E-readen of toch maar a-lezen

Afgelopen woensdag schreef 'de meneer van de NRC' over Vestdijk op de e-reader. Ik lees de mening van de krant nooit (de NRC moet mij informeren en de mening van anderen voorschotelen. Zijn eigen mening kan me daarbij gestolen worden, maar ik dwaal af...) en waarschijnlijk zou ik dit commentaar ook niet gelezen hebben, als er in de NRC van afgelopen vrijdag niet drie keer min of meer aan gerefereerd werd.
Allereerst waren er twee ingezonden brieven, die ik een beetje raadselachtig vond. (Een meneer zei dat het feit dat Vestdijk nu niet digitaal te krijgen is, geen probleem is omdat zijn romans over dertig jaar rechtenvrij zijn. Que?)
Maar die brieven zouden niet voldoende zijn geweest om het commentaar op te zoeken. In diezelfde krant beschreef Vincent Icke waarom hij geen e-reader zal kopen. (Wat is het toch jammer dat Icke geen maandelijkse column meer heeft in de NRC. Robbert Dijkgraaf is ook goed, maar Icke was toch altijd net iets verrassender en puntiger... Maar ik dwaal weer af...)

De eerste alinea van het (niet digitaal beschikbare) artikel van Icke luidt:

Een e-book kun je niet zomaar kopen. ’t Is weggegooid geld, want de inhoud ervan is alleen leesbaar op een e-reader: dat is een computer die dient als schakel tussen de hersenen van een mens en het gegevensbestand van het e-book. Die tussenkomst maakt dat het volstrekt onjuist is om een e-book te beschouwen als ‘gewoon’ een handzamer versie van een papieren boek. Het gaat mij daarbij niet om oppervlakkige dingen als gewicht, batterijen of stekkers, maar om een veel diepgaander en gevaarlijker zaak: namelijk dat de onvermijdelijke tussenkomst van e-reader en software grote macht geeft aan degenen die de e-spullen in de handel brengen.

Ik ben geen fanatieke voor- of tegenstander van e-readers en e-books, maar kijk voorlopig toch nog even de kat uit de boom. Verschillende argumenten strijden daarbij om voorrang:
Allereerst ben ik te zuinig. Ik vind het zonde om zeg €150 tot €200,- uit te geven aan een machine om iets te kunnen lezen. Voor dat bedrag kan ik minstens tien of twintig a-boeken kopen!
Daarnaast ben ik ook bang voor de duurzame toegankelijkheid van e-books. Als ik geen al te gekke dingen doe, kan ik mijn a-boeken lezen waar en wanneer het mij uitkomt: nu, volgende week, maar ook nog over vijfentwintig jaar. Terwijl ik bij een e-book afhankelijk ben van hardware (iRex, de maker van iLiad ging eind juni failliet), software, DRM en terughaal-acties.
En als ik dan ook nog eens lees dat het (legale) aanbod Nederlandstalige e-literatuur voorlopig toch wel heel beperkt is (782 titels bij Bol.com), dan denk ik met wellust aan de enorme hoeveelheid a-boeken die te krijgen zijn bij De Slegte, De Tribune en Boekwinkeltjes.

Begrijp me niet verkeerd, ik lees veel digitale teksten en ben het met Icke eens: computers zijn fantastisch en ik onderken de voordelen van e-readers ook wel (doorzoekbaar, licht gewicht etc) maar voorlopig blijf ik nog vooral a-boeken lezen.

Foto: Britanglishman