Twee weken Cornwall

Engeland is toch echt anders: andere tijdzone, andere lengtemaat, andere munteenheid, andere rijrichting, maar je kunt wel lekker kletsen met de mensen. En hoewel het weer nogal nat was, hebben we toch een heerlijke vakantie gehad.
Een indruk aan de hand van een paar foto's.

Op reis

Het reisplan voor "de achterbank:" Eerst drie uur naar het veer in Calais, dan een uurtje naar het hotel in Ashford en dan een uur of zeven naar de eerste accommodatie in Coombe Mill. Tussendoor een paar pauzes en een verrassing. Hier nog wat foto's van de reis.

Coombe Mill

De eerste week verbleven we op de boerderij van Fiona en Farmer Nick en dat was geweldig. Hierboven proberen T en M tevergeefs Excalibur uit de rotsen te trekken. Verder konden we daar 's ochtends de geiten, kippen, ganzen, wallaby's, biggetjes, alpaca's en schapen voeren. T en ik hebben samen met de vriendelijke buurman Ian ook nog vier maden verdronken in de visvijvers (en geen enkele vis gevangen). Meer foto's van Coombe Mill.

St. Breward

Hoewel ik weet dat het een Ier is, was dit mijn echte Roddy Doyle-moment: fish & chips halen bij the Van, die bij het voetbalveld van AFC St. Breward stond. De kleedkamers daarvan moet ik ook even laten zien:

St. Breward, waar Coombe Mill bij hoort, is zo'n echt klein Engels dorp, zo'n James Herriot of Midsomer murders gehucht. Met Chris van the post office annex pizzarestaurant, Christine van the general store en een inn waar iedereen komt (en iedereen iedereen kent).


Eten

Ja, wij hebben natuurlijk ook een avond in die inn gegeten.
Maar daarnaast hebben we heerlijk geluncht in het übergezellige Pinky Murphy's waar we het gebak dat hierboven op de foto staat hebben gehad. En ook bij The Plough, in het onooglijke plaatsje Duloe, kun je heerlijk lunchen.

Lanhydrock

Je kunt natuurlijk niet naar Engeland gaan, zonder minstens één landgoed van de National Trust te bezoeken. Wij kozen voor Lanhydrock. Het bezoek begon tumultueus: we waren net tien minuten binnen en banjerden door de eetzaal toen plots een alarm afging. Ik dacht even dat T. met zijn handen aan de servieskast had gezeten, maar toen een mevrouw in zo'n geel fluorescerend hesje ons vriendelijk doch dringend vroeg het gebouw te verlaten, begreep ik wel dat het het brandalarm was. Na ruim twintig minuten buiten staan - gelukkig was het droog, zoals je hierboven ziet - kwam de brandweer met loeiende sirenes aangereden en even later bleek het loos alarm te zijn. Maar ja, het gebouw was in 1881 ook al eens afgebrand, dus zijn wat voorzichtig geworden.
Hieronder nog een foto van de bibliotheek. Meer foto's, onder andere van allerlei "beestjes" en archiefstukken, vind je hier.

Deerpark Forest

De tweede week bivakkeerden we in een huisje in Deerpark Forest en die week stond een beetje in het teken van allerlei dieren: de jonge fazantjes die je hierboven ziet, eekhoorntjes op het balkon, een goudvink die zich tegen het raam te pletter vloog en die daarna door een kraai als een lekker hapje werd meegenomen en de hond Zak die een belangrijke rol speelde in de Duckrace op de rivier.

Wetsuit

Hèt liedje van de vakantie was natuurlijk Wetsuit van The Vaccines. Dat hebben we de hele week gezongen nadat we T en M ieder zo'n pakje gekocht hadden zodat ze toch gewoon de zee in konden. En het toeval wil dat er bij het Eden Project op de dag dat wij er waren gesoundcheckt werd voor een optreden van The Vaccines diezelfde avond...
Dus allemaal nog een keer uit volle borst

The Vaccines, Wetsuit from Poppy de Villeneuve on Vimeo.

Gerelateerd
Analoge retraite