In de 'recensies' die ik tot nu toe geschreven heb, heb ik iedere keer een plaatje van het boek geplaatst. Bij Falling man hoort een andere foto:
Ik kende deze foto van Richard Drew niet, maar in Amerika is hij beroemd onder de naam "The Falling man" en is het een soort ikoon voor de aanslagen op het World Trade Centre. Deze man is een van de 'springers' die er voor kozen om naar beneden te springen om te ontsnappen aan rook en vuur. Op deze foto lijkt het alsof hij bijna sereen zijn dood tegemoet gaat, maar in het echt viel hij woest draaiend omlaag.
De foto verscheen voor het eerst op 12 september 2001 in verschillende Amerikaanse kranten, maar riep meteen heel veel weerzin op. Zo zeer zelfs dat hij in de Amerikaanse kranten bijna niet meer afgedrukt is. In Falling man voert Delilo een man op die na de aanslagen op verschillende plekken in New York deze vallende man nabootst, door aan een kabel van een gebouw te springen en dezelfde houding aan te nemen als de man op de foto. Het wordt nooit helemaal duidelijk waarom hij dit doet.
Het boek zelf viel overigens een beetje tegen. Alleen het eerste hoofdstuk waarin de vreselijke stofwolk die het gevolg was van het instorten van de torens van 'binnen uit' beschreven wordt, was aangrijpend. In de rest van het boek wordt beschreven hoe 'survivor' Keith Neubacker en zijn omgeving (vrouw en zoontje) gebukt gaan onder de gevolgen van de aanslagen. In een paar tussen-hoofdstukken worden de voorbereidingen door een van de terroristen beschreven. De functie van deze hoofdstukken ontgaat me eigenlijk.
Nu ik dit schrijf, realiseer ik me dat er nog wel iets in zit dat me bij de keel grijpt: het zoontje van Neubacker kijkt met een vriendje en vriendinnetje de hele tijd met een verrekijker uit het raam, op zoek naar 'de vliegtuigen.' Zij geloven niet dat de torens echt zijn ingestort en zijn min of meer aan het wachten tot het karwei wordt afgemaakt.
De rest van het boek herinnerde me te veel aan White Noise (zie hier en hier), waarin een gezin vooral praat over hun angst voor de dood.
Dit is het derde boek over de aanslagen op de torens dat ik lees, na Netherland en Extremely loud en incredible close. En die laatste heeft tot nu toe nog de meeste indruk gemaakt.
(Overigens herinner ik me nu dat ook in dat boek een foto van een vallende man een rol speelt...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten