Google moet soms mensen vergeten

Ongeveer alle media schreven gisteren over de uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie die Google dwingt om zoekresultaten te verwijderen: NRC, de Redactie, The Guardian, de Volkskrant, Security.nl en vast nog wel meer.
Kortweg komt het erop neer dat individuen in sommige gevallen zoekmachines kunnen vragen om verwijzingen naar bepaalde pagina's te verwijderen als deze gevonden worden via hun naam. Het Hof schrijft dat zo:

Het Hof voegt daaraan toe dat in het kader van de beoordeling van een dergelijk verzoek dat is ingediend door de betrokkene ten aanzien van de door de exploitant van een zoekmachine verrichte verwerking, met name moet worden onderzocht of deze persoon recht erop heeft dat de betrokken informatie over hem thans niet meer met zijn naam wordt verbonden via een resultatenlijst die wordt weergegeven nadat op zijn naam is gezocht. Indien dit het geval is, moeten de koppelingen naar de webpagina’s die deze informatie bevatten van deze resultatenlijst worden verwijderd, tenzij er bijzondere redenen zijn, zoals de rol die deze persoon in het openbare leven speelt, die een overwegend belang van het publiek rechtvaardigen om in het kader van een dergelijke zoekopdracht toegang tot deze informatie te krijgen. 

Het betekent nadrukkelijk dus niet dat de hele pagina niet meer via de zoekmachine gevonden kan worden. Als je zoekt op een andere term dan de naam, kun je de pagina wel nog vinden. 

Allemaal leuk en aardig (of niet), maar één ding snap ik niet.

De NRC schrijft dat de zaak tegen Google aanhangig was gemaakt door

een Spanjaard. Hij had zijn huis via internet verkocht, maar zag nog steeds berichten daarover uit 1998 bij Google opduiken. De man zat toentertijd in de schulden en moest daarom zijn huis verkopen. Hij diende een klacht in bij het Spaanse bureau voor de bescherming van persoonsgegevens, die vervolgens een zaak aanspande tegen de Spaanse vestiging van Google.

De krant is dus heel netjes en noemt de naam van de Spanjaard niet. Maar wat doet het Hof? Dat schrijft in zijn persbericht gewoon de naam van "de Spanjaard" voluit en beschrijft uitgebreid de context van de zaak.

In 2010 heeft Mario Costeja González, Spaans staatsburger, bij de Agencia Española de
Protección de Datos (Spaans agentschap voor de gegevensbescherming, AEPD) een klacht ingediend tegen La Vanguardia Ediciones SL (uitgeefster van een dagblad met grote oplage in met name de regio Catalonië) en tegen Google Spain en Google Inc. Costeja González betoogde dat wanneer een internetgebruiker zijn naam in de zoekmachine van het Googleconcern („Google Search”) invoerde, de resultatenlijst koppelingen weergaf naar twee pagina’s van het dagblad La Vanguardia van respectievelijk januari en maart 1998. In deze pagina’s werd met name een verkoop per opbod van gebouwen aangekondigd die was georganiseerd na een beslag ter terugvordering van de door Costeja González verschuldigde sociale zekerheidsschulden. 

Hoe lang zou Google deze zoekresultaten nog mogen tonen?

Gerelateerd
"Vergeten, hoe zou ik jou kunnen vergeten" Over Europese privacy
Google's autocomplete is smadelijk (en Barack Obama is jouw fiets)

Plaatje: via Wikimedia Commons