In 2009 constateerde de NCDD de volgende belemmeringen voor het bruikbaar houden van digitale gegevens op de lange termijn:
- Lang niet iedereen is zich voldoende bewust van de risico’s van digitale gegevens
- Er is te weinig kennis en informatie over wat men moet doen om de risico’s te beperken
- De informatiehuishouding zelf is niet op orde
- Financiering is vaak projectmatig, terwijl de zorg voor digitale gegevens continuïteit vereist
- Verantwoordelijkheden sluiten niet goed aan; de producent heeft een kortetermijnbelang (afstuderen, een klant helpen) en houdt geen rekening met de langetermijnbelangen
- Gebrek aan betrouwbare opslagcapaciteit - een digitaal depot is onbetaalbaar voor kleine organisaties
- Te weinig menskracht, ICT-capaciteit
- Er zijn nog te weinig praktische gereedschappen en diensten
- Organisaties hebben zich nog niet aangepast aan de wetten van het digitale tijdperk – ze hebben bijvoorbeeld nog geen beleid ontwikkeld ten aanzien van wat ze nu wel en niet moeten gaan bewaren aan digitaal materiaal.
- Iedere organisatie die digitale bestanden produceert of beheert is in principe zelf verantwoordelijk voor het organiseren van duurzaam beheer.
"Dit uitgangspunt klinkt vanzelfsprekend, maar blijkt in de praktijk nog lang niet overal doorgedrongen. Uitbesteden van (deel-)taken kan heel goed een onderdeel zijn van te voeren beleid, maar nationale organisaties of voortrekkers (zie punt 2) zullen de verantwoordelijkheid nooit overnemen. En de actieve deelname van alle producenten en beheerders van digitale informatie, klein of groot, lokaal of centraal, is nodig om het landelijke netwerk tot een succes te maken." - Versterking van samenwerking binnen sectoren: de voortrekkersrol
De NCDD onderscheid vier sectoren (wetenschap, overheid, media en (overig) cultureel erfgoed) en iedere sector heeft zijn eigen dynamiek en problemen. In drie sectoren zijn er landelijke instellingen die binnen de sector een voortrekkersrol zullen gaan spelen: Nationaal Archief (overheid), Beeld en Geluid (media), KB en DANS (alletwee wetenschap). Voor het "overige cultureel erfgoed" (zeg maar de musea) is er nog geen duidelijke voortrekker gevonden. - Versterking van intersectorale samenwerking: de NCDD als landelijk aanspreekpunt
- Versterking van de bestuurlijke samenwerking
"Ook aan bestuurlijke kant zullen de krachten gebundeld moeten worden, want een strategie zoals de NCDD voorstelt kan alleen slagen als ook de overheid de aanpak steunt – door middel van beleid, maar bijvoorbeeld ook door financiering. Omdat de problematiek op diverse bestuursniveaus en binnen diverse departementen speelt, heeft de NCDD in een vroeg stadium overleg gevoerd met de directeuren Onderzoek en Wetenschapsbeleid, Cultureel Erfgoed, en Media, Letteren en Bibliotheken van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. De directeuren hebben aangegeven dat ze de urgentie van het probleem zien, de aanpak steunen en verder te willen praten over de noodzakelijke investeringen. Ook organisaties als het ministerie van Binnenlandse Zaken, het Interprovinciaal Overleg, de Vereniging Nederlandse Gemeenten en de Unie van Waterschappen worden betrokken bij de gesprekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten