donderdag 3 november 2011

Over de vernietiging van een wapenregistratie

Sport. Een groep meisjes van de schietclub staan in badpak op het strand en alle…
Een groep meisjes van de schietclub staan in badpak op het strand en allen houden een geweer vast.
Californië, Verenigde Staten van Amerika, 1933
In Canada bestaat de Canadian Firearms Registry, een database waarin op basis van de Canadese wapenwet allerlei vuurwapens geregistreerd worden. Een speciaal onderdeel is het "long-gun registry" waarin sinds 2001 "geweren" geregistreerd worden. Sinds de invoering ervan ligt deze "geweer-registratie" onder vuur en binnenkort wordt de wet zodanig aangepast dat registratie van "long-guns" niet meer nodig is. In die wetswijziging - Bill C-19 - heeft de regering ook bepaald dat de bestaande registraties direct vernietigd moeten worden en dat hierbij de bepalingen uit de Library and Archives Act niet gelden. Dit betekent dat de vernietiging van de database kan plaatsvinden zonder formele goedkeuring van de "chief archivist."
Dit was uiteraard tegen het zere been van de Canadese archivarissen. De voorzitter van de Association of Canadian Archivists zei tegen de National Post:
“It sets a very dangerous precedent for future legislation,” said association president Loryl MacDonald. [...]
MacDonald said her group’s concern is not with the nature of the gun registry records themselves, but with a process she said undermines the government’s own practices for keeping records.
Archivists and bureaucrats typically meet to determine how long different kinds of government records should be kept. The Firearms Act, MacDonald said, required the gun registration listings be kept for 10 years after the “last administrative action” on each record.
“The government might proceed to go about over-riding other records schedules, and records that might have long-term value might be destroyed,” MacDonald said.
En ook Ian Wilson, de voormalige "chief archivist", liet van zich horen:
“They should trust the existing processes already enshrined in legislation,” Wilson told the Citizen on Tuesday.
The instruction to destroy records in Bill C-19 suggests the government ”doesn’t trust the process,” Wilson said.
“I dont think archivists are arguing the records should be retained, but the issue is process.”
[...]
Wilson says he suspects the gun registry records would not be worth retaining permanent, but says an achivist must do a professional review to determine if they should be kept.
Interessant in de hele discussie zijn ook de argumenten die de voorstanders van acute vernietiging gebruiken:
de registratie had überhaupt nooit bijgehouden moeten worden, de archiefstukken zijn niets waard en ze vormen een inbreuk op de privacy van Canadese burgers.
Firearms advocates say the government had no business collecting the long-gun registrations in the first place so the listings should be permanently erased.
In question period Monday, the NDP called the plan to destroy the records “a $2-billion bonfire,” in reference to the purported cost to establish the registry under the Liberal government. Public Safety Minister Vic Toews responded by saying the records it created have no value.
“Just because the Liberals spent $2-billion on a long gun registry does not mean it is worth anything,” Toews said. “In fact, the only thing it does is target law-abiding Canadian citizens improperly and is obtrusive in their private affairs.”
En daar voegt de National Post nog de volgende, voor mij ietwat raadselachtige, alinea aan toe:
The federal government has retained records of some of its most discredited programs. To make reparations, the government used documents related to the internment of Japanese Canadians during the Second World War, the collection of head taxes from Chinese immigrants, and listings of First Nations children forced into residential schools, for example.
Zou de krant nu bedoelen dat archieven van "descredited programs" sowieso allemaal vernietigd moeten worden?
Of bedoelt de krant te zeggen dat dit juist niet zou moeten gebeuren, omdat je dan nog iets goed kunt maken?

Wat tenslotte ook nog interessant is - en dat sluit aan bij onze vingerafdrukken-discussie - is dat het geweren-register wordt beheerd door de RCMP - de Mounties - en deel uitmaakt van een veel groter register waar ook allerlei andere types vuurwapens in geregistreerd worden. Enkel het long-gun-deel moet nu vernietigd worden. Maar:
Destruction of the existing records may not be simple as pushing the “delete” button.
The RCMP would have created backup versions that, presumably, also will have to be destroyed. But that could be a complicated process if the records of non-restricted long-guns are integrated in the backup version with listings of other registered firearms that cannot be erased.
Morgen nog een stukje over problematische vernietiging in de Verenigde Staten...

Gerelateerd
Bewaren is makkelijk, vernietigen dat is moeilijk!
Driehoeken, vernietigen en de archivaris
Interne e-mail is geen archief

Foto uit de collectie van het NA

6 opmerkingen:

  1. En ik dacht, aan de hand van je titel, nog wel een actuele blog te verwachten bv. inzake het schietincident in Alphen a/d Rijn! Maar daar zijn tenslotte al reeds enkele zware rapporten over verschenen ... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad Historicus, daar valt geen eer meer aan te behalen...
    (En nu ik er over nadenk, geloof ik ook dat de "details" van de Alphen-zaak me niet zo interesseren. Ik bedoel, de oorzaak van het verdwijnen van het pdf-je is wel duidelijk - en de technische reconstructies vind ik eigenlijk van secundair belang. Het verandert niets aan de archiveringsproblematiek.)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toch Ingmar heb ik niet zo'n moeite met door de wetgever geaccordeerde vernietiging. Zo goed als de wetgever procedures vaststelt om tot vernietiging te komen, mag de wetgever zelf ook keuzes maken. Sterker ik ben er voor om jaar lijks de Tweede Kamer een lijst met categorieen van te vernietigen informatie te laten vaststellen (vooruit werkend) en daar bij ook aan te geven wat de kosten zijn van de te bewaren categorieen (moet dus ook worden vastgesteld). Dan gaan we eindelijk eens doen waar ik al jaren voor pleit: keuzes maken i.p.v. academisch l....n over informatiewaardering. En dan is er echt sprake van een vernietigingsplicht; zijn we de discussie over plaatselijke hondenkarren ook kwijt (=opgelucht). Dus hulde aan de Canadese overheid en foei naar de archivarissen aldaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach Max, dat klinkt sympathiek, maar wie denk je dat die lijst voor de Tweede Kamer dan opstelt? 
    En krijgen we dan op Prinsjesdag het voorstel voor de te vernietigen categorieën en op de derde woensdag in mei gaat de Kamer dan controleren of alles wel vernietigd is conform de afspraken?
    En hoe groot schat je de kans in dat de categorieën jaarlijks wijzigen?
    Verder ben ik het wel met je eens dat de wetgever in wetten bewaartermijnen mag aanpassen, maar aan de andere kant blijft dan wel de vraag: is een archivaris enkel uitvoerder van de wet of heeft hij ook nog een zelfstandige verantwoordelijkheid ten aanzien van de archiefstukken die bewaard en beheerd worden? 
    Kan de wetgever een grens overschrijden bij zijn vernietigingsdrang en zo ja is het dan aan de archivaris om daar tegen in het geweer te komen? Is dat niet ook waar Bert Looper op doelde en waar nog niemand - behalve ik zijdelings - op gereageerd heeft?  

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hier heb ik ook weleens over nagedacht. De wijze waarop nu selectielijsten tot stand komen vind ik al jaren onbvredigend (en bovendien zijn in ieder geval die voor de rijksoverheid vaak achterhaald en niet goed werkbaar). Wat mij betreft zou per wettelijke regeling door de regelgever meteen bepaald moeten worden wat met de uit die regeling voortkomende informatiestromen moet gebeuren. Dan mag je daar van mij ook nog wel cultuurvolk vragen wat ze er van vinden, maar de beslissing ligt daar dan niet meer. Parlementen (en of dat nou Staten-Generaal, Provinciale Staten, Gemeenteraad, Waterschapsbestuur is maakt niet uit) zijn gekozen om namens 'ons' beslissingen te nemen. Als zij beslissingen kunnen nemen over wat goed voor ons is (en of alle parlementen over die vaardigheid beschikken is een ander verhaal) kunnen zij ook beslissen of informatie al dan niet bewaard moet blijven.
    Wat mij betreft mag je dan óók nog beslissen dat wat eenmaal in een archiefbewaarplaats ligt alleen nog maar op basis van een specifieke overgebracht-archiefregeling mag worden vernietigd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En voor al die verordenende instanties geld dat niet zíj maar de bijbehorende parlementslaag beslissen over de waarde van hun informatie. Verdient nog wel wat uitwerking, maar dat moet lukken

    BeantwoordenVerwijderen