Ik ben er nooit in geslaagd het boek verder dan de helft (van de bijna 800 pagina's) te lezen. Niet alleen is het geschreven in een pseudo-achttiende eeuws Engels, het zit ook nog vol met allerlei bovennatuurlijke, psychedelische en hallucinante gebeurtenissen. (Verder dan de 'geleerde hond' ben ik niet gekomen.) Later begreep ik dat dit niet eens het meest ontoegankelijke werk van Pynchon was, dat blijkt Gravity's Rainbow te zijn.
Een paar weken geleden las ik dat Pynchon een nieuwe roman had geschreven en dat deze heel toegankelijk zou zijn: het relaas van een PI in Los Angeles aan het begin van de jaren zeventig. De afgelopen vakantie heb ik Inherent Vice gelezen en het is redelijk begrijpelijk en amusant.Het verhaal is ongeloofwaardig en soms onnavolgbaar. Iets met de ontvoering van een projectontwikkelaar door een soort drugskartel en een moordpartij door een motorbende. Het boek zit vol rare plotwendingen, maar dat kan ook veroorzaakt worden door de verteller die onbetrouwbaar is, doordat hij constant high is. Meestal alleen maar van de joints, maar regelmatig ook door LSD en ander 'zwaar' spul. Ik hou trouwens wel van onbetrouwbare vertellers.
Maar het boek is (zoals Thomése ook zegt) helemaal geen detective. Het gaat vooral om taal en sfeer in een (nogal cynische) schets van het leven van de 'hippies' en surfers aan de Westcoast. Impliciet zit er ook kritiek op de huidige wereld van internet en Bekende Mensen-adoratie. Ik vond het wel de moeite waard.
Hieronder de booktrailer, die commotie veroorzaakte, toen bleek dat de voice-over van de media-schuwe auteur zelf is.
Ik loop een paar boeken achter, dus de korte beschrijvingen verschijnen hier niet chronologisch.
Aanvulling
Ik kom net bij Wired The Unofficial Thomas Pynchon Guide to Los Angeles tegen. Dus aanvullende tag: mash-up.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten