Vooral het vierde hoofdstuk, dat volledig vanuit het perspectief van Leonard geschreven wordt, is adembenemend. Eugenides beschrijft ijzingwekkend precies hoe en waarom Leonard experimenteert met zijn dagelijkse dosis Lithium en hoe hij daardoor steeds manischer wordt en dus steeds minder Lithium nodig denkt te hebben. Uiteindelijk culmineert dit in een onvermijdelijke instorting van Leonard. Maar als lezer zit je in het hoofd van Leonard, Eugenides laat je de onoverwinnelijkheid van Leonard voelen, zodat je er bijna in geloofd dat het niet fout kan gaan.
Het knappe is dan ook nog dat Eugenides een hoofdstuk later deze manische spiraal beschrijft vanuit het perspectief van Madeleine en dat je dan bijna, samen met haar, vergeet dat het weer fout moet aflopen.
En tussendoor beschrijft Eugenides nog colleges semiotiek (Barthes, Derrida, Eco), Moeder Thereza, Quakers en de sfeer op enkele middelgrote universiteiten aan de Amerikaanse Oostkust in het begin van de jaren tachtig.
Zeer de moeite waard en een mooi begin van 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten