maandag 18 februari 2013

Koe of paard, het zijn metadata

Een jaar of twaalf geleden was dit een van de eerste alinea's uit mijn scriptie voor Archiefwetenschap:
Meestentijds zijn de ordeningen en classificaties die we toepassen impliciet en onzichtbaar. Ze worden pas zichtbaar wanneer iemand zich er (al dan niet bewust) niet aan houdt. Een voorbeeld hiervan is het ongemak dat ontstaat wanneer een man het damestoilet bezoekt. Of, maar dan veel ingrijpender, de classificatie die gegeven wordt aan vuurwerk. Zolang de codering op de collo overeenkomt met de inhoud ervan, is er niets aan de hand. Na de vuurwerkramp in Enschede op 13 mei 2000, bleek echter dat een groot deel van de etiketten een lichtere categorie aangaf dan er in de verpakkingen zat.
Nu zou ik waarschijnlijk een stukje uit de NRC van afgelopen weekend citeren over vlees:
De route die het paardenvlees heeft afgelegd voor het illegaal terechtkwam in kant-en-klaarmaaltijden die in talloze Europese landen in supermarkten werden verkocht, is duidelijk. De paarden werden geslacht in Roemenië en door Draap naar Nederland gehaald. Het vlees, dan nog in grote bevroren blokken, werd opgeslagen in het Bredase bedrijf Nemijtek. Vanuit hier ging het naar Spanghero, in het Zuid-Franse Castelnaudary. Deze vleesverwerker verkocht het vlees door aan Comigel, een producent van diepvriesmaaltijden. En vanuit de fabriek in het Noord-Franse Metz vond de distributie naar de supermarkten plaats.
De vraag is op welk moment het paardenvlees – op het etiket – in rundvlees veranderde. De Franse regering die onafhankelijk onderzoek verrichtte, wijst Spanghero aan als hoofdschuldige. De Zuid-Franse fabriek zou doelbewust paardenvlees als rundvlees hebben verhandeld.
It's all about the metadata... Of draaf ik nu door?

Hoe dan ook, er zit ook nog een echt archief-aspect aan deze affaire. De Franse krant Le Parisien heeft van Draap drie facturen gefaxt gekregen waaruit zou moeten blijken dat het Franse Spanghero wist dat het paardenvlees gekocht heeft. De krant twijfelt echter aan de authenticiteit van de rekeningen:
Selon ces factures, la société Spanghero a réceptionné d’importantes quantités de minerai de cheval (NDLR : un mélange de maigre, de gras et de collagène, sous forme de viande hachée). Quarante-deux tonnes très exactement. Dix-huit tonnes et demie le 4 janvier, 18 t le 9 janvier et 4 t le 12 janvier. Les factures sont adressées par Draap Trading Ltd, une société de trading chypriote domiciliée à Limassol, la deuxième ville de l’île. Celle-ci n’a pas pu être jointe et n’a pas pu certifier l’authenticité des factures, qui ont été adressées aux autorités vétérinaires roumaines pour les besoins de l’enquête. Destinataire : « Spanghero viandes elabore », à Castelnaudary. Sur le document apparaît la mention « minerai » suivie du code 0205 0080. Cela signifie « viande de cheval congelée » dans la nomenclature internationale.
Een gefaxte factuur authentiseren lijkt me trouwens ook knap lastig. Maar Draap heeft op zijn minst ook de schijn tegen, want, schrijft de NRC, het bedrijf is vorig jaar veroordeeld wegens vleesfraude.
Tussen december 2007 en september 2009 heeft hij aan twee Franse bedrijven Zuid-Amerikaans paardenvlees verkocht als ritueel geslacht halal rundvlees uit Duitsland.
Fasen importeerde het paardenvlees uit, bijvoorbeeld, Mexico. Leverde het vervolgens op papier aan een halal vlees slachterij in Amsterdam. Dit bedrijf stuurde dan – eveneens op papier – exact dezelfde hoeveelheid vlees terug, à 7 cent per kilo meer. In werkelijkheid vonden er geen leveringen plaats, maar het maakte wel de weg vrij om een halal certificaat te verkrijgen. Hiermee kon Fasen het paardenvlees als Duits of Nederlands halal rundvlees aan Frankrijk doorverkopen.
Wat ook meteen de waarde van certificaten en toezicht aantoont.

Gerelateerd
Certificaten, kwaliteit en toezicht
Valse nucleaire certificaten
Dat is maar een mening, metadata in documenten

4 opmerkingen:

  1. Bedoel je dan de waarde van certificaten en toezicht op vleeshandelaren, of halal-slachters? Allebei waarschijnlijk. :)
    Ik vind dat eigenlijk ook nogal wat: dat je als halal-slachterij vlees op papier 'certificeert' als halal-geslacht, terwijl dat eigenlijk niet zo is. Dan roep je toch als vanzelf de toorn Gods over je af? Niet zozeer voor het creëren van onbetrouwbare archiefbescheiden, maar voor het willens en wetens meewerken aan de verstrekking van onrein vlees aan geloofsgenoten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Moet je gelovig zijn om halal te kunnen slachten? Ik denk dat atheïsten dat ook best kunnen doen.

      Verwijderen
  2. Ik ben bang dat belijdenis van het islamitisch geloof wel tot de basisvereisten behoort: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dhabiha
    Halal slachten is meer dan het werkproces alleen...

    BeantwoordenVerwijderen