maandag 8 augustus 2011

De Raad voor Cultuur oordeelt (1/2)

Terwijl ik met een KVAN-plu poseerde op een caroussel in Oneglia, publiceerde de Raad voor Cultuur zijn mening over de voorgenomen wijzigingen van de Archiefwet. Omdat de Raad dit in twee verschillende adviezen deed, zal ik er ook in twee berichten over berichten. Vandaag het advies over de zorg voor de provinciale archiefbescheiden na overbrenging naar de archiefbewaarplaats.

Ik geloof niet dat het overdreven is om te stellen dat de Raad brandhout maakt van het voorstel om een provinciearchivaris aan te stellen en Gedeputeerde Staten op die manier verantwoordelijk te maken voor de zorg voor hun eigen overgebrachte archieven. De korte samenvatting van het advies luidt:
De Raad acht dit voorstel nogal onvolledig uitgewerkt. Daarnaast acht hij deze wijziging tegen de achtergrond van hetgeen in de op 30 juni j.l. gepubliceerde archiefvisie ten aanzien van het archiefbestel nog ontwikkeld moet worden prematuur. Hij meent deze wijziging dan ook te moeten ontraden.
Eerder gaf de Raad trouwens al een korte reactie, die de toon zette.
Kern van de bezwaren van de Raad ligt denk ik in het zinnetje: "De Raad betreurt dit gebrek aan reflectie in hoge mate..."
De staatssecretaris maakt volgens de Raad nergens duidelijk waarom de wetswijziging nu en op deze manier moet worden doorgevoerd. Hierbij wijst hij ook, zoals ik ook al eerder deed, naar de totstandkoming van de Archiefwet 1995 en de argumenten die toen aangevoerd werden om de provincies juist geen "eigen" archieven te geven.
Daarnaast hekelt de Raad ook het ontbreken van een verwijzing naar de Herijking van het Interbestuurlijk Toezicht en de gevolgen daarvan voor de provinciale archiefinspectie en de Archiefwet.
De Raad maakt duidelijk dat ze wel snapt waarom de Archiefwet op het punt van de zorg voor provinciale archieven moet worden aangepast (bestuurlijk is afgesproken dat de provincies voor hun eigen archieven gaan betalen), maar vraagt zich af of een "tussentijdse" wetswijziging dan de juiste oplossing is. De Raad voelt meer voor de geleidelijkheid. Eerder raadde hij ook al af
om "halverwege de grote transitie die het archiefwezen thans doormaakt ook de Archiefwet zelf aan te pakken." Binnen de Nederlandse verhoudingen achtte hij het eigenlijk "vruchtbaarder om eerst een nieuw evenwicht te laten ontstaan om die vervolgens in wetgeving te bestendigen."
Voor dit concrete wijzigingsvoorstel betekent dit dat de Raad voorstelt dat "het Rijk" binnen de huidige Archiefwet, de zorg voor de overgebrachte provinciale archieven delegeert naar de colleges van Gedeputeerde Staten en een jaar of vier bekijkt hoe dit werkt. Daarna kan dit een permanent karakter krijgen door wijziging van de Archiefwet, waarbij de opgedane ervaringen mee kunnen wegen.

Ik ben benieuwd...

Archiefvisie
In zijn advies zegt de Raad ook nog een en ander over De Archiefvisie, waaruit blijkt dat hij eigenlijk, zoals zo velen, teleurgesteld is over de inhoud van de visie:
De Raad merkt allereerst op dat de archiefvisie door haar opzet en inhoud meer het karakter heeft van een strategische agenda dan een inhoudelijk uitgewerkte vizie op wenselijk beleid ten aanzien van de archieven. In haar opzet is deze visie meer een inventarisatie van agendapunten dan een toekomstperspectief voor een vitaal "bij de tijd te brengen" van archiefwezen en Archiefwet. Anders gezegd, de archiefvisie gaat feitelijk alleen over oplossingen.
Binnenkort een stukje over het tweede advies van de Raad, over waardering, selectie, CIO's en de rol van de Raad zelf.

Gerelateerd
De Raad voor Cultuur adviseert
De Archiefwet wordt gewijzigd
Ze wijzigen de Archiefwet
Vreemde gang van zaken
Het einde van de provinciale archiefinspectie
Sectoranalyse Raad voor Cultuur: archivaris = Calimero

3 opmerkingen:

  1. Dag Ingmar, ik blijf moeite houden met jouw aarzelingen ten aanzien de voorgestelde wijzigingen ten aan zien van de rol van de aandacht van het provinciale bestuur voor eigen informatiemanagement en dat van lagere overheden. Ik honoreer overigens je commentaar op de vorm aspecten, het is gelegenheidswetgeving,  slecht verwoord en gecommuniceerd als een Griekse bankcrisis door een Europees politicus.
    Maar, de inhoud, daar moet het toch over gaan: prima zo'n provinciale archivaris, maken we die ook directeur van het RHC, vegen we alle kleine RHC's bijelkaar tot één fatsoenlijke in de provincie. Formuleren we echt toezicht op overheden als het gaat over openbaarheid, in control zijn, good governance, e.d. Laten we de inhoudelijke kansen nu eens aangrijpen om meters te maken en niet de energie steken in achterhoede gevechten en ander Nederlands volksvermaak. Ik ben bang dat we door dit micromanagement de juridische boekhouders ruimte gaan geven en de echte veranderingen achter de einder laten verdwijnen. Ronald Reagan zei ooit eens tijdens de verkiezingscampagne over het begrotingstekort van de overheid van de V.S.: "Het tekort is nu zo groot, dat kan nu wel voor zichzelf zorgen".  Om vervolgens het echt belangrijke punt van zijn presidentschap te regelen: de verhouding met de USSR. Met het ons bekende resultaat: de vreedzame overgang van het communisme in Oost-Europa naar een parlementair en overwegend democratisch stelsel. En nee, niet aankomen met het begrotingstekort van nu en de financiële ellende, dat hebben we voor de volle 100% te danken aan de heer Bush jr. Mijn moraal luidt dat echt veranderen altijd vreselijk pijn doet, maar wel een momentum in zich heeft waarin waardetoevoeging plaats kan vinden. Schaalvergroting, zowel in organisatorische als intellectuele zin, is het echte item, grijp je kans en pak door.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maar Max, ik heb er geen moeite mee dat de provincies ook na overbrenging voor hun eigen archief moeten blijven zorgen. Ik geloof ook niet dat ik dat ergens gezegd heb. Wat mij betreft wordt iedere overheidsorganisatie verplicht een archivaris aan te stellen en verplicht zelf te zorgen voor al zijn archieven, overgebracht of niet. 
    Ik heb vooral moeite met de manier waarop dit nu geregeld wordt, zonder deugdelijke onderbouwing en met tegenstrijdige wetswijzigingen. Wat ik in jouw voorstel trouwens niet snap: waarom zou de provincie-archivaris directeur moeten worden van het RHC? Kan die dat beter dan de rijksarchivaris?En wordt de provinciearchivaris dan ook de archivaris van al die aangesloten gemeenten? Waarom zouden zij dat dan niet zelf doen, zoals de provincies het blijkbaar wel zelf moeten doen? Of gaat het je enkel om schaalvergroting en zijn de namen rijksarchivaris, waterschapsarchivaris, provinciearchivaris en gemeentearchivaris eigenlijk helemaal achterhaald en komen er gewoon twaalf archivarissen?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Igmar, mijn punt is dat ik het prima vind dat de bestaande structuren van het archiefwezen: rijk-provincie-gemeenten-waterschappen-o.i.d. nu doorbroken kunnen worden. Doorbroken met als doel schaalvergroting naar bijv.  twaalf (of minder) instellingen. En dat de schaalvergroting ook gebruikt wordt om kwalitatief een stap vooruit te maken op het terrein van de relatie met de administraties.  De schaalvergroting is in de negentiger jaren vanuit het rijk altijd al als een hoofdargument gehanteerd, toen om de culturele aspecten te kunnen professionaliseren. Nu zou ik schaalvergroting vooral willen gebruiken om de openbaarheid een extra boost te geven.  Dat lijkt mij in deze tijden van schuivende politieke panelen erg noodzakelijk.
    Je vorm argument begrijp ik en respecteer ik zeer, maar de inhoud heeft nu eenmaal een streepje voor bij mij. En niemand voert die inhoudelijke discussie. Ook nu niet! alle politie-pdf-jes ten spijt. Jammer.

    BeantwoordenVerwijderen