dinsdag 24 augustus 2010
Kal toch plat!
"Kal toch plat!" Dat zegt mijn moeder, die vandaag zestig wordt, proficiat Annemie, regelmatig tegen mijn twee zoontjes...
En het is ook gek, dat zij dat niet doen.
Ik ben volledig in het dialect opgevoed: mijn moeder spreekt Meerssens, mijn vader Maastrichts en ik Meerssens. Mijn vrouw is niet in het dialect opgevoed. Haar ouders komen uit Noord-Limburg en zij waren bang dat ze haar in het Zuiden niet zouden begrijpen. Maar H. heeft toen ze een jaar of twaalf was wel dialect geleerd van haar vriendjes en vriendinnetjes. Wij praten dus ook altijd dialect onder elkaar.
En toch spreken T. en M. geen dialect, behalve nu en dan een los woordje tussendoor. (Helaas hebben ze "watblief" wel opgepikt, dus dat proberen we ze weer met zachte drang af te leren.) Ze verstaan het wel hoor, wat wij in het dialect zeggen en ik heb ook geregeld Keubeke Kuusj en De Voele Baer voorgelezen.
Ik ben geen dialect-purist, maar vraag me toch af hoe dit kan. Wat hebben we toch fout gedaan?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ach, als dat het enige is dat fout is gegaan bij de opvoeding :-)
BeantwoordenVerwijderenHoe heette die carnavalsband ook al weer met die biertappende kindjes (je hebt er al 'ns over geblogd). Wellicht die wat vaker draaien thuis ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk kan het ook niet en mijn ouders spreken het wel allebei. Maar het lukt gewoonweg niet. In mijn hoofd kan ik een limburgse zin opzeggen maar zodra het langs mijn stembanden moet is het Nederlands. Of Algemeen Beschaafd Heerlens waarschijnlijk
BeantwoordenVerwijderenOe, Heerlens nog wel ;-)
BeantwoordenVerwijderenHet opvallende is trouwens dat mijn neefje en nichtje precies hetzelfde hebben gedaan. Ook zij weigerden dialect te praten. Hij (21) spreekt het sinds een paar jaar wel, maar zij (19) weigert het nog altijd. Of ze het wel zou kunnen, weet ik eigenlijk niet.
Maar het blijft verwonderlijk, vind ik.