Kennisdelen kan ook zonder agenda en Erfgoed Nederland

De jongens en meisjes van BRAIN hebben een paar dagen in Noord-Holland doorgebracht om samen "hardop te denken over schaalvergroting in de archiefsector." Zie hier het verslag (pdf). Een paar interessante dingen kwamen aan de orde. Over platheid en genealogen schreef ik elders al, maar ze hebben die dagen blijkbaar ook gepraat over kennisdeling...

Hoe organiseer je een kennisagenda en kennisdeling in de branche?
Blijkbaar is er volgens de BRAIN-leden een "kennisagenda" (een wat?) nodig, die door Erfgoed Nederland (door wie?) bijgehouden moet worden:

Welke spelers heb je in welke rollen nodig? Zijn die er? Zo ja: wie en waar? Zo nee: wat doe je daar aan?
Een kennisagenda moet in het teken staan van de koppeling tussen archivistische theorie en de praktijk van de instellingen: toegepast onderzoek dus en een continue wisselwerking tussen onderwijs en onderzoeksinstellingen enerzijds en archiefdiensten anderzijds. Het sectorinstituut (Erfgoed Nederland) zou die wisselwerking moeten faciliteren door te volgen wat er aan beide kanten van de streep gebeurt en over en weer signalen af te geven. Het sectorinstituut zou de kennisagenda op basis van haar contacten en overzicht kunnen opstellen en bijhouden.

Maar, jongens en meisjes van BRAIN, hier hebben we Erfgoed Nederland toch zeker niet voor nodig? Volgens mij is het eenvoudig om een kennisagenda te maken die tegelijkertijd toegankelijk is voor iedereen en ook nog redelijk simpel actueel te houden is. De infrastructuur bestaat namelijk al: Archief 2.0
Neem eens een voorbeeld aan de manier waarop de KVAN de afgelopen weken input gevraagd en gekregen (!) heeft voor het nieuwe beleidsplan. Zoiets moet BRAIN toch ook kunnen?

Als al die managers, diensthoofden, hotemetoten en wat dies meer zij nu eens lid worden van Archief 2.0 en daar aangeven aan welke kennis ze behoefte hebben? Voor wat, hoort wat is hierbij de enige voorwaarde: dat die managers dan ook eens beginnen met het delen van hun eigen kennis op Archief 2.0.
Complexer dan dit hoeft het toch niet te zijn?
En uiteraard is de Archief 2.0-denktank bereid om mee te denken over de manier waarop dit het makkelijkst en snelst georganiseerd kan worden.

Plaatje: Share your ideas van Britta Bohlinger

(Dit bericht verscheen eerder al op Archief 2.0, maar omdat het daar wel erg preken voor eigen parochie is, heb ik het hier ook nog maar een keer gepubliceerd.)

Over platheid, publieksbereik en genealogen

De jongens en meisjes van BRAIN hebben een paar dagen in Noord-Holland doorgebracht om samen "hardop te denken over schaalvergroting in de archiefsector." Zie hier het verslag (pdf). Een paar interessante dingen kwamen aan de orde, onder andere over het opstellen van een Kennisagenda. Maar daar heb ik hier al een voorstel voor gedaan.

Af van het platte streven naar een groter publieksbereik in kwantitatieve zin
Het ging tijdens die dagen ook over het "publieksbereik." Theo Thomassen betoogde dat de archiefdiensten het bedienen van de genealogische onderzoekers best over kunnen laten aan anderen:

Als branche stoppen we heel veel tijd in de dienstverlening aan en de informatievoorziening voor de genealogische doelgroep. Maar waarom? Het vergt geen archivisitische expertise en het vreet tijd en geld. Waarom laten we dat niet over aan het CBG? Het archief als leeromgeving moet het publiek vooral leren zoeken, vinden en interpreteren. We moeten af van het platte streven naar een groter publieksbereik in kwantitatieve zin. Het gaat om de kwaliteit van de kennis die we (helpen) genereren.

Het interessante aan deze opmerking is, dat deze overeenkomt met de houding die een jaar of twintig geleden redelijk gemeengoed was bij de (rijks)archieven: "Genealogie is een ziekte. Wij zijn er alleen voor het echte, wetenschappelijke onderzoek." De afgelopen jaren lijkt deze opvatting 180 graden gedraaid en als Theo bedoelt dat er nu wat te veel aandacht aan de genealogen besteed wordt, dan ben ik het met hem eens. Maar om nu meteen te zeggen dat je al die genealogen maar moet "overslaan" vind ik ook wat overdreven.
Of heeft Theo een punt en moeten we de genealogen weer wegjagen en ons richten op een "hooger honing"?

Het lied van de dwaze bijen

Een geur van hooger honing
verbitterde de bloemen,
een geur van hooger honing
verdreef ons uit de woning.

Die geur en een zacht zoemen
in het azuur bevrozen,
die geur en een zacht zoemen,
een steeds herhaald niet-noemen,

ried ons, ach roekeloozen,
de tuinen op te geven,
riep ons, ach roekeloozen
naar raadselige rozen.

Ver van ons volk en leven
zijn wij naar avonturen
ver van ons volk en leven
jubelend voortgedreven.

Niemand kan van nature
zijn hartstocht onderbreken,
niemand kan van nature
in lijve den dood verduren.

Steeds heviger bezweken,
steeds helderder doorschenen,
steeds heviger bezweken
naar het ontwijkend teeken,

stegen wij en verdwenen,
ontvoerd, ontlijfd, ontzworven,
stegen wij en verdwenen
als glinsteringen henen. --

Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
wij dwarrelen naar beneden.
Het sneeuwt, wij zijn gestorven,
het sneeuwt tusschen de korven.

Martinus Nijhof, bezorgd door T. Vaessens

Plaatje: Planking Arnhem van Marketingfacts
(Planking is the action of lying face down with arms to the sides of the body, in unusual public spaces and photographing it
en.wikipedia.org/wiki/Planking_(fad))