Gelezen: drie boeken achterstand

Ik loop een paar boekbesprekingen achter, dus nu even heel kort:

Gelezen: S. Vestdijk - De koperen tuin #KVAN11

Vandaag en morgen zijn de KVAN-dagen in Leeuwarden en het "congres-diner" vindt plaats in De koperen tuin. Aanleiding dus om weer eens een Vestdijk te lezen: De koperen tuin, uit 1950.
De titel verwijst naar de sociëteit in het Friese provinciestadje W..., waar de 5 of 6-jarige Nol Rieske wordt betoverd door de muziek uit de kiosk en Trix, die iets ouder is dan hij en waar hij in de tuin mee danst. (Voor de niet Vestdijkianen, die W... verwijst naar Weulnerdam, het "pseudoniem" van Leeuwarden in de Anton Wachter-romans.)
In de jaren daarna neemt Nol pianoles bij de vader van Trix en koestert hij zijn verliefdheid voor Trix. Uiteindelijk loopt het noch met Trix, noch met haar vader goed af.

De Koperen Tuin werd in 1975 verfilmd door de NCRV. Hierboven zie je de dansscène uit die serie. (Als de embed niet werkt, hier is de url.)
Wat mij altijd zo verbaasd aan de "liefdesromans" van Vestdijk, zoals deze, maar ook bijvoorbeeld Terug tot Ina Damman, is dat ik die verliefdheid nooit snap. Nol wordt na het dansje in de tuin smoorverliefd op Trix. Maar, mij wordt helemaal niet duidelijk waarom. Trix wordt zelfs als een vervelende griet afgeschilderd. Datzelfde geldt ook voor Ina Damman, dat is echt een vervelend wicht. Het hele boek door wil je hem adviseren om het aan te leggen met Ina's vriendin, Marie van de Boogaard. Die is veel leuker. (In De andere school, deel 4 van de Anton Wachterreeks, doet hij dat uiteindelijk ook.)
En in een van de latere Anton Wachterdelen is er opeens een Esther Ornstein, waar hij "peristaltische oefeningen" meedoet, maar die ook ongenaakbaar is. Blijkbaar hield Vestdijk ervan om zijn hoofdfiguren te kwellen met ongenaakbare vrouwen...

(Voor een iets diepzinnigere analyse van De Koperen Tuin verwijs ik naar het artikel van Jeroen Vullings in Vrij Nederland.)

Vanavond rond het diner zal er trouwens een foto gemaakt worden van congresgangers met in hun handen een exemplaar van De Koperen Tuin. Nu eerst tanden poetsen en op weg naar de Fryske Akademie...

Gerelateerd
Terms of Service en Overheid 2.0 #kvan11

Het vijfde zegel van Simon Vestdijk

Al een tijdje geleden uitgelezen, maar nog geen tijd gehad om er eerder over te bloggen. Misschien is het beter om te zeggen dat ik nog niet eerder tijd had gemaakt om er over te schrijven. Het boek viel me een beetje tegen. Aan de ene kant omdat het me al redelijk snel duizelde van de Spanjaarden, Aragonezen, Portugezen, Jezuïeten, Dominicanen en Franciscanen. Aan de andere kant omdat is het me te veel kunsttheorie en theologische scherpslijperij.
Het boek begint op het moment dat El Greco het hiernaast afgebeelde schilderij ("De heilige Mauritius") gaat tevergeefs gaat aanbieden aan Filips II. Filips accepteert het schilderij niet, waarschijnlijk omdat hij het blasfemisch vindt. Daarna wordt El Greco in zijn eigen huis door twee verschillende mensen bespioneerd met het doel hem door de Inquisitie te laten arresteren. Uiteindelijk wordt hij ook ondervraagd door een corrupte Inquisiteur. En alleen omdat deze vermoord wordt, komt het niet tot een echte ´zaak.´ De manier waarop het verraad door de twee vrienden van El Greco beschreven wordt, is wel ijzingwekkend en de ondervraging door de inquisiteur is ook wel spannend.
Tussendoor komen trouwens ook nog een paar Portugezen en Aragonezen langs die van plan zijn Filips te vermoorden als hij in Toledo is. Uiteindelijk lukt dat niet, om allerlei redenen.

Maar de schilderijen van El Greco zijn wel bijzonder, dit is het schilderij waar het boek naar vernoemd is.