Gangreen 1 - Black Venus van Jef Geeraerts zal ik een jaar of twintig geleden voor de eerste keer gelezen hebben (toen ik dus vijftien of zestien was). Gek genoeg kon ik me er niets van herinneren, terwijl je toch zou verwachten dat een boek boordevol sex en alcohol een onuitwisbare indruk op een vijftien-jarige maakt. Aan de andere kant, ik vond het verhaal nu ook maar matig interessant. Ik kon al die zwarte vrouwen waar de blanke assistent-gewestbeheerder het mee doet allemaal niet uit elkaar houden. Pas aan het eind, als het echt uit de hand loopt, wordt het een beetje spannend.Maar, er is meer dan alleen het verhaal. De stijl van het boek is fenomenaal. Het hele boek is bijna een lange zin, zonder pauzes en rustpunten. Op die manier geeft Geeraerts heel knap de dwangmatige zucht naar roes weer, die de blanke kolonialen in Afrika min of meer op de been hield. (In mijn herinnering speelt dit decadente leven ook een rol in White Mischief van James Fox, maar ook dat boek heb ik heel lang geleden gelezen...) Ik ga binnenkort maar eens op zoek naar Gangreen 2 - De goede moordenaar. Volgens mij heb ik dat ook al eens gelezen.
Hoewel ik dit boek ook meer dan twintig jaar geleden gelezen moet hebben, kon ik me van Ogen van tijgers wel een paar dingen herinneren. Ik wist nog dat het een toekomstroman was, dat het iets met Venus te maken had en dat het ging over een broer en zuster die uiteindelijk samen gingen wonen. Maar het heeft toen diepe indruk op me gemaakt. Nu vond ik het vooral een heel langzaam boek. Het duurt heel lang voor er iets gebeurt en alles wordt eerst heel lang 'geheimzinnig' gehouden en daarna uit en te na uitgelegd. Verder worden allerlei woorden om voor mij onduidelijke redenen in KAPITALEN geschreven en eigenlijk ben ik ook niet zo kapot van dat hele telepathische gedoe. Ik denk dat ik dit boek misschien beter niet had kunnen herlezen.
Ha Ingmar,
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om te lezen dat jij vroeger ook zo onder de indruk was van dit boek. Ik maakte voor het eerst kennis met het werk van Tonke Dragt in een schoolboekje met verhalen (in de 4e klas, geloof ik). Daar stond 'De robot van de rommelmarkt' in. Toen ik dat had gelezen heb ik uit de bieb alle boeken die er toen waren van Tonke Dragt gelezen, waaronder Ogen van tijgers' en 'Torenhoog en mijlnebreed'. Een jaar of 15 geleden heb ik die boeken zelf gekocht en herlezen. Ik moet eerlijk zeggen dat sommige stukken, zoals het leven op Venus en het telepathische verhaal, me niet waren bijgebleven van vroeger. Toen ik de film 'Avatar' zag moest ik daar overigens wel meteen aan het telepatische verhaal denken. Maar ik kan me niet voorstellen dat de regisseur van 'Avatar' de boeken van Tonke Dragt heeft gelezen :-) Ik heb me 15 jaar geleden niet zo gestoord aan het trage en de kapitalen. Toen het verhaal 'De robot van de rommelmarkt' een paar jaar geleden als boekje uitkwam, heb ik dat meteen gekocht en herlezen. Dat was nog helemaal blijven hangen, merkte ik. Ik vond het leuk om dat te herlezen.
@wat van waarden is: Ik heb als kind ook heel wat boeken van haar gelezen, deze & Torenhoog en mijlenbreed, Brief voor de koning & Geheimen van het Wilde Woud, De Zevensprong en ik denk De torens van Februari ook. De meeste hebben ook een 'positieve connotatie' in mijn hoofd en dat heeft Ogen van tijgers ook nog wel, alleen iets minder dan vorige week nog het geval was.
BeantwoordenVerwijderen