Walter van den Broeck heeft zeven verhalen over vrouwen gebundeld. Ze zijn niet allemaal even goed, zo vind ik de "twist" in Yolanda, over een vrouw die bij twee mannen wil zijn, erg kunstmatig.
Twee verhalen zijn een soort spiegeling van elkaar (Suzanne en Hanne & Debra) waarin een vrouw een ontmoeting met een oude geliefde ensceneert met als doel de geliefde (min of meer) terug te winnen. Het bijzondere van Hanne & Debra is dan nog dat het een toneeltekst is.
De verhalen die me het meest bevallen zijn de meer autobiografische, die aansluiten bij de cyclus Het beleg van Laken en Aantekeningen van een stambewaarder. Het eerste - Krimhilde - is een niemandalletje over een bezoek aan een striptent met zijn vader en schoonbroer. Maar vooral Marie & Ella is mooi, omdat hierin beschreven wordt hoe zijn ouders elkaar ontmoeten. Hij een schuchtere, Belgische soldaat in Duitsland, zij (Ella) een assertieve serveerster in een restaurant. En het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Marie, de vriendin van Ella, die ook smoorverliefd is op die knappe Belgische soldaat.
Het derde autobiografische verhaal is een soort vermenging van Dad's Army en Debiteuren/Crediteuren in een kazerne van het Belgische leger (weer in Duitsland trouwens)
En tenslotte is er een verhaal over een diplomaat in een Zuid-Amerikaans land, dat ik niet zo goed kan plaatsen.
Gelezen tussen 11/07/2011 en 1/07/2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten