But there is a flipside to this notion: Information online can be fragile and fleeting, as well. There is an entropic quality to everything that is shared online. Data gets lost; servers die; databases are corrupted; formats fall into disuse; storage media deteriorate; backups fail.Hoewel dit misschien waar is, gaat Rosenberg nu gedeeltelijk voorbij aan het probleem. Het probleem is eigenlijk niet dat ik, als individu, allerlei informatie over anderen kan terugvinden op het web. Het probleem is dat Facebook, Twitter, Google en telecomdiensten heel veel informatie over individuen hebben, waarvan het niet duidelijk is aan wie zij al die data verkopen of beschikbaar stellen.
The Web is now old enough for us to know just how badly links rot over time. Much of the material from the early days of the Web is already gone. Facebook and Twitter actually make it nearly impossible for you to find older material, even stuff that you’ve contributed yourself. The more dynamic the Web gets and the more stuff we move into “the cloud,” the less confident we can be that information that once was public will remain available to the public.
Maar aan de andere kant, de bedenkingen die Alexander Rose op de Long Now-blog maakt, snijden ook wel weer hout:
Privacy and security concerns generally have a short half life. While you might not want your drunk college photos to be a part of a future employers decision making criteria, you will certainly lament losing all your chilhood photos by the time you are 60. If we lost the treasure trove of human to human interactions that is now being recorded on the web it would truly be a tragedy. Imagine how much more we would know about ancient Rome, Egypt, or the Mayan culture if we could sift through their Facebook logs…Het blijft een dilemma...
Plaatje: Digital.democracy
Ik denk dat Rosenberg gelijk heeft, dat het uitgangspunt van Rosen niet klopt, in die zin dat informatie helemaal niet altijd bewaard blijft. Maar Rosenberg haalt met die constatering de probleemschets van Rosen inderdaad niet onderuit. Sterker: hij compliceert hem zelfs nog wat meer en zorgt, in mijn ogen, voor versterking van Rosens verhaal!
BeantwoordenVerwijderenHet is niet alleen zo dat er vanalles bewaart blijft en je geen idee hebt wie het heeft en wat ermee gedaan kan worden of zelfs wordt. Het is met Rosenbergs constatering in het achterhoofd ook nog eens zo dat er daarnaast allerlei materiaal misschien wel onbewust of onbedoeld verloren gaat, losraakt en gaat zweven of wat dan ook. Je krijgt een soort niemandsland met informatie, waarvan niemand weet hoe of wat. En waarvan dus ook onduidelijk is wie er wat mee gaat doen (en wie daar nog iets van kan zeggen!)