Data dealer: het spel en het echte leven

Sinds een paar weken speel ik de beta-versie van het spel Data Dealer (ik schreef daar eerder al over). Het idee van het spel is om van zoveel mogelijk mensen zoveel mogelijk persoonlijke gegevens te verzamelen en deze aan zoveel mogelijk andere bedrijven te verkopen.
Voor het verzamelen van data kun je verschillende bronnen gebruiken. Er zijn "corrupte" verpleegsters, bibliothecarissen en fotografen die jou voor een kleine financiële vergoeding wel wat informatie willen verkopen. Maar je kunt ook, en dat is veel lucratiever, verschillende bedrijfjes oprichten die data verzamelen. Hierbij moet je denken aan een bedrijfje dat een "preventieve gezondheidscheck" doet, of een dating-site exploiteert, of persoonlijkheidstesten afneemt of gewoon ouderwetse telefonische enquêtes uitvoert.
Je kunt allerlei soorten informatie verzamelen: namen, creditcard-nummers, geslacht of seksuele voorkeur. Maar ook politieke voorkeur, tijdschrift-abonnementen en of iemand een relatie heeft. Of nog exotischer: of mensen graag presentaties geven, of ze lui zijn of niet en hun IQ. En die verpleegster kan je natuurlijk ook gewoon volledige medische dossiers bezorgen.
Al die data die je verzamelt komen natuurlijk terecht in je database, in eerste instantie als losse tabellen, met interessante informatie. Maar de informatie wordt nog interessanter als je de losse tabellen combineert. Hierboven zie je bijvoorbeeld dat ik van iets meer dan anderhalf miljoen mensen weet of ze kinderen willen. Dat leidt ik af uit informatie over hun dieet, geboortedatum, boeken die ze kochten en tijdschrift-abonnementen.
Voor het verkopen van data, kun je bijvoorbeeld terecht bij een zorgverzekeraar, een gemeente of een muzieklabel.

Dit klinkt allemaal redelijk vergezocht, totdat je het verhaal uit de LA Times van gisteren leest.
Mike Seay kreeg vorige week van het bedrijf OfficeMax (een soort kantoorartikelen groothandel) een reclamefolder die geadresseerd was aan Mike Seay, Daughter Killed in Car Crash.

Strange as that sounds, the mail reached the right guy. Seay's daughter Ashley, 17, was killed in a car crash with her boyfriend last year. OfficeMax somehow knew.

De vraag "Hoe komt OfficeMax aan deze informatie?" is bijna even interessant als "Wat moeten ze met die informatie?" Maar volgens mij zijn beide nog niet beantwoord:

In a statement, OfficeMax said the mailing "is a result of a mailing list rented through a third-party provider" and offered its apologies to Seay. A spokeswoman told The Times on Sunday that the company was still gathering information about what had happened.

Ze weten alles van je!

Gerelateerd
Doe of je een data-dealer bent
Hoe de supermarkt weet wat je nodig hebt