Genocide Archive Rwanda

Commemoration photograph of three children and a woman laying wreaths on a mass grave in front of a crowd of people.

Petra Links van het NIOD zit op dit moment in Kigali in Rwanda. Dat ze daar natuurlijk niet alleen is om mooie jurkjes te laten maken, beschrijft ze hier:

Het haalbaarheidsonderzoek waarvoor ik op dit moment in Rwanda ben, richt zich op het bewaren en beter toegankelijk maken van aan de genocide gerelateerde archieven die op verschillende plekken in het land liggen. Het NIOD heeft een adviserende rol in het onderzoek dat word uitgevoerd door het Genocide Archive Rwanda.
De archieven die worden betrokken in het haalbaarheidsonderzoek, worden beheerd door verschillende organisaties. Zij hebben de archieven vaak ook gevormd of verzameld. Het is bijzonder rijk materiaal: kranten, tijdschriften, foto’s, memoires, dagboeken en projectverslagen. De archieven documenteren onder meer de geschiedenis van Rwanda voor de genocide, de genocide zelf en de opbouw van de het land sinds 1994. Het onderzoek naar de haalbaarheid van een samenwerking tussen het Genocide Archive Rwanda en de instellingen die eigenaar zijn van de archieven is cruciaal om conclusies te trekken over wat nodig is om deze archieven beter te bewaren en toegankelijk te maken. 

En eind oktober was Petra te gast bij Lunch! van de NCRV.
Hieronder kun je het indrukwekkende gesprek naluisteren:


De foto hierboven komt uit de fotocollectie van Genocide Archive Rwanda.

Zwart-wit, zwart-geel en het Koninkrijk

Wiehad MeinKampf gelezen?
Erwarener- maarhunbeoordelingen warenveelalopvallend waarderend.
In het weekblad van ds.Geelkerken's HersteldVerband, Woord en Geest,
wasin dezomer van 1932 een reeks van zeven lange artikelen verschenen,
gewijd aan het nationaal-socialisme. Hiders antisemitisme was er bij de
schrijver alskoekingegaan, ookin Nederlandhadden, schreefhij, 'de Joodse
marxisten... het volk geïnfecteerd metdematerialistischebacil die nauw
verwant is aan de veroorzaker van hun eigen ziekte, de bekende Joodse,
materialistische mammondicnst'"; het nationaal-socialisme was prijzens-waardig: 'de uiting van een
te lang gemarteld volk, van eenvolk dat door
eenzijdige, onoordeelkundig opgelegde vredesverdragen tot het uiterst van
zijn spankracht is gefolterd'"; welhad de schrijver hier en daar bezwaren
tegen dementaliteit die uit Mein Kampf sprak, maarmenmoestbedenken
datHitler,toen hijditwerkschreef, 'aan eenverbitterde gemoedsstemming
ten prooi was';sindsdien had hijzich 'meer vredelievend betoond", Enkele
maandenlater deed dr. J. A.Nederbragt in het maandblad van de Anti-Revolutionaire Partij,
Anti-Revolutionaire Staatkunde, onder detitel 'Hitler,

Nog even terugkomen op de digitalisering van Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog door het NIOD. Ondertussen zijn de technische problemen opgelost: het NIOD heeft de bestanden op twee servers gezet: http://lou.niod.knaw.nl/ en http://niod.hosting-concepts.nl/. Dat is mooi.
Nog mooier is dat je een zip-bestand met alle pdf's in kleur (1,24 GB) via een torrent op Mininova  kunt downloaden. Dat zouden er meer moeten doen.

Rest nog één andere vraag:
Waarom heeft het NIOD gekozen voor scannen in kleur en in zwart-wit?

Hierboven zie je van boven naar beneden een deel van pagina 167 uit deel 1 in kleur en in zwart-wit. Daaronder staat de OCR-tekst van dezelfde passage.
Het bestand in kleur is ongeveer een derde groter dan het zwart-wit bestand (85 MB vs 64 MB).
Maar, wat is de meerwaarde van de gele pagina's?
Er is een fysieke verklaring voor te geven. Het is de "wetenschappelijke" uitgave van Het Koninkrijk die door het NIOD gedigitaliseerd is en die blijkt te zijn gedrukt op wat dikker, licht geel papier. Voor de publieksuitgave was daarentegen gewoon wit papier gebruikt.
Onder archivarissen is er een oneindige discussie over scannen in kleur of zwart-wit als het gaat om de vervanging van archiefstukken. Mijn standpunt is - zoals waarschijnlijk bekend - dat kleur alleen nodig is als het iets betekent. Onder bibliothecarissen is er volgens mij zo'n zelfde discussie, waarbij de bibliothecarissen het "boek zijn" van een boek benadrukken, terwijl er ook mensen zijn die vooral het "informatieve" van de inhoud benadrukken.
Als je nu naar Het Koninkrijk kijkt, dan lijkt me geen enkele reden te verzinnen om een kleurenreproductie te maken. De gekleurde stofomslagen zijn niet meegescand en alle (in het origineel zwart-wit) plaatjes zijn verwijderd in verband met auteursrechten. Het is ook geen "persoonlijk" exemplaar dat gedigitaliseerd is. Je zou je nog kunnen voorstellen dat aantekeningen die deze of gene gemaakt heeft, digitalisering in kleur noodzakelijk maken. Dus waarom die extra moeite?

En dan kom ik toch weer terug op waar ik vorige week op hintte: de (her)bruikbaarheid van de reproducties.
Het NIOD schrijft zelf:

Gebruikers met een Mac kunnen het bestand beter eerst opslaan en vervolgens met Adobe Acrobat Reader openen. Openen in Safari levert een slecht leesbaar resultaat op.

Waarom dan geen moeite gedaan om de teksten ook nog in een ander exemplaar aan te bieden? The Internet Archive doet dat bijvoorbeeld standaard.
Of waarom niet nog meer tijd besteed aan adequate OCR?
In het voorbeeld hierboven zie je dat de letterherkenning redelijk is: er komt geen foute letter in voor. Wat je echter ook ziet is dat de spatiëring te wensen over laat. Dit heeft bijvoorbeeld tot gevolg dat een zoekactie op "Mein Kampf" in deel 1 negen treffers oplevert, terwijl "MeinKampf" er elf oplevert. Maar dat zijn ze nog niet allemaal, want "MeinKampj" komt ook nog minstens één keer voor (op p. 152).

Ik kan lastig inschatten wat de extra kosten voor de digitale reproducties in kleur zijn geweest, maar totdat iemand me kan uitleggen waarom kleur noodzakelijk was, vind ik het jammer dat die euro's niet aan andere formaten of een betere OCR besteed zijn.

Gerelateerd
Het Koninkrijk, het Journaal en de techniek

Amerikaanse Best Practices
Het Nederlandsch Archievenblad? Dat is science-fiction

Over het digitale drama

Het Koninkrijk, het Journaal en de techniek

Gisteren verscheen om 16:35 uur op de NOS-site het bericht Standaardwerk Loe de Jong te downloaden.
Het NIOD heeft alle delen van Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog gescand en online gezet. Een paar minuten voor vijf twitterde ik:
https://twitter.com/#!/Ingmario/status/145894940403183617
Daarna liet David Barnouw weten dat "Het Koninkrijk" vanaf  20.00 uur te downloaden was:
https://twitter.com/#!/barnouwwar/status/145898089562116096
Ik heb rond een uur of zes geprobeerd een van de pdf-bestanden te downloaden, maar heb dat uiteindelijk afgebroken. Het ging nogal langzaam. (En dan ga ik het hier niet eens hebben over de bruikbaarheid van 29 pdf-bestanden die ieder groter zijn dan 40 MB...)
Ondertussen vreesde ik een item in het NOS Journaal van acht uur:
https://twitter.com/#!/Ingmario/status/145920985323945985
En ja hoor, twintig minuten na acht uur twitterde het NIOD heel trots:
https://twitter.com/#!/NIODamsterdam/status/145946155057020928
Maar helaas, de website kon de grote toeloop niet aan, vanmorgen stond op de downloadpagina:

Door het grote aantal downloadverzoeken zijn er technische problemen. We werken aan een oplossing

Eerlijk gezegd vind ik dit zo ontzettend knullig...

Zondagavond, 

acht uur, 

iedereen (normaal ruim 2,5 miljoen mensen) kijkt met laptop of tablet op schoot,

gratis download, 

Tweede Wereldoorlog... 

Wat denk je dat die mensen doen? 

Wat wil je dat die mensen doen?

En wat kunnen die mensen uiteindelijk niet doen?

Zo jammer...

Plaatje: Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog van voetnoot.org

De dag dat de Kamer over metadata debatteerde

Gisteren nam Frans Scholten "feestelijk afscheid" als provinciaal archiefinspecteur van Gelderland. Daarbij hield Max Beekhuis van Doxis een presentatie over de "Nulmeting Archieven 2011"

De nulmeting geeft inzicht in de stand van zaken rondom de archiefzorg en [het] -beheer in de provincie.

Het ging dus vooral over interbestuurlijk toezicht, vertrouwen en KPI's. Allemaal heel interessant hoor, maar het meest interessante van de presentatie van Max was toch wel het filmpje waar hij mee begon en dat hierboven staat. (Met dank aan Max, dat ik het op Youtube kon zetten...)

Het is een passage uit een Tweede Kamer-debat die enkel over metadata gaat!
De kamer praat over het Srebrenica-rapport van het NIOD, nadat Wim Kok naar aanleiding daarvan het ontslag van het kabinet al eerder heeft ingediend bij de koningin.
In deze passage gaat het om twee schijnbaar tegenstrijdige "feiten":

1. De minister was WEL geïnformeerd.
2. De minister was NIET op de hoogte.

Zoals je De Grave, die ten tijde van het debat minister van Defensie was, hierboven hoort zeggen en hier kunt nalezen:

Ik denk dat het allebei waar is. De minister werd geïnformeerd, want er is een aantekening naar hem gestuurd. Ik heb geen aanleiding om het tegendeel aan te nemen, omdat zowel de staatssecretaris van Defensie, als de chef defensiestaf, als de plaatsvervangende chef defensiestaf die aantekening hebben ontvangen; dat bleek ook uit de parafen. Tegelijk heb ik in het archief niet de aantekening aangetroffen met de paraaf van de toenmalige minister van Defensie Voorhoeve.

Dit debatje is vooral interessant, omdat het weer aantoont dat het "parafencircuit" dat voorheen op analoge documenten zelf werd bijgehouden, een functie heeft. Ik citeer voor het gemak Eric Burger maar weer, die hier eerder dit jaar het volgende over schreef:

It is the metadata, stupid!
Als we deze prachtige en rijke bronnen vertalen naar de archiveringssystemen van heden ten dage, dan zouden we toch zeker de informatie die verbonden is met de routering van een zaak of document, zorgvuldig bij het dossier willen bewaren. Dat die informatie tegenwoordig niet op het document aangebracht of aan het document is gehecht als parafenvel, doet niet ter zake. Data van workflow en transactie èn metadata over onder meer versie, behandelaar en archivering maken nog steeds deel uit van het te archiveren object. Dat de gegevens tegenwoordig in gescheiden formaten en mogelijk in gescheiden systemen zijn ondergebracht is daarbij geen argument om samen te behouden wat samen inzicht geeft in een nabije en verre toekomst.

Hou bovenstaand debat dus in je achterhoofd als het gaat over het belang van behandelroutes en parafen. Die metadata kunnen cruciaal zijn en moeten "onlosmakelijk" verbonden blijven met en even lang bewaard worden als de documenten waar het om gaat.


Gerelateerd
Gelezen: John Newman - Oswald and the CIA
Een nieuw avontuur van DigiMan
Een bouwvergunning vervangen
150 dozen met e-mails?
RMA, SOA en MoReq2010
Gebeurtenissen in MoReq2010
Interne e-mail is geen archief

Indische Kamparchieven

Ruim een week geleden beloofde ik Petra Links dat ik in iets meer dan 140 tekens zou uitleggen waarom ik moest wennen aan de navigatie van IndischeKamparchieven.nl. Eigenlijk is het gewoon een heel mooie website en is mijn kritiek maar futiel, maar beloofd is beloofd.
Waar ik aan moest wennen zijn twee dingen: de 'pins' op de kaarten en de roll-down menu's. Op het plaatje hierboven zie je het roll-down-menu onder "Bezetting en Bersiap". Uiteraard ga je naar de pagina over "Oorlog in de Oost" als je daarop klikt en kun je van daaruit verder naar de pagina over de kampen. Maar wat ik onhandig vind, is dat "Bezetting en Bersiap" zelf ook nog een pagina is, met unieke informatie. Maar vanuit de onderliggende pagina's, wordt daar niet meer naar verwezen.
Verder wordt je vanuit een pagina die je bekijkt, bijvoorbeeld Soorten kampen ook alleen maar "vooruit" gewezen (in dit geval dus naar Dagelijks leven in de kampen, en niet ook nog terug (naar Bestuur en organisatie). Daarvoor moet je eerst weer naar de bovenkant van de pagina en het scroll-down-menu.
Misschien dat hier nog eens over nagedacht kan worden.

Bij de "pins" op de kaart is het heel mooi dat er een pop-up verschijnt met de naam van het kamp en een url naar aanvullende informatie. Maar waarom kan ik pas op die pop-up klikken als ik hem eerst 'vast heb gezet' door een keer te klikken op een pin?
Ter verificatie heb ik even in de Archiefwiki gekeken. Daar verschijnt geen pop-up als ik met de cursor over een pin beweeg, de toelichting verschijnt pas als je op een pin hebt geklikt. Uiteindelijk is dit dus hetzelfde, maar doordat er geen pop-up is, vind ik dat minder verwarrend.

Nog een laatste vraag: waarom staat op de startpagina niet duidelijk dat de website gemaakt is door NIOD en KIT en KITLV?

Maar zoals ik zei: mijn kritiek is futiel, de website is gewoon mooi...