zondag 5 september 2010
Gelezen: Bret Easton Ellis - Imperial Bedrooms
De grote vraag was natuurlijk of Imperial bedrooms ook een goed boek is, als je Less than zero niet gelezen hebt. Het antwoord is "mwah."
Vijfentwintig jaar geleden verscheen Less than zero over een stel jeugdigen in Los Angeles. Het leverde heel wat heisa op, maar ik ben te jong om me die te herinneren. Imperial bedrooms is het vervolg: zelfde hoofdrolspelers, maar vijfentwintig jaar ouder.
Ik weet niet hoe het in het eerste boek zat, maar deze is keer is Clay de verteller en het is een onbetrouwbare verteller. Zijn observaties worden regelmatig vertroebeld door drank en drugs. Wat dat betreft doet dit boek sterk denken aan American Psycho, waarin Ellis ook via een onbetrouwbare verteller allerlei sadistische en bloederige (seks)spelletjes beschrijft. (Het heeft me altijd verbaasd dat mensen American Psycho als "waar gebeurd" beschouwen, maar dat terzijde.)
Imperial bedrooms speelt in Hollywood: Clay is een scenarioschrijver die zijn 'macht' gebruikt om vrouwen in bed te krijgen. De plot is dat hij aanpapt met een meisje dat ook begeerd wordt door een drugsdealer, zijn jeugdvriend Rip. Dat Clay een onbetrouwbare verteller is, is de kracht en de zwakte van het boek. Het is spannend om je af te vragen wat fantasie is en wat 'echt', maar Ellis kan zich op deze manier wel allerlei ongerijmdheden permitteren.
Dit boek is voor mij trouwens de eerste roman waarin smartphones, SMS, IMDB en Facebook een rol spelen. Alle personages kijken om de haverklap op hun telefoon, versturen en ontvangen tekstberichten en Clay ontvangt pikante foto's op zijn iPhone. Er wordt trouwens niet getwitterd of gefoursquared.
Desondanks moet ik Less than zero ook maar eens lezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dank voor je reactie Joost.
BeantwoordenVerwijderenIk zou Less than zero alleen willen lezen om het te relateren aan Imperial Bedrooms, verder geloof ik niet dat ik een heel grote BEE-fan ben.
Ik was zelf niet zo kapot van Less than zero, overigens ook een first person narrative volgens mij, net als alle andere Bret Easton Ellis boeken. Die fixatie op gadgets, namen en merken zit daar ook nog niet in, dat kwam later in American psycho (merken, heel veel merken) en Glamorama (namen, waslijsten met namen uit de modewereld). Als je nog iets van hem zou willen lezen, dan zou ik zelf The rules of attraction of Glamorama aanraden - die tweede is echt hilarisch.
BeantwoordenVerwijderenIk heb de volgorde omgedraaid, eerst less than zero, daarna imperial bedrooms. (Was wel veel BEE achter elkaar :-) ). Ik denk dat de kracht van imperial bedrooms erin ligt dat de opbouw van het boek overeen komt met less than zero. In beide gevallen een hoofdpersoon die terugkeert in LA, die aanvankelijk nog wel redelijk acteert in de wereld maar die steeds waziger wordt, de momenten waarop hij contact heeft met andere figuren in het boek (Blair, Julian), het niet kunnen vinden van Julian, etc.
BeantwoordenVerwijderenIk heb bedacht dat ik de twee boeken nog eens tegelijkertijd ga lezen, om te kijken of mijn stelling klopt. Tot dat moment weet ik (als grote BEE-fan) nog niet helemaal wat ik met imperial bedrooms aan moet...
Dank je wel voor je reactie Erika.
BeantwoordenVerwijderenBegrijp ik het nu goed, dat je zo pas LTZ en IB meteen na elkaar hebt
gelezen en dat je nu overweegt om ze tegelijkertijd te lezen? Dat is
uhm ... apart.
Op 09-09-10 heeft Disqus<> het
volgende geschreven:
Valt wel mee hoor, het is al weer een maand terug dat ik imperial bedrooms uitgelezen heb. En gezien mijn (ahum) wat drukke bestaan heb ik best lang over beide boekjes gedaan.
BeantwoordenVerwijderenInmiddels al weer wat anders gelezen: De Kostwinner van Henk Rijs (journalist bij BNR). Boek gaat ook over de snelle wereld van het geld. In dit boek komen blogs en gsm's en sociale media ook voor. En het boek bevat een hele mooie procesbeschrijving van het proces 'verpakken van drugs', zeker ook bruikbaar om uit te leggen wat een proces - taak - handeling is.
Verder een licht boek, goed voor vakantieperiodes.