Monumentale accounts

Ton schreef er eerder al eens over, uiteraard deed Edwin dat ook, maar hij liep er in de praktijk ook al eens tegen aan toen een lid van Bibliotheek 2.0 overleed.
Deze week kwam ik via de weblog van Steve Bailey over zijn lezing tijdens de ECA-bijeenkomst (waarover later meer) terecht op My Facebook digital legacy. Hierin beschrijft Shirley Williams het beleid van Facebook als het gaat om overleden gebruikers. Er zijn twee mogelijkheden: Facebook verwijdert het account, waardoor alle informatie verdwijnt, of het account wordt een monument (ik denk dat "memorialising" het beste op die manier vertaald kan worden). Uit een "monumentaal-account" wordt wat gevoelig informatie verwijderd en het wordt slechts toegankelijk voor de bestaande groep "vrienden".
Wiliams stelt echter dat in ieder geval de oplossing van Facebook waarschijnlijk niet afdoende is.

When my grandfather died, his worldly goods were divided between his two daughters. My mother got some photographs, letters, and newspaper cuttings, these things were then passed to me, amongst the papers were things he and my grandmother had inherited from previous generations.
(...)
With a memorialised site once all the confirmed friends themselves have died then the information will no longer be available, and certainly not able to be passed from one generation to the next.

Maar wat dan?

Zou Facebook het mogelijk moeten maken dat iemand "curator" wordt van de monumentale accounts, waarbij hij deze functie (of taak of autorisatie, wat je wil) kan overdragen op anderen? Maar wat gebeurt dan als de curator overlijdt voordat hij een opvolger heeft aangewezen? En kunnen we wel van Facebook verwachten dat hij als het "digitaal kerkhof van de wereld" gaat fungeren? Daar was het in den beginne niet voor bedoeld.

Of moet bijvoorbeeld de Library of Congress zich ontfermen over de monumentale accounts, zoals hij zich ook heeft opgeworpen als bewaarplaats voor tweets?

Of is er, zoals Luud stelt, geen verschil tussen analoog en digitaal: als de nabestaanden maar user-id's en wachtwoorden hebben, dan kunnen ze zelf beslissen wat ze ermee willen doen?
Maar hoe geven we die informatie dan door aan de volgende generaties?

Ik ben er nog niet helemaal uit...

Weet iemand trouwens hoe Hyves of LinkedIn hiermee omgaan?