissen.
Wat verder opvalt zijn de enorme verschillen in de manier waarop sectoren beschreven en geanalyseerd worden. De sectoranalyse Archieven begint (als enige) met een uitgebreide schets van "de sector" in 2020. (Ik ben er nog niet uit of dit een dystopie is of juist een utopie). Daarna volgt in enkele paragrafen een beschrijving van de huidige situatie. Andere analyses staan vol met schema's (bijvoorbeeld die over E-cultuur en Architectuur Stedenbouw, Monumenten, Archeologie en Landschapsarchitectuur). Deze inconsistentie maakt vergelijken tussen sectoren lastig. Hierbij is het vooral jammer is dat er maar één uitgebreide toekomstschets is, deze blijft nu een beetje in het luchtledige hangen.

Dan de sector-analyse zelf. Over het algemeen vind ik het een redelijk goede analyse, met heel veel ben ik het wel eens. Toch een paar kanttekeningen.
De Raad stelt op p.10 (maar weer eens) dat de WOB en de Archiefwet moeten worden aangepast, deze keer moet er een Wet op vrije informatie komen. Deze "zou, naast het burgerrecht op toegang tot overheidsinformatie, ook moeten vastleggen dat documenten automatisch en sneller openbaar worden." Ik blijf erbij: de huidige wetten (Archiefwet en WOB) zijn goed, maar ambtenaren en bestuurders voeren ze niet goed uit. Dat verander je niet met nieuwe, betere regels!
De Raad stelt daarna ook:

Een nieuwe wetgeving, die – ondersteund door digitale mogelijkheden – openbaarheid na afsluiting van een zaak afdwingt, maakt archiefinstellingen verantwoordelijk voor (zeer) jonge archiefstukken.

Waarom betekent eerder openbaar ook eerder in beheer bij een archiefdienst? En worden de archiefinstellingen dan ook verantwoordelijk voor het beheer van op termijn te vernietigen archiefstukken? Dat kan wel, maar spreek dat dan ook duidelijk uit.

De Raad is wel heel helder over de wijzgingen in het Interbestuurlijk archieftoezicht (p.11):

In het Besteladvies is gesteld dat aanpassing van de wet- en regelgeving, halverwege de grote transitie die het archiefwezen doormaakt, niet wenselijk is. Binnen de Nederlandse verhoudingen is het wellicht vruchtbaarder eerst nieuw evenwicht te laten ontstaan om dat vervolgens in wetgeving te bestendigen. Dit betekent dat er geen voorschot dient te worden genomen in de vorm van aanpassing van het interbestuurlijke archieftoezicht, zoals nu in het kader van het advies-Oosting in gang is gezet. Het is niet verstandig nu stappen te zetten die afbreuk doen aan de bestaande praktijk zonder er een solide instrument voor in de plaats te kunnen aanbieden. Intussen kunnen urgente initiatieven en projecten, zoals de gezamenlijke opbouw van stevige e-depotvoorzieningen, ook onder de bestaande wetgeving gerealiseerd worden.

Een ander opvallend punt vind ik de belangrijke rol die de Raad voor "de markt" weggelegd ziet (p.12 ev). Fysieke depots, digitale depots en expertise kunnen allemaal op de markt ingekocht worden: "Deze centers hoeven niet alle werkzaamheden zelf uit te voeren, maar kunnen op hun beurt marktpartijen inhuren. De expertise voor inhuur kan dan van hoge kwaliteit zijn en omzetvoordelen kunnen ervoor zorgen dat prijzen dalen." Het enige dat de overheid dan nog even moet doen is "[d]e basiswaarden van de overheid ‘betrouwbaarheid’ en ‘integriteit’ [borgen] door kwaliteitsnormen en -standaarden."
Rrrrright!

De Raad pleit voor een lokale invulling van de frontoffice in nauwe samenwerking met de plaatselijke bibliotheken. Er is al een tendens waarneembaar om tot zogenaamde Historische Informatiepunten in bibliotheken te komen, die archiefinstelling en bibliotheek samen invullen. De meerwaarde van archieven is in de ogen van de Raad niet in de hoek van het culturele erfgoed, maar met name in de hoek van de bibliotheken te vinden. Ten slotte zijn beide typen instellingen beheerders en bemiddelaars van informatie. Op die manier wordt informatie over het heden en verleden geïntegreerd aangeboden aan onze samenleving.
Hoewel er veel digitale dienstverlening aangeboden wordt en zal worden, biedt fysieke aanwezigheid de mogelijkheid persoonlijk met de archiefgebruiker in contact te treden. De burger kan veel te weten komen in een bibliotheek, maar wat hij daar vindt zijn voornamelijk secundaire bronnen, interpretaties van gebeurtenissen en achtergrondinformatie – dus niet primaire bronnen. Wil diezelfde burger echt zijn eigen conclusies kunnen trekken, dan is het nodig om goed geregelde toegang te hebben tot de primaire bronnen waaruit de archieven bestaan. In zoverre kunnen bibliotheken en archieven complementair zijn.
De Raad pleit voor een onderzoek hoe bibliotheken, die een groot publiek hebben weten te bereiken maar in de digitale maatschappij naar hun rol zoeken, en archieven, die op zoek zijn naar het grote publiek maar voor zichzelf al wel een rol zien in de digitale maatschappij, elkaar kunnen versterken en eventueel in elkaar kunnen opgaan.

Een paar weken geleden schreef ik al over het verschil tussen bibliotheken en archieven, maar wat nu vooral opvalt, is dat deze aanbeveling helemaal niet terug komt in de sectoranalyse van de bibliotheken.
Spreekt de Raad wel met één stem?
De Raad laat merken niet zo gecharmeerd te zijn van de manier waarop archivarissen optreden. Op verschillende plekken (p.9 en 13) wordt hen "Calimero-gedrag" en een afkeer van samenwerking verweten:

De archiefsector heeft nog niet alle aspecten van het gedrag van voor de digitalisering van zich afgeschud. Dat tijdperk werd vooral gekenmerkt door het zich verongelijkt voelen, omdat men er niet meer toe deed (in de DIV-wereld) of er nog onvoldoende toe deed (in de archiefinstellingen). De informatiemaatschappij maakt het steeds duidelijker hoe belangrijk de rol van archieven kan zijn, maar de gemiddelde archivaris worstelt nog met zijn rol. Kenmerkend is de moeilijkheid van het van de grond krijgen van landelijke initiatieven. Het benadrukken van de onderlinge verschillen heeft nog steeds de overhand boven het vaststellen van de overeenkomsten.

De Calimero-opmerking vind ik erg flauw en onterecht. Met de opmerkingen over samenwerking kan ik het deels eens zijn, al wordt hier naar mijn mening voorbij gegaan aan het "bestuurlijke spel" waar archivarissen ook in functioneren. De laatste jaren heb ik ook voorbeelden gezien van archiefinstellingen / archivarissen die wel wilden samenwerken, maar waarbij het bestuur bang was voor het verlies van eigenheid.

Tenslotte nog één ding dat me opvalt. Op de laatste pagina's van de sectoranalyses staan twee lijstjes: de samenstelling van de commissies van de Raad voor Cultuur en een overzicht van de deskundigen waar de Raad tijdens de voorbereidingen van de sectoranalyses heeft gesproken. De commissie Archieven bestaat, zoals bekend, uit Daan Hertogs (voorzitter), Nanci Adler, André Dijkhuijs, Marianne Loef en Monique de Louwere (waarnemend secretaris). En in de voorbereiding hebben zij gesproken met... GEEN ENKELE DESKUNDIGE.
Niet dat ik twijfel aan de deskundigheid van deze vijf mensen, maar ik vind het toch opvallend dat voor alle andere sectoren met tussen de zeven (Film en Beeldende Kunst & vormgeving) en meer dan dertig (Podiumkunsten) deskundigen gesproken is.

Gerelateerd
De Raad voor Cultuur adviseert...
Nieuwe methode van archiefselectie: de RvC vraagt reacties
Meer doen met minder
Het verleden is aanwezig in de toekomst

Betrouwbare identiteiten op het web

Vorige maand heeft het Witte Huis de National Strategy for Trusted Identities in Cyberspace. Ik geef toe, "cyberspace" doet als benaming wat gedateerd aan, maar verder is het een spannend initiatief. Uit het persbericht:

“We must do more to help consumers protect themselves, and we must make it more convenient than remembering dozens of passwords,” said Commerce Secretary Gary Locke, speaking at the U.S. Chamber of Commerce. “Working together, innovators, industry, consumer advocates, and the government can develop standards so that the marketplace can provide more secure online credentials, while protecting privacy, for consumers who want them.”
The goal of NSTIC is to create an “Identity Ecosystem” in which there will be interoperable, secure, and reliable credentials available to consumers who want them. Consumers who want to participate will be able to obtain a single credential--such as a unique piece of software on a smart phone, a smart card, or a token that generates a one-time digital password. Instead of having to remember dozens of passwords, the consumer can use their single credential to log into any website, with more security than passwords alone provide. Since consumers will be able to choose among a diverse market of different providers of credentials, there will be no single, centralized database of information. Consumers can use their credential to prove their identity when they're carrying out sensitive transactions, like banking, and can stay anonymous when they are not.

De vraag is natuurlijk: moet ieder land dit zelf regelen, is dit een taak voor de EU of wordt dit Amerikaans initiatief na verloop van tijd de internationale norm?

Gerelateerd
Geef je privacy op, red de wereld
Het vrijheidsdoosje van Moglen
Personal Data Ecosystem

Op een bankje in de tuin

Onder de appelboom

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

Rutger Kopland
uit: Onder het vee,
Van Oorschot, Amsterdam 1966

De vakantie is weer voorbij, morgen begint het rondreizend circus dat archiefinspectie heet, weer.

Plaatje: Apple tree van Tallis Keeton

Een blog uit de speeltuin

Even een korte blog. Het is vandaag speeltuin-weer

Herlezen: Michael Ende - Momo en de tijdspaarders

Tijdens het weekje in Zeeland heb ik Momo en de tijdspaarders herlezen, vooral omdat iemand zei dat weer iemand anders leek op een "tijdspaarder." De eerste keer dat ik het boek las zal toch al snel 25 jaar geleden zijn geweest en ik kon me terwijl ik het boek las wel enkele passages herinneren. (Ik vind het altijd vreemd om te zien wat je je herinnert. Ik wist dat er iets met een schildpad was en spelende kinderen en een amfitheater. Maar verder herkende ik nauwelijks iets.)
Hoewel het boek een typisch jaren-zeventig-thema heeft en Ende de boodschap er wel heel dik bovenop legt, viel het nog al mee met de gedateerdheid. De Tijdspaarders maken mensen wijs dat ze nu tijd kunnen sparen, om later leuke dingen te doen. Met als gevolg dat mensen steeds meer dingen steeds gehaaster gaan doen en de "lol" uit het leven verdwijnt.
Ik moest toen ik het boek las niet zozeer denken aan "de consumptiemaatschappij" maar aan "het nieuwe werken" en een beetje wat Ad van Heijst daar eerder op deze blog over schreef:

Stel dat jij een baas hebt die sociale media propageert en hij stelt jou in de gelegenheid daar gebruik van te maken, mag die baas dan ook van je vragen dat je in vakantietijd bereikbaar bent (want privé en werk lopen toch door elkaar heen, je blogt toch ook onder werktijd). Mag de baas van je vragen om je telefoon open te houden in de weekeinden, zodat hij je kan bellen (want werk en privé lopen toch door elkaar heen, daarover zijn we het inmiddels wel eens, leve de sociale media!)
In Duitsland is er inmiddels een beweging die terug wil naar een strikte scheiding van werk en privé. [...] En steeds meer mensen willen dat blijkens onderzoek.

 Gelezen tussen 25/04/2011 en 27/04/2011

But the era of the paper record is almost over

And so we need to be able to have a place to store those things where they're no longer trapped on the particular media on which they're originally stored or created. Websites, wiki's and blogs, Twitter feeds, all of these things are being used by federal agencies now to communicate with the public and they're creating federal records. The Electronic Records Archives, ERA, gives us a way to bring in the records, it gives us a place to store the records safely and preserve them.

Gelezen: Ivo Victoria - Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won

Om de een of andere reden, ik weet niet precies waarom, had ik hoge verwachtingen bij dit boek. Helaas ten onrechte. Het boek is niet slecht, er staan mooie zinnen in en Victoria gebruikt mooie beelden, maar alles bij elkaar viel het toch wat tegen. Het kabbelt en meandert wat te veel.
Hoofdpersoon Ivo Victoria heeft toen hij een jaar of elf was zijn vriend Dries wijs gemaakt dat hij de Ronde van Frankrijk voor kinderen gewonnen heeft en dat hij samen traint met Lucien van Impe. Om de een of andere reden vindt hij jaren later dat hij deze leugen moet gaan opbiechten.

Gelezen tussen 20/04/2011 en 23/04/2011

De scanners van Google dragen gele badges

Workers Leaving the Googleplex from Andrew Norman Wilson on Vimeo.

Wat een raar verhaal van Andrew Wilson over de mensen die de scanners voor Google Books bedienen. Wilson was in 2007 dienst bij Transvideo Studios en Google, het wordt niet helemaal duidelijk wat hij deed op de Google-campus, maar naast het gebouw waar hij in werkte, werden blijkbaar boeken gescand.

However, a fourth class exists at Google that involves strictly data-entry labor, or more appropriately, the labor of digitizing. These workers are identifiable by their yellow badges, and they go by the team name ScanOps. They scan books, page by page, for Google Book Search. The workers wearing yellow badges are not allowed any of the privileges that I was allowed – ride the Google bikes, take the Google luxury limo shuttles home, eat free gourmet Google meals, attend Authors@Google talks and receive free, signed copies of the author’s books, or set foot anywhere else on campus except for the building they work in. They also are not given backpacks, mobile devices, thumb drives, or any chance for social interaction with any other Google employees. Most Google employees don’t know about the yellow badge class.

A week later I approached a few of them to see if they would be willing to have a conversation in the near future about their jobs. The first girl mostly ignored me and started talking to someone on her cell phone. Two other young men said they’d be happy to talk about their work and accepted business cards with my email address. Another young man I approached was also willing to discuss his work. About the job, he briefly said that “it’s not what I want to be doing but it pays the bills.” Before I could give him my email address, a very agitated chubby white male with a red badge wedged himself between us and demanded that I show him my badge and tell him who my manager was. He told me the yellow-badged workers were “extremely confidential people” doing “extremely confidential work”, and I was standing in an “extremely confidential area”. He then reprimanded the yellow-badge worker for talking to me.

En uiteindelijk wordt Wilson onder druk van Google ontslagen door Transvideo Studios.
Lees meer bij Gizmodo

Het einde van de provinciale archiefinspectie?

Vorige week werd dan toch eindelijk de "nota van wijziging wet revitalisering interbestuurlijk toezicht" openbaar. Dit is de wetswijziging die de werkzaamheden van de provinciale archiefinspectie onherstelbaar gaat veranderen en waarin de machtiging voor vervanging van permanent te bewaren archiefbescheiden wordt geschrapt. Enkele citaten met wat "persoonlijk" commentaar.

De Archiefwet 1995 is één van de wetten die door de commissie Oosting is doorgelicht.
De commissie Oosting was van mening dat, net als bij het Rijk en de provincies, de zorg voor de gemeentelijke archieven aan de gemeenten zelf kan worden overgelaten. Hetzelfde geldt voor waterschappen. Indien een provincie, gemeente of waterschap zich niet houdt aan de verplichtingen uit de Archiefwet 1995, zou volgens de commissie op grond van de taakverwaarlozingsregeling kunnen worden ingegrepen door de naasthogere bestuurslaag. (p.30)

Dit suggereert dat er ook bij de provincies sprake gaat zijn van ingrijpen op grond van de taakverwaarlozingsregeling, maar niets wijst er op dat bijvoorbeeld het ministerie van BZK of OCW deze bevoegdheid ook daadwerkelijk zal krijgen.

In artikel 7 van de Archiefwet 1995 is bepaald dat voor de vervanging van archiefbescheiden  door reproducties, alsmede voor de vernietiging van de originele bescheiden, een machtiging nodig is van de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap of van gedeputeerde staten. Deze machtiging is een vorm van interbestuurlijk toezicht die niet overeenkomt met de kabinetsreactie op het advies van de commissie Oosting. Voorgesteld wordt deze machtiging te schrappen. De machtiging dient dan wel te worden vervangen door regels over de wijze van reproductie. Deze regels kunnen pas worden opgesteld na afronding van een lopend technisch onderzoek naar de aan deze reproductie te stellen eisen. Deze regels zullen worden vastgelegd bij of krachtens het Archiefbesluit 1995 die naar verwachting 1 januari 2013 in werking treden. Voorgesteld wordt om de wijziging van artikel 7 in werking te laten treden, gelijktijdig met de wijziging van het Archiefbesluit 1995. Daartoe wordt in artikel 9.1 bepaald dat voor de inwerkingtreding van de wijziging van artikel 7 een apart koninklijk besluit kan worden vastgesteld. (p.30)

Hier zinspeelde ik eerder al op. Interessant zijn ook de alinea's die hier op volgen en waaruit de rol van de VNG duidelijk blijkt:

In zijn reactie op een eerdere versie van deze nota van wijziging stelt de VNG dat het schrappen van het interbestuurlijk toezicht uit artikel 7 niet moet worden uitgesteld, omdat artikel 7 in de weg staat aan slagvaardig handelen door gemeenten. De VNG is tevens van mening dat geen regels over digitale vervanging zouden moeten worden opgesteld. De VNG miskent daarmee dat artikel 7 niet alleen ziet op digitale archivering, maar ook op de vernietiging van papieren originelen. Het gaat niet alleen om een doelmatige bewaring van informatie, maar ook om het belang van het behoud van originele gegevensdragers op grond van hun historische of culturele waarde. Dat belang behoort tot de belangen die de Archiefwet 1995 en het Archiefbesluit 1995 beogen te beschermen. Uit dat oogpunt is regelgeving over de wijze en de kwaliteit van vervanging gerechtvaardigd en dient het schrappen van het toezicht uit artikel 7 te worden aangehouden tot die regels zijn vastgesteld. (p.30)

De VNG is ook van mening dat als artikel 7 gewijzigd wordt, dat dan ook de artikelen artikelen 8, eerste lid (betreffende de machtiging tot vervreemding van archiefbescheiden), 13, derde lid (betreffende de machtiging tot opschorting van de overbrenging van archiefbescheiden ouder dan twintig jaar naar een archiefbewaarplaats), en 15, vierde lid (betreffende de beslissing tot beperking van de openbaarheid van archiefbescheiden die ouder zijn dan vijfenzeventig jaar) aangepast moeten worden. De reactie hierop is een beetje raadselachtig:

Op de eerste plaats richten de door de VNG genoemde bepalingen zicht niet uitsluitend tot gemeenten (of provincies), maar tot alle overheidsorganen waarop de Archiefwet 1995 van toepassing is. Bovendien moeten deze machtigingen en beslissingen worden gezien als een vergunning of ontheffing van de Minister of gedeputeerde staten om te handelen in afwijking van een regel of gebod uit de Archiefwet 1995. Daarmee onderscheiden deze machtigingen en beslissingen zich van goedkeuringen, verklaringen van geen bezwaar en andere vormen van interbestuurlijk toezicht bij de uitoefening van reguliere medebewindstaken. (p.30-31)

Niet alleen geldt artikel 7 ook voor alle overheidsorganen waarop de Archiefwet 1995 van toepassing is, bij het vervangen van permanent te bewaren archiefbescheiden is in wezen sprake van vernietiging van archiefstukken die als te bewaren zijn aangemerkt. In die zin is er dus ook sprake van handelen in afwijking van een regel of gebod uit de Archiefwet 1995.

In de artikelen 33 en 34 van de Archiefwet 1995 is het interbestuurlijk toezicht van de provincies op de gemeenten geregeld. Voorgesteld wordt deze bepalingen te schrappen, zodat de voorgestelde regeling uit de Gemeentewet van toepassing wordt. Thans is het toezicht op de gemeente opgedragen aan de provinciale inspecteur, bedoeld in artikel 28 van de Archiefwet. Het ligt in de rede dat gedeputeerde staten deze ambtenaar aanwijzen als de ambtenaar, bedoeld in het voorgestelde artikel 124e, Gemeentewet. (p.31)

De twee wijzigingstrajecten lopen dus nog altijd langs elkaar heen, want in de eerder voorgestelde wijzigingen van Archiefwet, wordt artikel 28 helemaal geschrapt.

Ik zal deze of volgende week ook eens proberen te beschrijven hoe het er dan vanaf 2012, als de gemeentewet en provinciewet zijn gewijzigd, uit zou moeten gaan zien.

Gerelateerd
Wat doen we met de vervanging?
De archiefwet wordt gewijzigd
Ze wijzigen de Archiefwet

Plaatje: Inspectie van de tanden van Sabdesigns

Verven enzo

We wonen nu ongeveer acht jaar in dit huis en dus (?) is het tijd om de bovenverdieping opnieuw te schilderen. De komende vier dagen dus druk in de weer met kwasten, rollers, tape, folie en zo...

Plaatje van Eadoin Flynn