De Jedi-archieven

Obi-Wan Kenobi discovers a fault in the Archive's records.

Op zoek naar een vakantieaccommodatie werd ik gisteren afgeleid door de blogpost van Jeroen over De informatieprofessional in Star Wars. Na klik en klik kwam ik op de pagina over de Jedi Archives op de Wookiepedia. En volgens mij zijn de 23 (archief)dingen een beetje aan de Jedi voorbijgegaan...

The Jedi Archives was a fathomless collection of ancient knowledge and research dating back thousands of standard years. Overseen by the Council of First Knowledge, the Archives served as a repository for journals and artifacts. Located in the First Knowledge quarter of the Jedi Temple on Coruscant, the Archives was open at all hours and were accessible to all Jedi in need of information. While Jedi were welcome to scan or copy most any data in the Stacks, removal of any material from the Archives was strictly prohibited. Remote access to the databases was near impossible, with eradicators built into the Temple's outer walls and firewalls in the database mainframes.

De artifacts die in de Archives bewaard worden zijn, volgens de Wookiepedia:

(...)priceless light side items, ancient in their creation but invaluable to Jedi for their potency and unique interaction with the light side of the Force. Jedi artifacts included Jedi holocrons, ancient Jedi lightsabers, Jedi Credits, Jedi scrolls or books, and even ancient Jedi robes, to name a few.

Zo klinkt een "keeper of the Jedi Archives" en hiernaast zie je zijn portret. Eat your heart out, Martin Berendse!

Lees vooral ook de humoristische 'recensie' van Andy Priestner, "head librarian at Cambridge University's business school."

Overigens, die Wookiepedia is ook fascinerend: volledig bestaand uit 'wisdom of the crowd'. Je zou soms vergeten dat het allemaal maar fictie is waar het over gaat!

Gerelateerd
Boeken in de toekomst

Boeken in de toekomst

Chido schreef een tijdje geleden over interstellaire archiefinspecteurs en Jeroen postte het filmpje van IDEO over drie toekomstige boek-concepten. En eergisteren kwam ik via een tweet van Ilse terecht op een bericht over de toekomst van het boek volgens de science-fiction auteurs.

In zijn blogpost beschrijft Ryan Britt de rol en de vorm die boeken spelen in verschillende science fiction boeken, films en televisie-series. Hij stelt bijvoorbeeld vast dat in Star Trek de personages gebruiken van PADD's (Personal Access Display Device, zie het plaatje hierboven). Het aparte is wel, dat de PADD blijkbaar, in tegenstelling tot de iPAD, slechts in staat is een beperkte hoeveelheid informatie, zeg één boek of handleiding, te bevatten. Maar, volgens Britt moet dit gezien worden als een hommage van de Starfleet-mensen aan het boek en een subtiele kritiek op de "do-everything gizmo."
In een van de oude Star Trek-films geeft Spock een echt boek cadeau aan Kirk, omdat die zo van 'antiek' houdt. In Battlestar Gallactica daarentegen leest iedereen nog in fysieke boeken en hier is het geen vorm van nostalgie. Het zijn de enige artefacten van de oude Aarde die niet vernietigd zijn.
Verder verwijst Britt naar een aflevering van Doctor Who: Silence in the Library , die speelt op een planeet die vollledig uit boeken bestaat: The Library.

(Hier kun je de aflevering integraal bekijken)

At the planet’s core is a large index, which serves as a global card catalogue. In the opening scenes, The Doctor explains that all the books in the library are “new editions” and printed for the specific purpose of existing in the library, despite the fact there are high-tech alternatives.

En uiteraard komt Asimov ook nog aan het woord, die in 1989 een gehoor vraagt om zich een apparaat voor te stellen dat:

"Can go anywhere, and is totally portable. Something that can be started and stopped at will along its data stream, allowing the user to access the information in an effective, easy manner. (...) We have this device, it’s called the book.”

Want

Essentially, papers from the Renaissance or Revolutionary War may be seriously faded, but we can still read them. Conversely, the estimated life of a digital storage tape or a hard drive is probably around ten years. Naturally, if cyberspace continues to function, we could keep all of our books stored there forever. But there will always need to be some physical, real world place that the information exists. And if all of those devices fail, and we do fall into some sort of dystopia, then books will still be the most effective way of preserving information.

Gerelateerd:
E-readen of toch maar a-lezen