Een afdruk van Google Earth in de rechtzaal

Ha, dat is een mooie rechtszaak die Arnoud hier behandelt.

In deze fiscale strafzaak werd de maat van een advocatenkantoor vervolgd wegens belastingontduiking en valsheid in geschrifte. Zo werden er facturen en orderbonnen vervalst, en zouden er producten zakelijk gekocht zijn om die vervolgens privé te gebruiken zonder dit aan te geven als loonuitkering. Onder meer had men bonnen gevonden voor lichtgele Bubble Club fauteuils, en daarna Google Earth geraadpleegd om te constateren dat deze in de eigen achtertuin van deze maat stonden.

Geverbaliseerd is hoe via Google Earth het privéadres van verdachte is opgezocht en hoe vervolgens is ingezoomd op de tuin van verdachte, waarin verbalisante twee gele stoelen zag staan die volgens haar grote gelijkenis vertonen met de door verdachte gekochte stoelen.

De advocaten van de verdachte, Dorenbosch en Spong, vonden dit het gebruik van een onrechtmatige opsporingsmethode:

Ter onderbouwing van dit standpunt heeft de verdediging vooropgesteld dat de woning en tuin van verdachte plaatsen zijn waar betrokkenen een 'reasonable expectation of privacy' in de zin van artikel 8 EVRM mogen hebben. Het via Google Earth inzoomen op een private plaats is geen in de Wet Bijzondere opsporingsbevoegdheden (BOB) voorziene opsporingsmethode. Uitgangspunt van de BOB- wetgever is geweest dat opsporingsmethoden die inbreuk maken op de privacy een specifieke grondslag in de wet behoeven en dus niet kunnen worden gebaseerd op algemene taakstellende bepalingen als artikel 2 Politiewet 1993 of artikel 141 Sv. Tenslotte is nog aangevoerd dathet via Google Earth inzoomen op een private locatie niet als een lichte inbreuk op de persoonlijke levenssfeer kan worden beschouwd.

De rechtbank geeft aan dat ze de informatie die via Google Earth verkregen is, niet als bewijs zal gebruiken, maar wijst het ook niet af. Het gebruik van Google Earth kan niet gezien worden als het gebruik van bijzondere technische opsporingsmiddelen, aangezien iedere burger dit kan doen. Hierbij gaat de rechtbank uit van de memorie van toelichting bij artikel 2 van de Politiewet, waarin de minister stelt:

als ieder ander kan rondkijken in de digitale wereld en kennis kan nemen van de voor een ieder raadpleegbare informatie. (...) Zoals de politie, al dan niet in burger, op straat mag surveilleren en rondkijken, zo mag een rechercheur vanachter zijn computer hetzelfde doen op internet. Een uitdrukkelijke wettelijke grondslag is daarvoor niet nodig.

Er zijn natuurlijk allerlei opmerkingen bij die foto te maken, zoals dat die meneer de stoelen misschien voor een dagje of weekje geleend had en dat Google net op dat moment "langs kwam", maar dat laat ik maar voor wat het is.
Wat mij wel heel erg verbaast, is deze zin uit het vonnis:

In de onderhavige zaak heeft de verbalisante via Google Earth, zijnde een voor iedereen op internet raadpleegbare informatiebron, ingezoomd op de tuin van medeverdachte verdachte, hetgeen een momentopname in de vorm van een fotoafdruk van deze tuin heeft opgeleverd die aan het dossier is toegevoegd.

Blijkbaar is een schermafdruk goed genoeg en heeft de politie geen moeite gedaan om van Google een "originele" foto te krijgen.

Gerelateerd
Misdaad op Google Street View
Googelende rechters

Plaatje: Google Earth Magazine van mister brown